เกือบหกโมงเย็นฝนแก้วกับการะเกดก็เดินทางกลับมาถึงโรงแรมที่พัก หญิงสาวร่างเพรียวระหงเดินนำหน้าหญิงสาวร่างเพรียวบาง เสียงหัวเราะสดใสดังมาจากร่างเพรียวบางที่เดินพยายามสนทนาคนข้างกาย ท่าทางของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของบรรดาลูกค้าที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ บรรดาหนุ่มๆ จ้องมองสาวสวยทั้งสองด้วยความเสียดาย พวกเขาจ้องมองกิริยาออดอ้อนจากหญิงสาวร่างเพรียวบางแล้วก็รู้สึกอิจฉาหญิงสาวร่างเพรียวระหงที่เดินนำหน้าตรงไปยังลิฟต์ไม่น้อย แต่ถึงจะเสียดายยังไง พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปวุ่นวายเรื่องของพวกเธอ
“รอด้วยสิไอ้ฝน” น้ำเสียงหวานตะโกนเรียกฝนแก้วพร้อมกับรีบสาวเท้าเดินตามไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานเธอก็เดินเข้าไปอยู่ในลิฟต์เดียวกับเพื่อนรัก แต่ยังไม่ทันที่ประตูลิฟต์จะเปิด ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากนอกลิฟต์ การะเกดยืนมองสองหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างคุ้นตา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
“รอด้วยครับ” รอสซี่กับโทนี่ร้อง
