กรี๊ดด!
พณิตพิชาตกใจจนหน้าซีด เมื่อรู้ว่าตอนนี้บนร่างกายเธอไม่มีผ้าเช็ดตัวปกปิดร่างเปลือยเปล่าอยู่ “หลับตาเดี๋ยวนี้นะคุณใหญ่” คนเสียงหวานตะคอกใส่พิชิตพงศ์ด้วยความโมโห ร่างบางทรุดนั่งลงอย่างอับอาย พยายามยกมือบางขึ้นมาปิดบังของสงวนอย่างรวดเร็ว
พิชิตพงศ์ยังตกตะลึงกับร่างบางตรงหน้า เขาไม่คิดว่ารูปร่างของพณิตพิชางดงาม สมส่วนถึงเพียงนี้ ปกติเขาจะเห็นหญิงสาวสวมเสื้อผ้าที่ค่อนข้างปกปิดร่างกาย จนดูไม่รู้ว่าภายใต้เสื้อผ้าเหล่านั้นจะซ่อนเรือนร่างที่งดงามแบบนี้
ร่างสูงก้มลงมามองร่างบางที่ก้มลงปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าอย่างอับอาย ชายหนุ่มเดินมาหยุดตรงหน้าพร้อมกับก้มลงเก็บผ้าเช็ดตัวขึ้นมาถือ แต่ยังไม่ยอมส่งคืนให้ร่างบางตรงหน้า
“กลับไปได้แล้ว ไปสิ” น้ำเสียงหวานปนเขียวของพณิตพิชาพึมพำออกมาด้วยความเจ็บใจและอับอายกับสภาพตัวเอง หากมีใครมาเห็นสภาพเธอตอนนี้เธอคงไม่มีหน้าไปเจอใครได้อย่างแน่นอน
“เรื่องอะไ
