เฌอลิณณ์กระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้น สูดลมเข้าปอดลึก ๆ เธอคิดว่าทางนี้แหละที่ใช่
“ในเมื่อคุณบอกกับแม่ฉันแล้วว่าเราเป็นแฟนกัน”
“หืม” กลทีป์เริ่มงง
“งั้นเราก็มาเป็นแฟนกันจริง ๆ เถอะค่ะ” พูดไปแล้วกลับไม่กล้ามองตาเขาตรง ๆ
“อืม” อย่างนี้นี่เอง...
“อะไรคืออืม นี่คุณฟังที่ฉันพูดไหมคะเนี่ย” เฌอลิณณ์เริ่มมีน้ำโห เธออุตส่าห์พูดอย่างตั้งใจ แต่เขาทำเหมือนคนกำลังเหม่อลอย ไม่สนใจคำพูดของเธอเลยสักนิด
“ที่แท้คุณก็อยากเป็นแฟนผมนี่เอง” เขายิ้มเย็นยะเยือกให้หญิงสาว
“ใช่ที่ไหนล่ะ !” คนบอกปัดกัดปากจนเจ็บ
“อ้าวไม่ใช่เหรอครับ” เขาเอียงหัวคล้ายคนนึกสนุก
“ไม่ใช่...แบบนั้น” เฌอลิณณ์ส่ายหน้าแบบไม่แน่ใจ
“ไม่ได้อยากเป็นแฟนผม”
“บอกว่าไม่ใช่ไง” คิ้วสวยเริ่มยุ่ง งงกับคำพูดของตัวเองอยู่ไม่น้อย
“งั้นอยากเป็นแฟนผม”
“ใช่ก็ได้ !” หญิงสาวหลุดเสียงตะโกนใส่เขาอย่างโมโห ถูกต้อนจนมุมเสียแล้ว ทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้เขา
