ชลลัมพีไม่รู้ว่ามือของเขาขยับไปลูบเรือนผมละเอียดนุ่มของเธออยู่ได้ยังไง “ขวัญเอ๊ย ขวัญมา จิ้งจกมันไปแล้วล่ะคุณพรุ่งนี้ผมจะให้แม่บ้านมาตามล่ามันไปจัดการแต่เช้าคุณไม่ต้องกลัวนะ” ชลลัมพีมีสติพอจะคลี่ผ้าขนหนูผืนนุ่มคลุมร่างกายเปลือยของเธอเอาไว้ พอผ้าขนหนูผืนนุ่มสัมผัสกับผิวกายละเอียดเท่านั้นล่ะสติของเจ้าสาวในคืนนี้ก็ฟื้นขึ้นมาทันทีบุษบาบัณสะดุ้งสุดตัวเมื่อระลึกได้ว่าความที่กลัวจิ้งจกเมื่อครู่เธอทำอะไรลงไปบ้างแก้ผ้าแล้วกอดเขาอย่างนั้นเหรอ
“ว้าย! ตาย! ฉันทำอะไรลงไป!” สองมือรีบรวบผ้าขนหนูสีขาวผืนนุ่มพันกายด้วยสีหน้าละอายสุดขีดและถอยห่างออกจากเขาทันที สีหน้าเวลานี้หมือนกับว่าเธอทำเรื่องที่น่าละอายที่สุดในโลกลงไป
“ฉัน ฉัน ขอโทษค่ะฉัน…ผิดไปแล้ว ฉันไม่น่าทำแบบนี้เลย” หน้าเธอแดงจัดดวงตาเลิ่กลั่กเหมือนทำอะไรไม่ถูก แต่ในสายตาของชลลัมพีเวลานี้บุษบาบัณดูสวยกว่าตอนใส่ชุดไทยในช่วงเช้าที่เขาเห็นและตะลึงไปช
