บทที่ 4 เป็นผัวมั้ง
“ พี่โอเว่นคะ ” เอี๊ยดด เบรกหัวทิ่ม จู่ๆ ก็กระโดดมาขวางทางเดินแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ยัยเด็กนี่!
“ ครับ ” พี่เขาตอบ แล้วเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่ล้วงไปในกระเป๋ากางเกง หึก จะเท่ไปไหนคะคุณพรี่ ><
“ ไอ้ดำ เจียมตัวซะบ้าง ชอบจีบผู้ชายไปทั่ว เดี๋ยวใครก็ว่าเอาได้นะว่าเป็นนังร่านอะ! ” ไอ้พี่แมนปล่อยฉันแล้วพูดทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งไปในทันที
“ หน็อย ไอ้....ไอ้พี่แมน ไอ้บ้า! ”
“ อย่าไปฟังมันเลย อะๆนี่นมกับขนมและเงินสามร้อย ”
“ คะ? สองร้อยไม่ใช่เหรอ ที่พี่บอสให้เบนซ์อะ ”
“ พี่ไปขอที่มันเอง เอาสามร้อยเลย มันต้องให้พี่อยู่แล้ว ”
“ ขอบคุณค่ะ อะนี่ี่จดหมายรักของพี่ ” ฉันพนมมือขึ้นไหว้แล้วส่งยิ้มให้พี่เขาเพราะดีใจไง ทำแบบนี้ก็ดี ยังไงพี่บอสก็ต้องคืนเพื่อนอยู่แล้ว ถ้าฉันไปขอเอง พี่บอสไม่มีทางให้หรอก
“ จดหมายนั่นทิ้งถังขยะไปเลย ส่วนค่าขนมพี่เลี้ยง รีบกินจะได้รีบไปเข้าแถวกัน ”
“ ขอบคุณค่ะ พี่ใจดีมากเลย ”
“ จะกลัวพี่อีกไหม ”
“ ถ้าพี่ไม่เอาคืนเรื่องเมื่อครั้งก่อน เบนซ์ไม่กลัวหรอก ”
“ พี่ลืมไปแล้ว คราวหลังเจอพี่ห้ามหลบหน้านะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงขนมอีก ”
มีผู้มาเปย์เว้ย! ดีใจที่ไม่ต้องหลอกล่อให้ใครมาติดกับอีก ปกติขี้งกเงินตัวเอง ชอบหลอกให้รุ่นน้องบ้าง เพื่อนบ้างมาเลี้ยงขนม บางครั้งก็มัดมือชกพี่ชาย เวลาเห็นพี่ชายเข้าร้านค้า ฉันก็รีบเข้าไปแล้วบอกแม่ค้าว่าคิดเงินที่พี่บอสทุกครั้ง555+
“ งั้นหนู…เอ้ย… เบนซ์ไปก่อนนะคะ ” ไม่รู้ทำไมเวลาพูดกับพี่โอเว่นมักจะหลุดเรียกตัวเองว่าหนูตลอด ทั้งที่คำว่าหนูฉันมักจะใช้กับผู้ใหญ่
“ พูดกับพี่ไม่ต้องเกร็งจะแทนตัวเองว่าอะไรก็ได้ พี่รับได้หมด นอกจากคำว่า กู มึง พี่ไม่อยากให้เบนซ์พูดใส่พี่ ” ไปต่อยังไงดี
“ พวกเราไปเข้าแถวกันเถอะค่ะ ” ชวนเปลี่ยนเรื่องไม่พอ ยังรีบวิ่งชิ่งหนีอีกต่างหาก555+
?____________?
นามปากกาผกายมาส