บทที่ 11 เลิกก่อนได้ไหม
1239 คำ
บทที่ 11 เลิกก่อนได้ไหม
“ กลายเป็นหมาหงอยเลยพี่กู ”
“ ไอ้แมน เดี๋ยวปั๊ด! ”
“ ฮ่าๆ ไม่เข้าไปล่ะ บอกมากับผมก็ได้ ยังไงพวกเขาก็รู้ว่าผมกับไอ้โด่งสนิทกัน ”
“ ไม่เอา ”
“ งั้นกลับเลยไหม ”
“ รอให้รถไฟออกก่อนสิ ”
“ ถ่วงเวลาให้ตัวเองสิท่า ทำใจไม่ทันเหรอ? ”
“ เออ ไม่คนไม่มีหัวใจ ”
“ ไม่มีได้ไง ผมก็มีแฟนนะ รักแฟนมากด้วย ”
“ เงียบปากไปเลย ”
พูดจบนั่งมองไปยังรถไฟ ที่ตอนนี้มีผู้คนพลุกพล่าน ปล่อยหัวใจให้มันเศร้า มองไปไกลสุดลูกหูลูกตา รู้สึกใจหายมากๆ เมื่อวานครบรอบสี่เดือนที่คบกัน มีความสุขยังไม่เต็มอิ่มเลย วันนี้ต้องห่างกันแล้ว
“ พี่ พี่เมษา ”
“ อย่ากวนได้ไหม ”
“ ไอ้โด่งบอก ให้พี่ไปพบ ”
“ ที่ไหน ”
“ นั่นๆ หลังร้านน้ำตรงนั้นอะ มันให้ผมพาพี่ไป ”
“ จะดีเหรอ พ่อแม่เขามาด้วยนะ ถ้าเกิดมีคนเห็นจะทำไง ”
“ ดีไม่ดี พี่คิดเอาเองนะ กว่าจะเจอมันอีก เป็นปีเลยนะ ”
“ เออๆ พาไปสิ ” เธอเดินตามน้องชายไปเรื่อย จนถึงที่ลับตาคน มีแต่คนที่ไม่รู้จัก สักพักก็เจอโด่งรออยู่
“ ใจหายจัง ” เขามาใกล้จับมือทั้งสองของเธอไปกุมไว้
“ นายอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ ”
“ ผมคงคิดถึงพี่ใจแทบขาดแน่ๆ ”
“ ฉันก็คงเป็นแบบนั้น ”
“ รอผมนะ อย่ามีคนอื่นนะครับ ”
“ อืม ”
“ ไม่อืมได้ไหมครับ พูดไพเราะให้ผมฟังสักนิดเถอะ ”
“ ค่ะ จะรอนะ ” เอาใจเขาสักหน่อย ใช้อะไรทำหมดนาทีนี้
“ รักนะ รักพี่มากๆ พี่อย่าทิ้งผมล่ะ ”
“ ค่ะ ไม่ทิ้งแน่นอน ”
“ พูดแล้วห้ามคืนคำเด็ดขาด ”
“ ค่ะ ”
“ ถ้าเขาให้ใช้มือถือได้เมื่อไหร่ ผมจะโทรหานะ พี่ห้ามเปลี่ยนเบอร์ล่ะ ”
“ ค่ะ ”
“ ผมรู้สึกไม่ดีเลย ใจหวิวๆยังไงไม่รู้ ไม่อยากไปไกลเลย กลัวแฟนจะมีคนอื่น เพราะแฟนสวยมาก สวยเหมือนนางฟ้า ”
บร้ะ ไอ้นี่ จะไปอยู่แล้ว ยังทำให้เคลิ้มอีก ไอ้เราก็บ้ายอเสียด้วยสิ เกือบลอยแหนะ
“ ไอ้เด็กบ้า ฉันจะคิดถึงนายทุกๆวัน นายห้ามคิดถึงคนอื่นนะ ” เธอพูดแล้วโผเข้ากอดเขาไว้แน่น
“ โธ่ พี่น่ากลัวกว่าผมอีกนะ พี่ต้องเจอคนอีกเยอะ แล้วดูผมสิ ต้องไปฝึก ต้องห่างโลกโซเชียล พบเจอแค่เพื่อนผู้ชาย แต่ก็ไม่แน่นะ อยู่ไปนานๆผมอาจจะเปลี่ยนเป็นอีแต๋วแตกก็ได้ ฮ่าๆ ”
“ ยังจะเล่นอีก ฉันไม่ใช่คนใจง่ายสักหน่อย อีกอย่างจะหาใครให้กวนตี-ฉันเหมือนนายไม่มีอีกแล้วแหละ ”
“ ให้มันจริงตามปากว่าเถอะ กลับมาจะให้แม่ไปขอเลย ”
“ แต่ฉันกลัว กลัวทุกอย่าง เวลาห่างกันความรักของคนเรามันคงจืดจางแน่นอน ”
“ การประคับประคองความรักให้ถึงฝั่งฝัน ขั้นแรกต้องพิสูจน์ความห่างไกลกันก่อน ถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้ ปัญหาอื่นมันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยนะครับ ” มือหนาลูบศีรษะอีกคนไปด้วย
“ เลิกก่อนได้ไหม ฉันรู้สึกว่ามันเป็นภาระที่หนักอึ้งเกินไป พอนายฝึกเสร็จ เราค่อยกลับมาคบกันใหม่ก็ได้ ”
' แปะ '
“ โอ๊ย นายกล้าดีดหน้าผากฉันเหรอ เจ็บนะ ”
“ ก็เรียกสติพี่ไง พูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่เป็นมงคลเลย ”
“ ก็มันรู้สึกใจสั่นแปลกๆอะ กังวลสุดๆ ”
“ ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้นะพี่ เราต้องฝ่าฝันอุปสรรคนี้ไปให้ได้ เชื่อมั่นตัวเองสิพี่ ”
“ ฉันเชื่อนาย ”
“ ครับ แต่ผมไม่เชื่อพี่นะ คนแก่อายุเยอะยิ่งเด็ด คนชอบเยอะแน่นอน ”
“ ไอ้เด็กนี่ ฉันไม่ได้น่ารักหรือเป็นที่หมายปองของผู้ชายขนาดนั้นหรอกนะ เอาเป็นว่านายตั้งใจฝึกนะ แล้วเจอกัน ”
“ ครับ ” เขาคว้าตัวเธอไปกอดอีกครั้งแล้วกระซิบเบาๆ
“ ผมฝึกเสร็จ เป็นของผมนะครับที่รัก ” พูดจบเขาก็ผละจากเธอแล้ววิ่งไปทันที
ไอ้เด็กบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ หน้าแดงแล้วเรา ใบหน้าร้อนเลยอะ
“ จะยืนบิดอีกนานไหม รถไฟจะออกแล้วนะคุณพี่ ” เสียงของแมนทำให้เธอตื่นจากฝันหวาน แล้วรีบวิ่งไปที่รถไฟกำลังเคลื่อนขบวน
พูดไปแล้วใจหายมากๆ จะร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ออก
“ แมนมาด้วยเหรอ? ” เสียงเรียกทำเอาเธอต้องหันมอง
“ ครับ ” แมนตอบ
“ เมษามาด้วยเหรอ? ”
“ ค่ะ ลุงด้วง พอดีไอ้แมนมันลากมา ร้อนก็ร้อน นึกว่าจะพามาเดินเล่นในห้างโลตัสเสียอีก ” เธอตอบแล้วมองหน้าพี่ดอนแว๊บนึง
“ งั้นพวกเราไปก่อนนะครับลุง ผมต้องพาคนแก่ไปซื้อของอีก ” แมนพูดจบรีบวิ่งเพราะฉันแยกเขี้ยวใส่เขาแล้ว ไอ้น้องเวร! วิ่งเร็วชะมัด
พอถึงห้าง แมนก็แยกไปเดินคนเดียว ส่วนเธอก็เดินคนเดียวเช่นกัน
ครืดดด ครืดดด
(“ ว่าไงมึง ”)
(“ ผัวเด็กไปแล้วเหรอ ”)
(“ เออ ”)
(“ เศร้าใจละสิ ”)
(“ ก็เออนะสิ ”)
(“ มาในเมืองสิ เดี๋ยวพาไปกินหมูกะทะ ย้อมใจ ”)
(“ พรุ่งนี้นะ ”)
(“ โอเคจ้าเพื่อนดอก ”)
มายคือเพื่อนสนิทตั้งแต่ประถม เป็นเด็กบ้านเดียวกัน มาแยกกันตอนเรียนมัธยม แต่ทุกวันนี้ก็ยังคุยและทักทายกันตลอด ไม่ได้หายไปไหนเลย แต่ต่างคนต่างมีงานเลยไม่ค่อยไปไหนมาไหนเหมือนแต่ก่อนแล้ว
เธอบอกมายแค่ว่ามีแฟนเป็นเด็กอายุห่างกันห้าปี แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร คนที่รู้ว่าเธอคบกับโด่งมีแค่แมนคนเดียว คนอื่นรู้แค่ว่าเธอคบเด็กก็แค่นั้น
ครืดด ครืดดด
(“ เออ ว่าไง วันนี้เป็นอะไรกัน ถึงได้โทรมาอีกคนล่ะ ”)
(“ ก็ได้ข่าวว่าแฟนเด็กไปฝึก กลัวเพื่อนจะเหงาเลยโทรมาไง ”)
(“ เออ เหงาจริง เหงาจัง อยากเลี้ยงอะไรไหม พรุ่งนี้เลี้ยงนะ จะไปในเมือง ”)
(“ เลี้ยงเหล้า มาเลย ”)
(“ ไม่กิน ”)
(“ เบียร์ ”)
(“ ไม่กิน ”)
(“ งั้นส้นตีน จะกินไหม ”)
(“ ฮ่าๆ เออ ไว้เจอกันที่เดียวกับมายนะ มันนัดฉันด้วย ”)
(“ เออๆ ”)
ปริมคือเพื่อนที่คบกันตั้งแต่มอหนึ่งยันมอหก พอขึ้นมหาวิทยาลัยก็แยกย้ายกันไปเรียนแต่ก็ไม่เคยขาดการติดต่อ คุยกันทุกวัน วันละนิดละน้อยเพราะต่างคนต่างมีงานต้องทำเช่นกัน
ครืดดด ครืดดด
มาแปลก ยัยรีนึกยังไงถึงโทรมา หรือจะชวนไปไหน
(“ ว่าไงแก ”)
(“ เป็นอะไร ลงสตอรี่เศร้าจัง เล่ามา ”)
(“ เปล่า ลงเฉยๆเอง ”)
(“ มีแฟนอะดิ หรืออกหัก ”)
(“ เปล่า ”)
(“ อย่าให้สืบรู้เองนะ จะล้อยันลูกบวชเลย ”)
(“ ยะ ”)
(“ อยู่ไหน จะชวนไปซื้อของมาทำกับข้าวให้ปู่ย่ากิน ”)
(“ อยู่ห้าง มากับไอ้แมน ”)
(“ ถึงบ้านแล้วโทรมานะ ”)
(“ เค ”)
พอมาวันนี้แล้วเหมือนจะนัดกันโทร ทุกทีวันปกติไม่ค่อยจะโทร แค่พิมพ์แชทหากัน ให้มันได้แบบนี้สิ เธอจะได้ไม่เหงา เฮ้อ~ พูดแล้วก็รู้สึกเปล่าเปลี่ยวหัวใจจัง
🌲_______🌲
นามปากกาผกายมาส
- ผู้เขียน
