ขย่ม
1221 คำ
“ อ๋อ เจ้าก็เลยปิดบังว่าเป็นผู้ปรุงอาหาร เพียงเพื่อกลัวว่าข้าทั้งสองจะโกรธที่ได้กินอาหารจากคนที่พวกเราไม่ชอบ เช่นนั้นรึ ” คุณชายเล็กสรุปความ นางพยักหน้าด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ
“ เจ้าค่ะ ข้าน้อยต้องขอประทานโทษคุณชายทั้งคู่ด้วยนะเจ้าคะ ข้าน้อยมิได้มีเจตนาล่วงเกินใด ๆ เลย ”
นั่นทำให้ชายหนุ่มทั้งคู่หัวเราะพรืดออกมาพร้อมกัน ทำให้นางงุนงงเป็นอย่างมาก
“ คุณชายขำอะไรหรือเจ้าคะ ”
คุณชายใหญ่โคลงศีรษะแล้วหันไปถามน้องชาย
“ นี่เรานิสัยเสียขนาดนั้นกันเลยหรือน้องเล็ก ”
อีกฝ่ายยักไหล่แล้วตอบกลับ
“ ก็คงจะอย่างนั้นแหละท่านพี่ ”
“ พวกข้าทั้งคู่นี่ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี ทั้งที่โตกันขนาดนี้แล้ว เอาเป็นว่าเรื่องที่ผ่านมาก็ขอให้แล้วกันไปก็แล้วกัน พวกเรามิได้โกรธเคืองเจ้าที่ทำอาหารอร่อย ๆ ให้กินทุกวันแต่ประการใด ”
“ อีกทั้งยังต้องขอบคุณที่เจ้าช่วยดูแลท่านพ่อให้พวกเราเป็นอย่างดีในทุกวันอีกด้วย ที่ข้ากับพี่ใหญ่มาที่นี่ก็เพียงเพื่ออยากจะดูหน้าผู้ปรุงอาหารรสเลิศก็เท่านั้น
อ้อ มีอีกอย่างหนึ่งนะ พวกเราอยากกินเกี๊ยวราดน้ำแดงกับเป็ดย่าง รบกวนเจ้าด้วยก็แล้วกัน แม่เลี้ยง ”
จบประโยคด้วยรอยยิ้มก่อนที่คุณชายทั้งคู่จะเดิน จากไป ความโล่งอกโล่งใจมาเยือนฮุ่ยฟาง นางเองก็ยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน
ความเกลียดชังจากลูกเลี้ยงคงสลายหายไปบ้างแล้ว ชีวิตของนางคงจะสงบสุขมากขึ้น
วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนผันอย่างไม่คอยท่า
เจ็ดราตรีผ่านไปอีกคราอย่างรวดเร็ว
เหตุการณ์ในคฤหาสน์สกุลหงยังคงดำเนินไปอย่างปกติสุข คุณชายทั้งสองก็ดูจะสงบมากขึ้น ฝ่ายแม่เลี้ยงอย่างเหนียงฮุ่ยฟางนั้น แม้ว่าทั้งคู่จะหยุดด่าทอเสียดสี แต่ว่านางก็ยังไม่ค่อยกล้าเข้าหน้าเท่าใดนัก ถือว่าต่างคนต่างอยู่
จนกระทั่งในราตรีที่แปด
หงเหรินโจว หรือคุณชายเล็กที่นอนหลับไปแล้วแต่เกิดผวาตื่นขึ้นมาด้วยฝันเห็นท่านแม่ที่จากไป จะด้วยจิตของท่านที่อยู่อีกภพส่งมาหรือเขาจะคิดจะฝันไปเองก็มิอาจรู้ได้ แต่ในหัวใจของเขานั้นกลับรู้สึกโหวงเหวงชอบกล
เป็นห่วงท่านพ่อ...
คิดได้ดังนั้นเขาจึงผุดลุกขึ้นนั่งแล้วเดินไปหาท่านพ่อที่ห้องนอนด้วยความเป็นห่วง
ทว่าเมื่อจวนจะถึงห้องนอนของท่าน เขาพลันได้ยินเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากห้องของท่าน
“ อูย ท่านพี่ขา ” ตามมาด้วยเสียงตั้บๆๆๆ บุรุษมากรักอย่างเขารู้ดีเหลือเกินว่ามันคือเสียงการสมสู่
แน่ละ นี่มันห้องของท่านพ่อและภรรยา คนเป็นสามีภรรยากันนั้นมันก็ไม่แปลกที่จะรักและสมสู่กัน แต่ที่เขาแปลกใจยิ่งนักนั่นคือท่านพ่อของเขานั้นสิ้นสมรรถภาพความเป็นชาย เบื้องล่างไม่สามารถขยับได้
แล้วที่กำลังได้ยินมันคืออะไรกันเล่า !?
ความอยากรู้อยากเห็นทำให้คุณชายเล็กสอดส่ายสายตาจนพบรูเล็กอยู่ที่หนึ่งจึงแนบสายตาลงไปทันที
และแล้วเขาก็ต้องเบิกตาโพลง หัวใจเต้นเร่า
มันคือเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวอวบของแม่เลี้ยง ของเขาที่แหงนหน้าเริ่ดอยู่ด้วยความกระสัน นางนั่งคร่อมอยู่บนตัวท่านพ่อหันหน้ามาทางด้านประตู ถ่างขาออกคร่อมบริเวณแท่งหยกของท่านที่ไม่สามารถแข็งตัวเอาไว้ นางแหกขาออกกว้างแล้วถูไปไถมาให้ติ่งเนื้อน้อยสีแดงแจ๋ ที่ซุกซ่อนอยู่กลางกลีบพูขาวอวบไร้ขนแม้สักเส้นได้สัมผัสกับแท่งหยกเหี่ยว ๆ ไปมา
ยิ่งนางถูไปถูมาแรงเท่าไร สองเต้าขาวอวบที่มียอดถันเล็ก ๆ อันแข็งครัดสีชมพูประดับอยู่ก็ยิ่งกระเพื่อมขึ้นลง นางยกสองมือของตนขึ้นไปบีบจนเนื้อปลิ้นออกมาตามง่ามมือ สองขายิ่งแหกกว้างให้เขาเห็นรูร่องสวาทเบื้องล่างสีแดงสดอันมีน้ำเมือกฉ่ำเยิ้ม
น่าดูดน่าเลียเป็นบ้า !
ลำคอของคุณชายเล็กแห้งผาก ความร้อนวิ่งไปทั่วสรรพางค์ แท่งหยกของเขาแข็งโด่ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
มือใหญ่เลื่อนไปกำสิ่งที่มันนูนตุงดันอาภรณ์แล้วขยับข้อมือชักเข้าออกตามจังหวะที่นางขยับ จังหวะถูกเร่งรัด ใบหน้าสวยหวานเหยเกด้วยถูกความกระสันโจมตี เสียงครวญคร่ำหลุดพ้นริมฝีปากอิ่มที่เผยออ้า
อยากเอาอะไรไปยัดและกระเด้ามันให้ลึกถึงคอหอย !
ให้ตายเถอะ แม่เลี้ยงของเขาที่ดูภายนอกเป็นกุลสตรีเรียบร้อยไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เหตุใดยามกำหนัดนางจึง เร่าร้อนได้ถึงเพียงนี้
“ อ๊า ท่านพี่เจ้าขา ข้าจะเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ” ทว่านางต้องหยุดมันลงเพราะท่านเศรษฐีเกิดอาการไอโขลกและกุมหน้าอกไว้ นางรีบหยุดการกระทำแล้วหันไปมองทันที
“ ท่านพี่ ท่านพี่เป็นไปหรือเจ้าคะ ท่านพี่ ! ” นางรีบหยิบอาภรณ์ขึ้นมาคลุมเอาไว้ลวก ๆ เหรินโจว เองก็ตกใจ หยุดการชักลำของตัวเองและยืนมองท่านพ่อด้วยความเป็นห่วง
ฮุ่ยฟางรีบเดินไปรินน้ำลงจอกแล้วประคองท่านให้ลุกขึ้นมาดื่ม ก่อนจะผ่อนร่างท่านลงนอนดังเดิม
“ พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ” ท่านตอบนางแล้วส่งยิ้มซีดเซียวให้ นางส่ายศีรษะดิก รู้สึกผิดเหลือเกิน
“ เป็นเพราะข้า ข้าที่มัวแต่เอาความรู้สึกอยู่เหนือความถูกต้อง ข้าเกิดอารมณ์เช่นนั้นแล้วท่านก็อนุญาตให้ข้าทำมันเพื่อบำบัดความใคร่ มันทำให้ท่านต้องเหนื่อย ข้าขออภัยท่านพี่นะเจ้าคะ ข้าช่างเป็นภรรยาที่แย่จริง ๆ ”
ท่านเศรษฐียิ้มแล้วยกมือขึ้นลูบศีรษะนางอย่างเอ็นดู
“ ใครว่าล่ะ เจ้าน่ะเป็นภรรยาที่เพียบพร้อมเหลือเกินต่างหาก ดูแลบ้านช่องกับข้าวกับปลาทั้งยังสวยงามเย้ายวนใจจนคนป่วยใกล้ตายอย่างพี่ยังหัวใจเต้นแรง หากจะผิดมันก็ผิดที่ร่างกายพี่เองที่อ่อนแอมันก็เลยตื่นเต้นกับความงามของภรรยามากไปหน่อย แหม ถ้าหากเป็นเวลาที่พี่แข็งแรงอยู่ คืนนี้เจ้าคงไม่ได้นอนแน่ ๆ ” ท่านเย้าหยอกภรรยาด้วยรอยยิ้ม แต่นางรู้ดีเหลือเกินว่าท่านอาการแย่ นางยังไม่เสร็จแต่คงไม่อยากจะกระทำมันต่อไปแล้ว
“ ท่านพี่เจ็บหน้าอกหรือเจ้าคะ ”
“ อืม ไม่มากนักหรอกเดี๋ยวก็คงหาย เจ้านอนเถอะนะ ไม่ต้องกังวลมากหรอก นี่มันก็ดึกแล้ว ”
“ ไม่ได้เจ้าค่ะ ข้าต้องไปต้มยามาให้ท่านดื่มเพื่อบรรเทาเสียก่อน ท่านพี่รอข้าสักครู่นะเจ้าคะเดี๋ยวข้ากลับมา ”
นางว่าพลางเดินออกจากห้อง คุณชายเล็กรีบเร้นหลบนางในทันที
เสียงไอโขลกดังขึ้นอีกครั้ง ด้วยความเป็นห่วงท่านพ่อทำให้เขากำลังจะเดินเข้าไปหาท่านแต่ก็ต้องชะงักขาเอาไว้ เพราะอาจจะเกิดความสงสัยเอาได้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่ ณ เวลานี้
- ผู้เขียน
