มนรดาอยากแย้งเขาใจแทบขาด แต่คำพูดดันจุกอยู่ที่คอหอย แถมตอนนี้เฌอลิณณ์ยังอิงอกซบแนบเขาอย่างเต็มใจ มือน้อย ๆ ยังวางแหมะลูบหน้าอกเขาเล่นอีกต่างหาก ‘พี่ลิณณ์’ ปากยังพร่ำเรียกคุณสุดหล่อไม่ยอมหยุด
“เอ่อคือ” มนรดาเก้ ๆ กัง ๆ แบบคนทำตัวไม่ถูก แต่แล้วภาพที่กลทีป์เอาคางไปวางไว้บนศีรษะของเฌอลิณณ์ วาดท่อนแขนโอบกอดหญิงสาวเอาไว้ เหมือนอยากแสดงความเป็นเจ้าของ ทำให้สมองน้อย ๆ ของหญิงสาวเริ่มเอะใจขึ้นมา
“ไปเถอะครับ โต๊ะพวกคุณยังไม่กลับกันไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเฌอลิณณ์ที่บ้านเอง คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกครับ” กลทีป์ใช้น้ำเสียงเคร่งขรึม วางมาดเจ้านายกำลังสั่งงานลูกน้องอยู่ ทั้งยังพูดเป็นนัยว่ารู้จักบ้านของเฌอลิณณ์อีกด้วย
“เอ่อ”
“ไปสิครับ” คราวนี้เขาทำเสียงเข้มหนักกว่าเดิม สายตาแสดงออกถึงความไม่พอใจ ที่ยังเห็นหญิงสาวยังยืนอยู่ตรงนี้
มนรดาอยากร้องไห้แง ๆ ขึ้นมา พยายามคิดว่าเฌอลิณณ์มีใจให้เขาอยู่ก่อน
