“จีไปกินข้าวกับเพื่อน ผมก็เลยอาสาไปรับกลับบ้านครับ”
“คืนดีกันตอนไหน?” สงสัยเพราะหลายวันมานี้ลูกสาวไม่ได้พูดถึงหมากหรือยอมให้หมากเข้ามาเจอ
“ยังไม่คืนดีกันหรอกครับ แต่เร็วๆ นี้น่าจะปรับความเข้าใจได้ ผมแวะมาส่งน้องปลอดภัยหายห่วงแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะครับคุณพ่อ สวัสดีครับ”
มาเร็วกลับเร็ว หมากพนมมือไหว้ว่าที่พ่อตา ไม่อยากรบกวนนานเพราะพักหลังเขามาบ้านหลังนี้ค่อนข้างบ่อย
“ขับรถกลับบ้านดีๆ แล้วกันนะ วันหลังแวะมาใหม่ได้เสมอ”
“ขอบคุณครับผม”
หมากกลับถึงบ้านใช้เบอร์ใหม่โทรหาจิรดา โทรติดแต่ไม่มีใครรับสาย เขาจึงส่งข้อความหา
‘จีจ๋า หายโกรธผมได้แล้ว ผมจะพาไปไหว้พ่อกับแม่ แต่งงานกับผม ให้ผมได้เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของจี แล้วหลังจากนั้นจีจะจับผมตอนหรือทำหมันก็เชิญได้เลยครับ’
‘เราดีกันเถอะนะ ผมเหนื่อยจะง้อแล้ว อยากเหนื่อยทำอย่างอื่นมากกว่า จีไม่คิดถึงผม ไม่อยากกอด อยากจูบผมเหรอครับ’
‘ตัวผมอุ่น
