6
คลาดกันไปมา
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ สองสาวก็ไม่เห็นหน้าของกลทีป์ที่ร้านกาแฟอีกเลย ทั้งที่ปกติเขาจะลงมาซื้อกาแฟสองสามครั้งต่อสัปดาห์ จะเป็นไรได้นอกจากไม่อยากเห็นหน้าเฌอลิณณ์นั่นเอง แม้พยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่หัวใจของคนแอบรักแบบเฌอลิณณ์ก็ไม่รักดีเอาเสียเลย เหมือนคนถูกทิ้งขว้างทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกับเขาด้วยซ้ำไป หากไม่เคยลึกซึ้งกันมาก่อน คงไม่นึกเสียใจขนาดนี้ พยายามทำตัวให้ร่าเริงมากแค่ไหน ก็ดูเป็นการฝืนทำเสียมากกว่า
“แปะ ๆ สาว ๆ ครับ มาประชุมเรื่องงานเช้านี้กันหน่อยครับ” ศิวกรปรบมือเรียกสติพนักงานในแผนก ทั้งหมดจึงมายืนล้อมวงกันอยู่หน้าโต๊ะของเขา
“เรื่องที่ผมจะพูดวันนี้เรื่องแรกคือ คุณยาจะลาออกสิ้นเดือนนี้แล้วนะครับ” ศิวกรพูดจบสองสาวก็หันไปมองหน้าพีรยาพร้อมกัน เพราะไม่มีวี่แววเรื่องนี้มาก่อนเลย
“พี่ยาจะลาออกเหรอคะ ทำไมทิ้งมนไปแบบนี้ล่ะคะพี่ยา” มนรดาทำหน้าละห้อยอย่างเสียดาย แม้ทำงานมาได
