“พีคะ พีทำไมเงียบไปล่ะคะ ฟังริต้าอยู่หรือเปล่าคุณทำอะไรอยู่กันแน่คะ”
ชลลัมพีกลับมาสนใจที่ปลายสาย “ไม่มีอะไรริต้า พูดต่อสิ” ตามองหาบุษบาบัณขณะที่หูกำลังฟังเสียงริต้าแต่ไม่ได้ใส่ใจ
“อย่าบอกนะคะพีว่าคุณเกิดเปลี่ยนใจจะเอานังบุษบาบัณมาเป็นเมียจริง ๆ ทำไมคุณไม่มาหาฉันคะก็ไหนสัญญาแล้ว”
คืนนี้เขารู้สึกว่าริต้าจะพูดอะไรไม่ค่อยเข้าใจเหมือนที่ผ่านมา “มีเหตุผลหน่อยสิผมบอกคุณไปแล้วไงว่าเพราะอะไรถึงต้องแต่งงานคุณอย่าคิดเหลวไหลน่าริต้า ทุกอย่างผมก็เคลียร์ให้คุณเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอ ผมไปไม่ได้จริง ๆ เพราะติดปัญหาบางอย่าง”
ริต้านึกอยู่ในใจหวังว่าที่เขาออกมาหาเธอไม่ได้ไม่ใช่เพราะติดภารกิจหน้าที่เจ้าบ่าวอยู่ “แต่ว่าคุณแน่ใจเหรอคะคนอยู่ห้องนอนเดียวกันคุณจะไม่เผลอตัวเอามันมาเป็นเมียเข้าสักวัน” เพราะถูกเขมเลขาคุณหญิงชลัมพรมาเล่นงานถึงถิ่น ทำให้ริต้าน้อยอกน้อยใจและอยากจะหาที่ระบายอารมณ์
คำพูดของริต้าชักเริ่ม
