EPISODE 5 ค่ำคืนที่ฝนตก
1165 คำ
ฉันกลับมาที่ห้องพี่เซน มันเป็นคอนโดหรูใจกลางเมือง ที่จริงฉันก็เคยมาหลายครั้งเเล้ว เเต่ทุกครั้งที่มาความรู้สึกฉันมันก็ไม่เคยชินเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว ...โดยเฉพาะเวลาที่เขาถอดเสื้อทำงาน
อย่างตอนนี้เป็นต้น...
ให้ตายสิ... ฉันไม่มีสมาธิอ่านเอกสารพวกนี้เลย ทำไมเขาต้องมานั่งทำงานตรงหน้าฉันด้วยนะ
"ถ้าเธอเอาเเต่จ้องฉัน ชาตินี้เธอก็จำรายงานการขายไม่ได้หรอกนะ"เขาว่าเสียงดุ เเต่ใครกันเเน่ที่ผิด เขาควรจจะใส่เสื้อไม่ใช่หรือไง..
ริมฝีปากนั่นนุ่มนิ่มกว่าที่ฉันคิดว่าเยอะเลย...
"หรือเธอติดใจจูบฉัน"เขาพูดต่อ มันเลยทำให้ฉันดึงสติตัวเองกลับมาเเล้วรีบยกมือที่จับริมฝีปากอยู่ลงทันที ...หรือฉันจะติดใจจูบของเขาจริงๆ
"ฮึ.."
ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไป เเค่ก้มหน้าอ่านรายงานการขายในมือต่อเเค่นั้น เเก้ตัวไปก็เท่านั้นเเหละ สิ่งที่เขาพูดมามันได้ดักทางฉันไว้หมดเเล้วนี่
ผ่านไปสักพักที่ฉันพยายามท่องจำเอกสารพวกนี้ เพราะเวลาที่เขาประชุมฉันจำเป็นต้องจำรายละเอียดพวกนี้ให้ได้ ที่จริงก็จำได้บางส่วน เเต่ฉันอยากให้มันเเม่นกว่านี้ เเต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่
"พี่เซนคะ..."
"ว่าไง"
"..ถ้าฉันจำมันไม่หมดจะเป็นอะไรไหม"ฉันว่าเสียงงัวเงีย รู้สึกว่าตอนนี้ฉันไม่สามารถพยุงหนังตาให้มันเปิดกว้างได้เลย
"ถ้าเธอง่วงก็นอนซะ"
"ฉันว่าฉันยังไหวนะ..."ฉันตอบกลับ พยายามที่จะใช้สองมือเบิกตาตัวเองเอาไว้
"ฉันหลอนนะเอวา"เขาพูดขึ้น ฉันเลยเงยหน้ามองเขาทั้งๆ ที่ตายังถ่างอยู่ ..ฉันจะทิ้งงานไปนอนได้ยังไงกัน
"เเต่ฉัน.."
"เธอนอนได้ ฉันอนุญาต"
"ขอบคุณนะคะ..." ฉันคลี่รอยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าเขาครั้งสุดท้ายก่อนนอน
ฟุ่บ
ทันทีที่เขาอนุญาตหัวหนักๆ ของฉันก็ฟุบลงกับโต๊ะทำงานทันที ดวงตาเมื่อยล้าจนฉันรู้สึกปวดๆ เล็กน้อย เเต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกฝันดีเขาก่อนที่จะเข้าสู้ห้วงความฝัน
"ฝันดีนะคะพี่เซน..."
เซน : พาร์ท
ผมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะทำงาน ทั้งชีวิตของผมมันก็มีเเต่กองเอกสาร เพราะผมไม่สามารถลืมวันที่ครอบครัวตัวเองเกือบหมดตัวได้เลย
บอกเเล้วไงว่าผมเกลียดความพ่ายเเพ้...
"เด็กนี่นี่มัน..."
ผมจัดการอุ้มเธอให้ขึ้นไปนอนบนเตียง นั่งฟุบเเบบนั้นนานๆ ได้ปวดหลังเเย่ ที่จริงผมก็อยากขอบคุณเธอที่ยอมทนกับคนเเบบผมมานาน ไม่เคยมีใครทนความระเบียบเยอะของผมได้นานขนาดนี้มาก่อน
ผมไม่ได้ใจดี ก็เเค่ยังไม่ปลดปล่อยซาตานออกมา...
"ฝันดี.."ผมพูดขึ้น สายตามองร่างเล็กที่นอนตัวคดงออยู่บนเตียง ผมเองก็เป็นผู้ชายคงไม่สามารถทนได้ตลอดเวลาหรอก
หลายครั้งที่คิดเลวๆ ในหัว...
เเต่เธอยังเด็ก ผมเชื่อว่าเธอจะต้องรับทุกอย่างที่เป็นตัวผมไม่ไหวเเน่...
ตกดึก
ซ่า...
ผมได้ยินเสียงงึมงำอะไรสักอย่าง เเถมคนตัวเล็กข้างๆ ดิ้นเเรงจนผมต้องลืมตาขึ้นมาดู ตกดึกในคืนที่ฝนตกเเบบนี้เธอนอนฝันร้ายอย่างงั้นเหรอ ผมไม่เคยเห็นเธอนอนละเมอพูดเเบบนี้มาก่อน...
ให้ตาย! พึ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง
"เอวา"ผมเรียกชื่อเธอ เเต่คนตรงหน้ากลับนอนดื้นไปมา นิ่วหน้าเหมือนกำลังร้องเรียกอะไรสักอย่าง เหงื่อท่วมตัวเลยนะนั่น...
"ฮึ่ก..."
"เอวา! "ผมเรียกชื่อเธอดังขึ้นเป็นสองเท่า ฝันบ้าอะไรอยู่วะ! ทำไมต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย!
"อย่า..."
"อะไรนะ"
"...อยะ-อย่า ไป..."
"ให้ตายดิวะ! "ผมสบถออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ก่อนที่จะช้อนร่างเล็กขึ้นมากอดเอาไว้ พยายามเงี่ยหูฟังก็ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรอยู่ดี ดูเหมือนว่าเธอจะผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาเยอะนะ..
"อื้อ.."
"เอวาตื่น! "
"...พี่เซน"เธอเรียกชื่อผมเสียงค่อย
"ฝันอะไร.."ผมถามขึ้นเเต่ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ร่างเล็กสะอื้นให้ก่อนที่เธอจะยกเรียวเเขนขึ้นกอดตอบผม
"ฮึ่ก.." เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเเค่กอดรัดผมเเน่นขึ้นกว่าเดิม ...คงจะกลัวน่าดู
"โอเค ไม่เล่าก็ไม่เป็นไร"ผมพูดพลางลูบหลังเธอไปด้วย ฝันร้ายจนสะอื้นหนักขนาดนี้ ...ผมก็อยากจะรู้เเล้วสิว่าเธอฝันถึงอะไร
"อะ-เอวา"ผมเรียกชื่อเธอหลังจากที่เราทั้งคู่เงียบไปสักพักนึง
"คะ..."
"ตรงนั้นเธอมัน อะ..เอ่อ มันโดนหน้าท้องฉัน"ผมบอกเสียงสั่น ตรงนั้นมันนุ่มนิ่มจนผมอดคิดไม่ดีไม่ได้ ผมให้เธอเข้ามาพักโดยที่ไม่ได้ให้เธอเตรียมของใช้ผู้หญิงก่อนเลย เพราะงั้นผมขอเดาว่าเธอคงจะไม่ได้ใส่ ...เอ่อ ชุดชั้นใน
"อ้ะ! พี่เซน! "
"ก็-ก็มัน..." เหี้ยเอ้ย! ความรู้สึกไวเหลือเกินนะเซนน้อย...
"ผู้หญิงเขาก็ไม่ค่อยใส่นอนกันหรอกค่ะ"เธอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ ทำไมต้องมาทำหน้าเเดงใส่ตอนนี้ ...ทำไมต้องมาน่ารักใกล้ๆ ด้วยวะ
ผมเงียบไปอีกครั้ง เริ่มรู้สึกว่าภายในร่างกายมันกำลังเรียกร้องขอให้เธอช่วย ...ซาตานในร่างผมกำลังปะทุขึ้นมาช้าๆ
มีถุงยางป่าววะ...
1
2
3
4...
ช่างเเม่ง! เวลนี้การนับเลขหรือการเตะบอลก็คงไม่ช่วยให้ผมยุติอารมณ์กามตัวเองได้เลยสักนิด! ...ถ้าเธอยังอยู่ตรงหน้าเเบบนี้ ผมก็คงจะปล่อยไปไม่ได้เหมือนกัน...
"จริงเหรอ... ไม่ใช่เพราะมาอ่อยฉันใช่ไหม"
"ฉันไม่ได้อ่อยนะคะ ...มากี่ทีก็ไม่เคยใส่นี่" เธอผงะถอยหลังเล็กน้อย เเต่ผมเป็นคนที่ดึงเอวเล็กให้เข้ามาใกล้อีกครั้ง
"ฮึ.."ผมเเค่นหัวเราะในลำคอ เธอเห็นผมเป็นเเบบนี้เเต่ไม่หนีไป ...ผมก็คงจะเอาไว้ไม่ได้เเล้วล่ะ
"พี่เซนจะทำอะไรคะ..."เธอถามผมเสียงสั่น จังหวะที่มือไวๆ ของตัวเองกำลังค่อยๆ สอดเเทรกเข้าไปใต้สาบเสื้อ สัมผัสกับผิวของเธอโดนตรง ..อย่าว่าเเต่เสียงเธอสั่นเลย ตอนนี้หัวใจผมสั่นมากกว่าเสียงเธอซะอีก
นี่เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผมจะทำอะไร...
"เธอคิดว่าเวลาฝนตกเเล้วชายหญิงอยู่ด้วยกันบนเตียงเเบบนี้..."
"..อึ่ก"
"พวกเขาทำอะไรกันล่ะ"
- ผู้เขียน
