ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นสองสามครั้ง ฝนแก้วถึงกับสะดุ้งตื่นจากภวังค์แล้วหันมามองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยความประหลาดใจ เพราะนี่มันยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน แต่ว่าเขาเข้ามาทำไมในห้องเธอกัน
“มีงานด่วนหรือคะคุณนเรศ”
“ไม่ต้องเรียกพี่ซะเต็มยศก็ได้นะยัยฝน” นเรศตอบญาติผู้น้องด้วยสีหน้าราบเรียบ ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ พร้อมกับส่งยิ้มให้คนตรงหน้า แม้รู้ดีว่าหญิงสาวไม่มีวันรักเขา และเขาก็ไม่ล่ะความพยายามเด็ดขาด หากเขายังไม่เห็นผู้ชายที่การะเกดเคยพูดให้ฟัง เขาไม่มีวันตัดใจจากคนตรงหน้าเด็ดขาด
“นี่มันที่ทำงานนะคะคุณนเรศ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ ถึงมาถึงห้องทำงานฝนแบบนี้”
“พี่จะชวนฝนไปทานข้าวเย็นนะ”
“แต่วันนี้ฝนมีนัดแล้วนะคะ” เย็นนี้เธอมีนัดกับการะเกดเอาไว้ และที่สำคัญเธอไม่อยากไปไหนมาไหนกับนเรศเพียงสองคน เธอไม่อยากทำร้ายความรู้ส
