บทที่ 2 นกเขา (ไม่) ขัน (1)
939 คำ
แสงเพชรแทบไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงใต้ร่างจะไม่เคยผ่านมือชายใดอย่างที่เธอพูดจริงๆ เพราะช่องทางรักของเธอคับแน่นมาก ถึงขนาดที่เขาต้องสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างช้าๆ เพื่อระงับอารมณ์ดิบเถื่อน นานมากเหลือเกินที่เขาไม่ได้มีความรู้สึกกระหายแบบนี้
“จะ...เจ็บค่ะ อื้อออ”
“ไม่ต้องเกร็งคุณ”
“อ๊ะ! คุณดัสตินขา...”
“ผมจะอ่อนโยนกับคุณ ไม่ต้องกลัว”
ระหว่างที่ช่วงล่างกำลังพยายามทำลายเยื่อบางๆ ข้างบนก็กำลังดูดดื่มกับเต้าอวบเต่งตึงอย่างตะกละตะกลาม แสงเพชรหลอกล่อคนไร้ประสบการณ์ด้วยการเล่นกับยอดปทุมถันทำให้หญิงสาวเสียวแทบขาดใจ
“นิดเดียวมินนี่”
“อ๊า...อ๊า...”
“มินนี่คุณแน่นมาก มัน...”
“อื้อ คุณดัสติน มินนี่ อ๊า...”
สิริวิมลครางเสียงหวานพลางจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเจ็บ ยามที่ร่างกายกำลังถูกความเป็นชายของแสงเพชรแทรกตัวตน ตัดสะบั้นเยื่อความบริสุทธิ์ที่เก็บมานานหลายปี เธอเพิ่งรู้ครั้งแรกของการมีเซ็กซ์มันทรมานไม่น้อยเลย
“อดทนอีกนิดมินนี่”
“มินนี่ อ๊า เจ็บ”
“นิดเดียวครับ ต่อไปคุณจะเสียวแทน”
“คุณดัสตินขา...อ๊ะ!”
“แน่นเหลือเกินมินนี่”
คนมากประสบการณ์ยิ้มร้าย ก่อนจะตัดสินใจแทรกตัวตนเข้าไปในช่องทางฉ่ำแฉะครั้งเดียวมิดลำ นั่นทำให้หญิงสาวมีน้ำตาซึมออกมาบริเวณหางตา ทว่าเพียงครู่เดียวเท่านั้นความเจ็บก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นความเสียว เมื่อชายหนุ่มได้ขยับโยกส่วนที่เชื่อมต่อกันอย่างไม่ออมแรง
สิริวิมลครางไม่ได้ศัพท์ในขณะที่ร่างกายกำลังถูกกระแทกบดเบียดจากสะโพกแกร่ง เธอครางเสียงกระเส่าปล่อยตัวปล่อยใจกับอารมณ์เสน่หาที่เขาเป็นคนปลุกเร้าขึ้นมา ก่อนจะหวีดร้องด้วยความสุขสมเมื่อร่างกายถึงจุดหมายปลายทาง ปลดปล่อยน้ำรักออกมาอย่างล้นหลาม ไม่ต่างจากแสงเพชรที่กระตุกวาบ หลงลืมเรื่องการใช้ถุงยางไปเสียสนิท
“พะ...พอแล้วค่ะ มะ...มินนี่ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นหลังรับรู้ได้ถึงความพองตัวของเจ้ามังกรที่ยังมุดอยู่ในช่องทางรัก
“ผมขออีกนะครับคนสวย” พูดจบคนร่างใหญ่ก็เริ่มขยับโยกจุดเชื่อมต่อทำให้สิริวิมลตัวสั่นระริก จากที่อยากจะปฏิเสธกลับปล่อยเสียงครางและเรียกชื่อเขาออกมาแทน
“แต่ว่ามินนี่ อื้อ คุณดัสตินขา”
“ขาาา ผมชอบจูบของคุณ”
“อื้อออ...จูบแรกของมินนี่”
“คุณทำให้ผมว้าวมากคนดี”
“มินนี่ขอพักหายใจก่อนได้ไหม”
“แต่ร่างกายของผมต้องการคุณ”
เขากระซิบบอกเสียงพร่าขณะยกขาเรียวทั้งสองข้างของเธอพาดไว้บนบ่า ก่อนเพิ่มความเร็วของสะโพกทำให้คนตัวเล็กสั่นคลอนตามแรงกระแทก ความเจ็บปวดบวกกับความเสียวซ่านแล่นแปลบไปทั่วสรรพางค์กายเธอ
“คุณดัสตินขา ระ…แรงอีก มินนี่ อ๊ะ!”
“ได้ตามคำขอคนสวย คืนนี้ผมจะทำให้คุณจำไม่ลืม”
ความใจกล้าบ้าบิ่นของคนใต้ร่างทำให้ชายหนุ่มนึกเอ็นดู หากไม่รู้มาก่อนว่าเธอยังบริสุทธิ์ต้องเข้าใจว่ามีประสบการณ์ช่ำชองเพราะเธอยั่วเก่งเหลือเกิน
“อื้อ คุณดัสตินขา...”
ใบหน้าสวยไร้ที่ติเชิดขึ้นเผยอริมฝีปากหอบหายใจถี่ๆ ถึงแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์แต่ทำไปตามสัญชาตญาณ
ความไร้เดียงสาของร่างบางทำให้ร่างสูงแทบจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ เขาขบสันกรามจนมันนูนขณะขยับสะโพก นานมากเหลือเกินที่ไม่ได้รู้สึกมีความสุขเพราะเรื่องบนเตียง
“คืนนี้ผมขอทั้งคืนได้ไหม”
ไม่เคยเลยเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน แม้แต่อดีตคนรักที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดอาการป่วย
“มินนี่จะตายไหมคะ อื้อ...”
“ไม่ตายแต่เสียวแทน”
ชายหนุ่มกระซิบบอกก่อนจะเพิ่มความถี่ของสะโพกที่กำลังขยับไปมาอย่างบ้าคลั่ง เลือดทุกหยดในร่างกายเดือดพล่านประหนึ่งว่าจะพวยพุ่งออกมา
ไม่รู้เป็นเพราะใบหน้าหวานที่แดงซ่านหรือเป็นเพราะเขาห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามาเนิ่นนานทำให้ร่างกายมีความต้องการอย่างต่อเนื่องและรุนแรง
หลังจากจบยกที่หนึ่งก็ต่อยกที่สอง เมื่อจบยกที่สองก็ต่อยกที่สาม ทุกครั้งล้วนไม่มีการป้องกัน ถุงยางอนามัยยังอยู่ในกล่องเต็มจำนวน
“คุณดัสตินขา อื้อ พอก่อน”
“ผมหยุดไม่ได้มินนี่ คุณตอดผมถี่ยิบเลย”
“มินนี่เจ็บ อ๊า...อ๊า...”
“เจ็บหรือเสียวให้พูดใหม่”
“สะ...เสียว คุณดัสตินขา มินนี่ อื้อออ...”
“หุ่นคุณยั่วจังมินนี่ ผมขอกระแทกแรงๆ อีกได้ไหม”
เขาไม่รอให้เธอตอบรับหรือปฏิเสธ รีบจับสะโพกให้แน่นแล้วขยับโยกอย่างที่ใจต้องการ
นาทีนี้แสงเพชรไม่สามารถหักห้ามใจได้อีกต่อไป ทั่วทั้งห้องนอนจึงได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางที่ไม่รู้ว่าเสียงของใครเสียวกว่ากัน
เนิ่นนานหลายชั่วโมงกว่าคนตัวโตจะปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระแล้วนอนกอดราวกับเป็นคนรักกัน เขายิ้มมุมปากด้วยความสุขใจก่อนจะหลับตาลงตามเธอ
ในที่สุดอาการนกเขาไม่ขันก็หายเสียที แต่จะหายถาวรไหมต้องรอดูวันต่อๆ ไปไม่แน่มันอาจจะมีอาการไม่อยากขันขึ้นมาอีกก็ได้ใครจะรู้ซึ่งเขาต้องพิสูจน์ พรุ่งนี้เขาจะคุยกับเธอเรื่องนี้
- ผู้เขียน
