“ไม่ต้อง! ฉันคาดเองได้”
การะเกดร้องห้ามเสียงเขียว มือเรียวกระชากสายตามาจากมือหนาอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จก็หันหน้าหนีไปมองด้านนอกอย่างขุ่นขวาง จะทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะกลัวว่านเรศจะทำเรื่องที่เธอคาดไม่ถึง และท่าทางจะไม่ดีต่อตัวเธอแน่
“ก็แค่นี้ มาทำเป็นเรื่องมาก” นเรศบ่นให้อีกฝ่ายได้ยิน เขาไม่สนใจหรอกว่าคนข้างกายจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ยังไงวันนี้เขาก็จะพาเธอไปให้ได้ เพียงแต่ไม่รู้เท่านั้นว่าจะพาไปไหนดี เขาคิดแผนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เพียงแต่รอให้เจ้าหล่อนมาติดกับเขาเท่านั้น และตอนนี้เขาก็ทำสำเร็จแล้ว
เมื่อเห็นว่าการะเกดเงียบ ชายหนุ่มก็หันมาสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นว่าเขาเป็นคนพาคนข้างกายไปไหนเด็ดขาด แต่จะว่าไปใครจะไปรู้ว่าเขาเป็นคนลักพาตัวอาจารย์สาวของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนี้ไป เพราะรถที่เขาเอามารับก็เป็นของฝนแก้ว ยังไงเสียญาติผู้น้องก็ต้องช่วยเ
