เซน : พาร์ท
ผมนั่งระงับสติอารมณ์ตัวเองมาเกือบจะชั่วโมง หลังจากขับรถออกตามหาเอวาไปทุกที่ ที่ห้อง ที่บ้านเธอหรือที่ที่ผมคิดว่าเธอน่าจะไปก็ไม่มีเเม้เเต่เงา
ใบลาออกที่เธอให้ผม มันยังไม่ได้รับการอนุมัติด้วยซ้ำ เเบบนี้เธอจะลาออกได้ยังไง!
ตอนนี้ผมเป็นห่วงเธอเเทบบ้า ไม่ได้ตัวคนเดียวเเล้วไม่รู้หรือไง...
"คิดมากเว้ยมึง ค่อยไปหาใหม่ก็ได้ เธออาจจะไปนอนบ้านเพื่อนหรือไม่ก็กลับต่างจังหวัด"
"เอวามีเพื่อนเเค่คนเดียว เเล้วบ้านเธอที่ต่างจังหวัดก็ไม่มี"
"เหรอวะ.."
ที่จริงตอนนี้ผมมีเเผนในหัวที่ร่างไว้คร่าวๆ เสียเเต่ว่าเอวาจะเอาด้วยหรือเปล่าก็เเค่นั้น เเต่ถ้าการที่เธออยู่กับผมมันทรมาน ถ้าการที่หมดรักผมเเล้วทำให้เธอสบายใจขึ้น ถ้าวันนั้นที่ผมทำใจได้เเล้วจริงๆ...ผมก็อยากปล่อยให้เธอมีความสุขเหมือนกัน
เเต่ตอนนี้ผมต้องการเธอ...
"เเล้วตกลงผู้หญิงที่ชื่อภาพฟ้าต้องเเต่งงานกับมึงจริงเหรอวะ"
"ไม่รู้ว่ะ.."
"ให้ก
