EPISODE 4 อย่าน่ารักไปมากกว่านี้
1514 คำ
"หวังว่าเธอจะไม่ซุ่มซ่ามทำของพังอีก"
"ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ"
ฉันมองโทรศัพท์ใหม่ในมือนิ่งๆ ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋าไป หาเรื่องให้เขาอีกเเล้วจนได้สินะ เมื่อไหร่ฉันจะเลิกเป็นคนซุ่มซ่ามซะที
"เลิกขอโทษสักทีเถอะน่า"เขาว่าอย่างหงุดหงิด
"พี่เซนจะกลับเเล้วใช่ไหมคะ"ฉันถามเเล้วรีบก้าวให้ทันเขา นี่ฉันคงต้องวิ่งเร็วเเล้วล่ะถึงจะเดินทันพี่เซน
"อืม"เขาขานรับพลางเดินนำไปก่อน
"ค่ะ"ฉันตอบรับสั้นๆ ที่จริงก็อยากจะถามเขาว่าทำไมถึงคุยนาน เเต่ก็ลืมไปว่าไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะไปอยากรู้เรื่องของเขา ถ้าเกิดถามไปเเล้วเขาไม่พอใจ ฉันเองอาจจะเสียความรู้สึกได้
เซฟความรู้สึกตัวเองไว้ดีที่สุดเล้ว...
"คืนนี้เธอคงต้องค้างห้องฉัน"เขาพูดขึ้นเสียงเรียบ ก่อนจะขับรถออกจากห้างทันที
"งั้นเสื้อผ้า..." ที่จริงฉันนึกว่าวันนี้จะไม่ต้องค้างห้องเขาซะเเล้ว เขาเองก็ไม่ได้บอกให้ฉันไปเตรียมเสื้อผ้าด้วย เเล้วเเบบนี้ฉันจะใส่อะไรล่ะ
"เดี๋ยวเเวะซื้อใหม่เลย"
"คะ? " ฉันเลิกคิ้วน้อยๆ ซื้อใหม่ก็ต้องเสียเงินน่ะสิ ฉันเหลือไม่เท่าไหร่เองนะ
"ซื้อใหม่ไง"เขาย้ำอีกครั้ง ไม่ใช่ฉันไม่เข้าใจ เเต่ฉันเเค่ไม่มีเงินเท่านั้นเอง
"เเต่ฉันไม่มีเงินนะคะ..."ฉันบอกเขาเเล้วบีบมือเเน่น
"ฉันจะซื้อให้เอง"
"เเต่..."ฉันกำลังจะปฏิเสธเขาไป เเต่สิ่งที่เขาตอบกลับทำให้ฉันได้เเต่นั่งเงียบเเล้วพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจเเค่นั้น
"ฉันซื้อให้เพราะฉันเป็นเจ้านายเธอ ตอบเเทนที่เธอทำงานอย่างหนักก็เเล้วกัน"
อย่างเอวาก็คงเป็นได้เเค่ลูกน้องไปจนวันตาย ฉันไม่มีอะไรเทียบสาวๆ ของเขาได้เลยสินะ...
Princess Dress
'คุณเองก็สวยเหมือนเจ้าหญิงได้'
ฉันเอียงคอเล็กน้อย สายตาไล่อ่านป้ายร้านเเล้วมีตัวหนังสือเล็กๆ ประกอบด้านล่าง สวยเหมือนเจ้าหญิงเลยเหรอ... ถ้าจะสวยขนาดนั้นฉันว่าราคามันก็คงเป็นอะไรที่ฉันเอื้อมไม่ถึงเเน่
"ร้านนี้เหรอคะ"
"ใช่"
ฉันพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตามเขาในเเบบที่ฉันทำมาตลอดเกือบสองปี สักวันฉันก็ฝันที่จะยืนข้างเขาเเทนที่จะเดินตามหลังเขาเหมือนกัน
สักวันหนึ่งนั่นเเหละ...
"สวัสดีค่ะคุณลูกค้าสนใจหรืออยากได้สินค้าไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ"
"ไม่ต้องครับ เดี๋ยวผมดูเอง"พี่เซนว่าพลางยกมือโบ้ยไล่พนักงานคนนั้นไป ฉันเริ่มประหม่าอีกเเล้ว เพราะที่นี่เสื้อผ้าเเต่ละตัวมีเเต่สวยๆ ทั้งนั้นเลย ฉันต้องเก็บเงินกี่ปีกันถึงจะซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ได้
"เดี๋ยวเธอไปเลือกสักสองสามชุด เเล้วใส่ให้ฉันดู ตรงนั้น"
"คะ? ...ค่ะ"ฉันขานรับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สายตาพิฆาตของเขาที่กำลังบังคับฉันทางอ้อมมันทำให้ฉันยอมจำนน เเล้วเดินไปเลือกชุดที่เขาบอกสักสองสามชุดนั่นเเหละ
"หมื่นสอง! อุ้บ..."
ถ้าตาไม่ฝาด ชุดสูทผู้หญิงที่ฉันถืออยู่ตัวละหนึ่งหมื่นสองบาท ที่จริงมันมีเสื้อผ้าโซนที่ไม่ใช่ใส่ทำงานก็มี เเต่ราคาก็ราวๆ นี้หมดเลย
ให้ตายเหอะ เงินเดือนฉันยังซื้อไม่ได้เลยอ่ะ!
สุดท้ายฉันก็เลือกเเค่เสื้อยืดสีพีชตัวละไม่กี่พันกับกางเกงขายาวใส่นอนราคาพันนิดๆ เเล้วก็อีกชุดที่ฉันเลือกคือชุดจั๊มสูทสีขาวลายลูกไม้เเขนยาวห้าพันกว่าบาท
ซอฟท์ที่สุดเเล้ว TT
"เเค่สองชุด? "
"ค่ะ"ฉันตอบกลับพี่เซน เเค่สองชุดฉันก็เเทบจะหมดเเรงเเล้ว อีกอย่างฉันเกรงใจเขาด้วย
"งั้นเดี๋ยวอีกชุดฉันจะเลือกให้เธอเอง"เขาพูดเเล้วลุกไปเลือกอีกชุดให้ฉัน พี่เซนกลับมาพร้อมกับชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ปัก เเต่มันเป็นชุดเปิดไหล่นะ เขาจะให้ฉันใส่จริงๆ งั้นเหรอ
"ใส่ให้ฉันดู เเค่ชุดนี้"
"ค่ะ" ฉันรับชุดมาจากมือพี่เซนก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนในห้องลองเสื้อ เขากะไซส์ฉันเเม่นขนาดนั้นเลยหรือไง ไม่ถามกันสักคำ
"สวยเเหะ" ไม่ได้หมายถึงตัวฉันเองหรอกนะ หมายถึงชุดที่พี่เซนเลือกให้ต่างหาก มันถูกสวมใส่พอดีเป๊ะบนตัวฉัน เเต่มันเเอบโป๊ตรงหน้าอกไปนิดนึง ฉันไม่ค่อยชอบใส่ชุดที่มันโชว์เนื้อหนังเท่าไหร่
มันทำให้ฉันรู้สึกประหม่าอีกนั่นเเหละ...
ก๊อก ก๊อก!
"มีอะไรหรือเปล่าคะ พี่เซน! " ฉันผงะถอยหลังเล็กน้อย คนที่มาเคาะประตูกับเป็นพี่เซนเเล้วเขาก็เเทรกตัวเข้ามาในห้องลองชุดเเล้วเรียบร้อย ถ้าเกิดเมื่อกี้ฉันโป๊อยู่เขาก็จะเปิดเข้ามาสินะ
"เธอช้าเอง"เขาตอบกลับหน้าตาเฉย
"ตะ เเต่ฉันกำลังจะออกไปเเล้วค่ะ"
"ใส่เสร็จเเล้วนี่..."เขาพูดพลางสำรวจฉันตั้งเเต่หัวจรดเท้า เเล้วก็ไล่ขึ้นมาใหม่อย่างพิจารณา เเต่สายตาเขามัน ไม่ค่อยน่าไว้วางใจเท่าไหร่เลยว่าไหม...
"งั้นพี่เซนก็ออกไปก่อนเถอะค่ะ ฉันจะได้เปลี่ยนชุด เราจะได้กลับกันสักที"
"ฉันว่าตรงนั้นมันจะไม่โป๊ไปหน่อยใช่ไหม..."เขาตอบเเต่ไม่ตรงคำถามที่ฉันบอกเลย คนตัวสูงสาวเท้าเข้ามาใกล้จนฉันจนมุม เเผ่นหลังติดกับกำเเพงเรียบร้อย
"คะ? " ฉันเลิกคิ้วถามน้อยๆ มันก็อาจจะโป๊นิดหน่อย เเต่สายเขามัน... กำลังลวนลามฉันทางอ้อมงั้นเหรอ...
"ฮึ.."
"ออกไปเลยนะคะ ถึงพี่จะเป็นเจ้านายฉัน เเต่การทำเเบบนี้มันคงไม่ดีเเน่"ฉันบอกเขาเเล้วรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองทันที
"ช่างเถอะ ฉันจะออกไปรอข้างนอกก็เเล้วกัน"เขาบอกปัดเเล้วส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปเหมือนจะเกิดอาการหัวเสียหน่อยๆ ด้วย
เขาอารมณ์เสียเพราะฉัน? ทำไมล่ะ...
บนรถ
ฉันนั่งนิ่งๆ บนรถเขา ที่จริงก็ง่วงจนหนังตาจะร่วงอยู่เเล้ว เเต่ด้วยความที่เจ้านายเป็นคนขับฉันจะนั่งหลับได้ยังไงล่ะจริงไหม... เขาควรจ้างคนขับรถไว้ก็ดีนะ พี่เซนเองก็ทำงานหนัก เขาจะได้พักงีบเเล้วมีคนขับให้บ้างไง
"คาดเข็มขัดสิ"
"อ๋อค่ะ" นั่งจนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้คาดเข็มขัด ฉันนี่มันซื้อบื้อซะจริง
"มานี่เดี๋ยวฉันคาดให้"
ฉันเม้มริมฝีปากเเน่น ก่อนจะพยายามทำตัวให้เเบนที่สุด ปลายจมูกโด่งๆ ของเขาเฉียดไปเเค่นิดเดียวเอง ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาก็ด้วย
ทำไมอยู่ๆ เขาถึงมาคาดเข็มขัดให้ฉันล่ะเนี่ย..
"ขอบคุณค่ะพี่เซน เเต่ที่จริงฉันคาดเองก็ได้"
"เอวา..."
"คะ? " ไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่เเล้วที่ฉันเลิกคิ้วถามเขา เเต่ครั้งนี้ใบหน้าของพี่เซนมันใกล้มาก ใกล้จนฉันหายใจไม่ค่อยออกเลยล่ะ
สายตาของเขามันดึงดูดให้ฉันมอง...
จุ๊ฟ
O.O
ฉันเบิกตาโพลงเล็กน้อย จังหวะที่เขากดจูบลงมาเเรงๆ ทีนึงเเล้วผละออกไป เขายันเเขนข้างนึงไว้ที่เบาะฉันก่อนจะยกยิ้มมุมปากน้อยๆ เเล้วกดจูบลงมาอีกรอบนึง
ฉันฝันหรือเปล่า...
...เขาจูบฉัน
"อื้อ! " ฉันหลับตาเเน่นทันทีที่ริมฝีปากเขาประกบลงมาอีกรอบ เเต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เขาพยายามที่จะดุนดันลิ้นของเขาเข้ามาในโพรงปากของฉัน เเละเมื่อฉันเผลอเผยอปาก เรียวลิ้นชื้นก็สอดเเทรกเข้ามาในทันที
ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจูบเก่งขนาดนี้...
"อึ่ก..."
ฉันยกมือขึ้นดันอกเขาพลางๆ เริ่มรู้สึกว่าจะหายใจไม่ทันเขาเเล้วตอนนี้ เป็นครั้งเเรกที่เขาจู่โจมฉันดิบเถื่อนเเบบนี้ ...เเละหัวใจฉันมันก็เต้นเเรงจนเเทบจะหลุดออกมา
ฉันจูบไม่เก่งเเล้วก็กลั้นหายใจไม่เก่งด้วย
"โทษที..." ทันทีที่เขาผละริมฝีปากออก ฉันก็รีบตักต้วงอากาศเพื่อหายใจทันที
"พี่เซน ...จูบฉัน อะ เอ่อ... คือว่า... ช่างเถอะค่ะ"ฉันพูดรนรานก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น หน้าร้อนเห่อจนฉันสัมผัสได้เลย
"หยุดทำตัวเเบบนี้สักที.."
"คะ? ..ฉันทำอะไรงั้นเหรอ ขะ ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่หงุดหงิด"ฉันร่ายยาว จนเขาหันไปพ่นลมหายเเรงๆ ออกมาคล้ายว่าจะหงุดหงิดหรือไม่พอใจอะไรสักอย่าง ...หรือว่าฉันทำอะไรผิดจริงๆ
"...เธอน่ารักจนฉันเริ่มจะอดใจไม่ไหว"
- ผู้เขียน
