บทที่ 14 กลายเป็นคนใจร้ายแทน
1369 คำ
บทที่ 14 กลายเป็นคนใจร้ายแทน
ครืดดด ครืดดดด
พี่ดอนเหรอ? โทรมาทำไมอีก หรือเข้าข้างแม่ตัวเองแล้วมาด่าเธอ คงไม่หรอกมั้ง!
(“ ... ”)
(“ เมษา ”)
(“ คะ ”)
(“ เรายังไม่เลิกกับโด่งใช่ไหม ”)
(“ ... ”)
(“ เงียบแบบนี้หมายความว่าใช่สินะ ”)
(“ ... ”)
(“ คือแม่พี่ก็ออกตัวแล้วนะว่าไม่ชอบเธอ พี่ขอร้องล่ะ เลิกกับโด่งไปเถอะ”)
(“ ทำไมพี่ต้องกีดกันเราสองคนด้วย เมษาไม่หลอกโด่งหรอกค่ะ ”)
(“ แม่พี่เป็นโรคหัวใจ ถ้าเรื่องนี้ท่านรู้ มันคงเป็นผลกระทบแน่ๆ ”)
(“ งั้นพี่ก็บอกโด่งเองสิ ”)
(“ เมษาก็รู้ว่าโด่ง ดื้อขนาดไหน เขาไม่ยอมหรอก ”)
(“ พี่เลยให้เมษากลายเป็นคนใจร้ายแทนพี่สินะ ”)
(“ ไม่ใช่แบบนั้น วันนี้ก็เห็นแล้วว่าแม่พี่กับป้าครอง เขาประกาศสงครามอย่างชัดเจน เมษาคิดว่าครอบครัวเราจะดองกันได้อีกเหรอ ”)
(“ ถ้าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น พี่ก็ไม่อยากให้เมษาเป็นแฟนโด่งอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ทำไมเหรอ กลัวเมษาจะหลอกโด่งเหรอ แต่ทำไมพี่ถึงเอาเบอร์เมษาให้ดิวล่ะ ทั้งที่ดิวก็เป็นน้องชายพี่เช่นกัน ”)
(“ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก พี่แค่คิดว่าโด่งยังเด็กเกินไป มันไม่เหมาะสมกัน ถ้าเป็นดิวพี่เชียร์เต็มร้อยเลย แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว ”)
(“ หึ ”)
(“ กลางเดือนนี้ประมาณวันที่สิบห้า โด่งจะโทรหา รอรับสายและบอกเขาไปเลยนะ อย่าให้ความหวังเขาอีกเลย ปล่อยให้นานไปมันจะไม่ดีทั้งโด่งและเมษานะ ”)
(“ ถ้าเมษาไม่เลิก พี่จะทำไงต่อไปเหรอ ”)
(“ อย่าดื้อรันเลยเชื่อพี่ ”)
(“ เหอะ ”)
หลังจากนั้นสายก็ตัดไป แขนขาอ่อนแรงไปหมด อุตสาห์นับวันรอ สุดท้ายพี่ชายแฟนก็ดันมาช็อตฟิลเสียจนได้ นับแล้วเราก็คบกันมาสิบเดือนแล้ว เป็นหกเดือนหลังที่ทรมานอยู่นะ
“ เป็นไรพี่ นั่งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากอย่างนั้นแหละ ”
“ อืม ”
“ ทำไม ”
“ ฉันเหนื่อย ”
“ ทำไม ”
“ เฮ้อ แกเอารถมอเตอร์ไซค์ไปเรียนนะ พี่จะพารถเก๋งไปทำงาน พอเลิกงานจะไปหาเพื่อนสักหน่อย ”
“ โอเค ไปนอนหอผมไหม ”
“ ไม่ๆ เดี๋ยวไปนอนกับปริมก็ได้ ”
22 : 00 น.
พอเลิกงานเธอก็มุ่งหน้าเข้าเมืองทันที มันรู้สึกเหนื่อยล้า อึดอัดใจยังไงไม่รู้ อยากระบายให้เพื่อนฟังมากๆ
ร้านเหล้า
“ เฮ้ยๆ ยัยเมษา เบาๆหน่อย แกเป็นอะไรเนี่ย ปกติไม่ดื่มแอลกอฮอล์นี่น่า ”
“ ร่างกายต้องการเหล้าว่ะ ”
“ จะบ้าตาย ถ้าไม่เป็นเพื่อนแกมาตั้งนาน ฉันไม่เชื่อสายตาตัวเองหรอกนะว่านี่คือการดื่มเหล้าครั้งแรกของแกอะ ”
“ พวกแก ฟังฉันนะ ฉันเหนื่อยใจมาๆ มันอึดอัด อยากระบายสุดๆ ” มองหน้าเพื่อนทั้งสองคน
“ มีอะไร ”
“ แกคิดว่าฉันกับแฟนเหมาะสมกันไหม พวกเรามีอายุห่างกันห้าปีเลยนะ ”
“ อายุเป็นเพียงตัวเลข ” มายตอบ
“ มันไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตหรอก ” ปริมตอบ
“ แต่คนบางคนคิดว่าเป็น ทั้งที่ฉันรักกับแฟน ไม่ได้รักบนหัวเขาสักหน่อย ”
“ เขาคนนั้นที่ขัดขวางความรักแกคือใคร สำคัญปะ ”
“ เขาเป็นพี่ชายแฟนฉัน ”
“ อ๋อ เขามีอายุเยอะกว่าแกไหม ”
“ หนึ่งปี ”
“ เขาไม่พอใจที่แกคบกับน้องชายเขาเหรอ ”
“ อืม เขาคงคิดว่าฉันหลอกน้องชายเขามั้ง ครั้งหนึ่งแฟนฉันเคยซื้อมือถือราคาเหยียบหมื่นให้ พี่เขารู้ คงไม่พอใจ เพราะว่าฉันทำงานแล้วแต่ให้น้องชายเขาที่เรียนอยู่ซื้อให้ ”
“ แกไม่ได้ขอใช่ปะ ”
“ ตอนนั้นฉันกับแฟนเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย แต่เขาซื้อให้เอง ”
“ งั้นพี่ชายแฟนแกก็ควรด่าแฟนแกสิ ”
“ อุปสรรคมันไม่ได้มีแค่นั่้น มันมีเรื่องที่ทำให้แม่เขาไม่ชอบฉันด้วย ”
“ งั้นหมายความว่า บ้านแกกับบ้านแฟนรู้จักกันนะสิ ”
“ อืม ”
“ ใครๆ ”
“ ใครยะ ” สรุปเพื่อนๆหลงประเด็นจนได้
“ ... ” ไม่ตอบแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก
ตอนแรกไม่ชอบทั้งกลิ่นทั้งรสชาติแต่พอกินเข้าไปนานๆมันลื่นคอ มันอร่อยเฉย กลายเป็นว่ากินไปไม่รู้กี่แก้วแล้ว แต่ไม่ยักจะขาดสติ สงสัยจะคอแข็งประมาณหนึ่ง
“ แล้วแกเครียดอะไร แฟนไปฝึกอยู่นี่น่า ”
“ พี่ชายแฟนบอกว่าแม่เขาเป็นโรคหัวใจ ให้ฉันเลิกกับน้องเขาซะ เพราะถ้าแม่เขารู้อาการคงทรุด เขาจะบอกประมาณว่าแม่เขาไม่ชอบฉันอยู่แล้ว ”
“ พี่ชายแฟนแกก็ร้ายอยู่นะ ”
“ พวกแกคิดว่าฉันควรทำไงดี ”
“ ทำตามใจตัวเองสิ ”
“ แต่ฉันรู้สึกเกลียดพี่ชายแฟนมาก บวกกับไม่ชอบป้าของเขาและแม่ของเขาแล้ว พวกเขาว่าฉันเป็นเด็กไม่มีมารยาท ”
“ ตอนนี้แกอาจจะแค่เมาเลยฉุนเฉียว เอาไว้แกหายเมา ค่อยคิดก็ได้ ”
“ พี่ชายแฟนบอกว่าแฟนฉันจะใช้มือถือได้วันที่สิบห้านี้ ให้ฉันบอกเลิกเขาซะ ”
“ เกินไปอะ แกอย่าไปฟังสิ แกก็คบต่อไปเลย ”
“ ไม่รู้สิ ถ้าต้องให้เลือก ฉันก็คงเลือกครอบครัวและปกป้องครอบครัวฉันเอง ”
“ มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ ป้าคนที่มีเรื่องกับแม่ฉัน เขาเป็นพี่สาวของแม่แฟน เขาวางตะปูเรือใบทำให้แม่ฉันล้มรถ ”
“ โห ร้ายแรงมาก ” เพื่อนทั้งสองทำเพียงแค่ปลอบโดยการวางมือบนไหล่มนแล้วตบเบาๆ
“ เอิ๊ก~ ”
“ เบาๆสิยะ แกก็เนอะ บทจะไม่กินคือไม่กิน แค่พอได้กิน กินใหญ่เลย เดี๋ยวก็ช็อกตายหรอก ”
“ ถ้าฉันบอกเลิก พวกแกว่าฉันดูใจร้ายไหมอะ ”
“ ไม่หรอก เพราะแกก็เจ็บเหมือนกัน ”
“ ครอบครัวแฟนแก รู้ไหมว่าพวกแกคบกัน ”
“ มีแค่พี่ชายเขาที่รู้ ”
“ แล้วแฟนแกรู้ไหมว่าพี่ชายตัวเองรู้ ”
“ ไม่รู้ ครั้งแรกพี่เขาก็มาบอกให้ฉันเลิก แต่ฉันไม่เลิก ”
“ พี่ชายแฟนแก หล่อปะ ”
“ ... ” ไม่ตอบแต่กระดกเหล้าแทน เริ่มตาลายแล้วอะ สงสัยจะเมาแล้ว
“ วันก่อนพี่ดอนถามแกไหมว่าฉันคบกับใคร ” หันไปถามมายทันที
“ ทำไม หรือเพราะพี่ดอนด้วย ”
“ แกตอบมา ”
“ ถามสิ ฉันบอกว่าแกมีแฟนเด็ก ”
“ อ้าว ยัยมาย แกปากพล่อยจริงๆเลย ยัยเมษาอุตสาห์ปิดไว้ เพราะกลัวพี่ดอนจะเอาไปพูด ”
“ แล้วพี่ดอนรู้เหรอ? ”
“ ไม่ ฉันก็แค่กังวลไปเองแหละ ” ตัดบทไป เพราะถ้าพูดต่อไป ความคงแตก
วันที่สิบห้า...
หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย มันรู้สึกไม่ดี รู้สึกโหวงๆยังไงไม่รู้
ก่อนหน้านั้นเรื่องบานปรายใหญ่โตมากเพราะพี่ครีมโพสต์ด่าไม่พัก เธอไม่พอใจก็เลยโพสต์ตอบ กลายเป็นว่าทะเลาะกันใหญ่ ขึ้นโรงพัก จ่ายค่าปรับกันเลยทีเดียว
กลายเป็นว่ามองหน้าแทบไม่ติด แม่ก็บอกว่าจะไม่ยุ่งกับครอบครัวนั้นอีก ห้ามเธอไปยุ่งด้วย และอย่าให้รู้ว่าไปสุงสิงกับครอบครัวนั้น ทั้งแมนและเธอต่างจำใจยอม ไม่กล้าขัดใจแม่เลย เพราะแม่โกรธมาก
เธอซึ่งเป็นคนกลาง และรับรู้มาว่าฝ่ายนั้น ไปพูดใส่ร้าย ใส่ความเยอะแยะเลย เขาคนมีตังค์จะพูดอะไรก็มีแต่คนเชื่อถือ แถมยังพูดใส่ความว่าเธอนัดพบผู้ชายไปเที่ยวเป็นประจำ ไปให้เขาฟรีๆ ทำนองนี้อีก ทำเอาแม่สอบสวนเธอหนักมาก ถูกดุด่าไม่พักเลย
ป้าครองก็เนอะรู้ดีมาก รู้มาจากไหนก่อน เธอไปกับผู้ชายก็จริงแต่ไม่เคยให้เขานะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็คือหลานตัวเองไง เหอะ!
🌲______🌲
นามปากกาผกายมาส
- ผู้เขียน
