พิชิตพงศ์ยืนมองจนร่างสูงเดินหายไปจนลับตา สายตาคมสีนิลหันกลับไปมองบังกะโลหลังสุดท้ายอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจสาวเท้าเดินตรงไปยังบังกะโลหลังนั้น ร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ชายหนุ่มยืนอยู่หน้าประเกือบยี่สิบนาที ก่อนตัดสินใจเคาะประตู
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เจ้าของห้องต้องหันกลับมามองด้วยความแปลกใจ อาจเพราะหญิงสาวไม่คิดว่าบุคคลที่มาเคาะประตูเธอเป็นคนที่เธอพยายามหลบหน้า หลังจากเกิดเรื่องเมื่อหลายเดือนก่อน ความรู้สึกดีๆ ระหว่างเธอและพี่ชายของแฟนหนุ่มก็มีแต่แย่ลง ร่างบางกระชับผ้าเช็ดตัวเอาไว้แน่น ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนหนึ่งขึ้นมาคลุมไหล่ เท้าก็เดินตรงไปยังหน้าประตูห้องด้วยความสงสัย ‘หรือว่าจะเป็นนัส’
“นัสเหรอ?” เธอตะโกนถามออกไปทันที
พิชิตพงศ์ได้ยินเสียงหวานตะโกนถามออกมา เขาก็ได้แต่นิ่งเงียบไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมา
เมื่อเห็นว่าด้านนอกเงียบ พณิตพิชาก็ยิ่งสงสั
