บทที่ 1 ไอ้ผู้ชายสารเลว (2)
1325 คำ
เพราะความเสียใจจากเรื่องงานแต่งทำให้หนึ่งสัปดาห์มานี้สิริวิมลเลือกที่จะออกไปเที่ยวกลางคืนทุกวัน เธอต้องการใช้เหล้าย้อมใจเพื่อลืมความทุกข์
ปกติเวลาออกมาเที่ยวแบบนี้เธอมักจะมากับเพื่อนสนิทที่ชื่อเกวลิน ทว่าวันนี้เพื่อนติดภารกิจจึงมาด้วยไม่ได้ ด้วยความเป็นคนหน้าตาดี สวยตั้งแต่หัวจดเท้าจึงมีผู้ชายเข้ามาทักทายไม่ขาดสาย แต่เธอเลือกตัดสัมพันธ์ทุกคนเพราะขี้เกียจคุย กระทั่งเดินไปเข้าห้องน้ำ กลับมีผู้ชายที่ถูกปฏิเสธเข้ามากระชากแขนอย่างแรง
“จะทำอะไร ปล่อยนะ”
“คิดว่าสวยแล้วหยิ่งได้เหรอน้องสาว”
“ก็เออสิ ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย”
“เล่นตัวนักใช่ไหม พี่ขอจูบน้องทีหนึ่งแล้วจะปล่อย”
“ไม่ให้บอกให้ปล่อยไงไอ้ชั่ว”
ในขณะที่หญิงสาวกำลังดิ้นออกจากการเกาะกุมของผู้ชายไร้มารยาท อยู่ๆ ก็มีคนเดินเข้ามาดึงเธอไปหลบข้างหลังเขา ผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร รูปร่างสูงใหญ่น่าเกรงขาม
“ผู้หญิงบอกให้ปล่อยก็ปล่อยสิ”
“คุณคะช่วยฉันด้วยมันจะฉุดฉัน”
“มึงมายุ่งอะไรด้วยไอ้หน้าอ่อน ผัวเมียเขาจะคุยกัน”
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่รู้จักผู้ชายชั่วแบบนี้”
“กูนับหนึ่งถึงสาม”
“มึงจะทำไมกู”
“ถ้ามึงยังไม่ไป มึงได้กินตีนกูแน่ไอ้หน้าโหล”
“กูไม่…” / “หนึ่ง”
ผู้ชายที่คิดจะทำมิดีมิร้ายสิริวิมลเห็นท่าไม่ดีจึงรีบหนีด้วยความรวดเร็ว หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากผู้ชายคนนั้นวิ่งห่างจุกตูดเพราะกลัวฮีโรของเธอที่กำลังส่ายหน้าไม่พอใจ
“ขอบคุณนะคะที่ช่วย”
“ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”
“เดี๋ยวค่ะ”
“…”
“เพื่อเป็นการขอบคุณ เอ่อ ฉันขอเลี้ยงคุณได้ไหม”
“เลี้ยง?”
“ค่ะ”
“ก็ได้ครับ ผมกำลังเบื่ออยู่พอดี”
ไม่เบื่อได้อย่างไรในเมื่อครอบครัวต้องการให้เขาแต่งงานมีลูกมีเมียเสียที เอาแต่บอกว่าอยากเห็นลูกชายมีทายาท เมียนะครับไม่ใช่ปลาทูในตลาด เห็นตาใสๆ ก็คิดว่าเป็นของดี
แสงเพชร จิรทิปต์พงศากุล หรือ ดัสติน ถึงกับตาพร่าหลังจากเห็นแผ่นหลังเนียนของผู้หญิงตรงหน้า ความรู้สึกตายด้านหายไปในพริบตา หายราวกับมีมนตร์วิเศษมาปัดเป่า
ใช่เขาเป็นโรคนกเขาไม่ขัน เป็นมาหลายปีแล้วด้วย พยายามรักษามาหลายทางแต่ไม่สำเร็จ ไม่คิดไม่ฝันว่าการได้เข้าไปช่วยผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่รู้จักจะทำให้ความรู้สึกทางเพศกลับมา
“อ้อ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ มินนี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ...”
ก่อนเดินไปสิริวิมลไม่รอช้าที่จะแนะนำตัว เธออยากรู้จักเขาจนเก็บอาการแทบไม่อยู่ ผู้ชายที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือราวกับพระเอกขี่ม้าขาวในนิทาน
“ดัสตินครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณมินนี่ หวังว่าคุณยังโสด” เพราะเขาไม่อยากคุยกับคนมีพันธะถึงได้ถามตามตรง แสงเพชรมั่นใจว่าสาวสวยตรงหน้าที่ทำให้ตัวเองกลับมามีความรู้สึกทางเพศอีกครั้งต้องเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเจ้าของ หากมีเจ้าของเธอไม่มีทางได้มาเที่ยวสถานที่แบบนี้คนเดียวแน่นอน
“แล้วถ้าไม่โสดล่ะคะ คุณดัสตินจะทำยังไง”
“แยกทางครับ ทางใครทางมัน ผมไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของ”
“อุดมการณ์เดียวกันเลย มินนี่โสดค่ะ โสดสนิทไม่มีพันธะ”
“แน่ใจ คุณไม่หลอกผม”
“มินนี่คนจริง โสดสนิทค่ะ”
“ไม่อยากจะเชื่อนะครับ”
“เชื่อเถอะค่ะ โสดล้านเปอร์เซ็นต์ แล้วคุณล่ะคะ”
“ผมก็โสดสนิท หวังว่าคืนนี้เราจะได้คุยกันยาวๆ”
“ยินดีค่ะ คุยได้ทั้งคืน”
“เชิญครับ ผมอยากคุยกับคุณ”
ชายหนุ่มยิ้มกว้างถูกใจ ก่อนจะผายมือให้หญิงสาวเดินนำตนเองไปที่โต๊ะของเธอ
สำหรับเขาเธอคือยารักษาโรคทางกาย นกเขาจะต้องกลับมาขันอีกครั้ง สำหรับเธอเขาคือผู้ชายหน้าตาดีที่อาจจะมีคุณสมบัติดีกว่าไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้น
ต่างคนก็ต่างมีจุดประสงค์เป็นของตนเอง
“คุณดัสตินทำงานอะไรเหรอคะ”
“ผมทำงานเกี่ยวกับค้าขายครับ”
“หมายถึงเป็นเซลส์ขายของใช่ไหม”
“ก็คงทำนองนั้นมั้ง”
“แล้วขายอะไรเผื่อมินนี่ได้อุดหนุน”
“ถุงยางอนามัยครับ อุดหนุนไหม”
“อืม สักกล่องก็ดีค่ะ เผื่อได้ใช้งาน”
“ฮ่าๆๆๆ แล้วคุณมินนี่ทำงานอะไร”
“เป็นพนักงานบริษัทค่ะ”
จากนั้นทั้งสองคนก็คุยสัพเพเหระ คุยกันอย่างถูกคอ กินไปดื่มไป ไม่รู้เป็นเพราะชีวิตกำลังเหงา อกหัก เมาหรืออยากหาคนมาดามใจทำให้สิริวิมลเลือกจะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน
ยอมเดินตามหลังผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานมาที่ห้องของเขาอย่างง่ายดาย ตอนนี้เธอขอไม่คิดอะไรทั้งนั้นนอกจากอยู่กับเขาทั้งคืน
“คืนนี้ขอมินนี่นอนที่นี่นะคะคุณดัสติน”
“ผมก็อยากให้คุณอยู่ด้วยเหมือนกัน”
“คุณดัสตินมองมินนี่แบบนี้หมายความว่ายังไง”
“ผมว่าคุณน่าจะรู้ความหมาย”
“อยากวันไนต์กับมินนี่เหรอคะ”
คนสวยในชุดเกาะอกสีดำถามอย่างไม่อาย เธอไม่ใช่สาวไร้เดียงสาถึงจะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร แสงเพชรกระตุกยิ้มหลังจากจ้องเข้าไปในดวงตาพราวระยับ
“ถ้าคุณโอเค ผมก็พร้อม”
“ก็ดีเหมือนกัน มินนี่อยากลอง”
“คุณแน่ใจใช่ไหม ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”
“แน่ใจค่ะ มินนี่ก็ไม่ต้องการความรับผิดชอบ แค่อยากลอง”
“พูดเหมือนคุณไม่เคย”
“แล้วถ้าไม่เคยคุณดัสตินจะเชื่อไหมคะ”
“ต้องลองดูถึงจะรู้”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์ ก่อนจะรีบอุ้มหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน แล้ววางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือจากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมตัวเธอ เขายิ้มด้วยความชอบใจเมื่อเจ้าน้องชายขนาดมหึมามีปฏิกิริยากับคนใต้ร่างที่กำลังยิ้มหวานเยิ้มอย่างรุนแรง เธอบอกว่าไม่เคย แต่เขาไม่เชื่อ คนไม่เคยทำไมดูยั่วเก่งขนาดนี้
“ทำไมคุณถึงหล่อจัง มินนี่ไม่เคยเจอใครหล่อเท่าคุณเลย”
“ขอบคุณสำหรับคำชม ถ้าคุณทำให้ผมหายได้ ผมยินดีจ่าย”
“หายจากอะไรคะ คุณป่วยเหรอ”
“ครับ แต่กำลังจะหายป่วย”
“คุณ อื้อ...คุณดัสติน”
สิริวิมลครางในลำคอหลังจากถูกคนตัวโตจุมพิตปิดปาก ตอนนี้เธอขอไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากหาประสบการณ์ใหม่ๆ ในเมื่อความบริสุทธิ์ไม่มีค่า เธอก็จะไม่ขอเก็บมันไว้อีก ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิด แสงเพชรได้สอบถามความเต็มใจอีกครั้ง
“คุณแน่ใจใช่ไหมมินนี่”
“ค่ะ มินนี่ยอม สอนมินนี่หน่อย”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตอบตกลง ชายหนุ่มจึงเริ่มภารกิจปลุกนกเขาให้ขัน ถ้ามันขันสำเร็จพรุ่งนี้เขาจะคุยเรื่องข้อตกลงบางอย่างกับเธอ ครู่เดียวร่างบอบบางก็ไร้อาภรณ์หุ้มกาย
ไม่ต่างจากร่างหนาที่สลัดเสื้อผ้าทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทำการเล้าโลมเธอจนทุกอย่างพร้อมเขาถึงได้จับเรียวขาทั้งสองข้างมาเกี่ยวตรงเอวสอบ
“ผมจะเข้าไปแล้วนะคุณ” ชายหนุ่มกระซิบบอกเสียงพร่า แววตาเต็มไปด้วยความกระหาย ขณะเอาแก่นกายไปจ่อตรงใจกลางความเป็นสาวที่ไม่เคยโดนผู้ใดเชยชม
“ใจดีหน่อยนะคะ ครั้งแรกของมินนี่” เธอบอกเขาเสียงแผ่วเมื่อสัมผัสถึงความเป็นชายที่กำลังจะมุดเข้ามาทำลายความบริสุทธิ์
“ผมจะเชื่อก็ต่อเมื่อได้เข้าไปพิสูจน์”
“คุณดัสตินขา อื้อ...”
- ผู้เขียน
