Chapter.19 ชีวิต แลก ชีวิต
“นี่ ตื่นได้แล้ว!”
เสียงทุ้มเอ่ยทำลายความเงียบภายในรถ หลังจากขับพาเธอมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย เขาผู้กลัวว่าตนเองจะหลับแต่คนที่ผล็อยหลับคือวาโยผู้เอาแต่คุยจ้อตลอดทาง พอไม่ได้ยินเสียงจึงหันไปมองร่างเล็กนอนขดตัวงอจึงคลี่ยิ้มออกมา เกือบเผลอเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอด้วยความเอ็นดูแต่กลัวหล่อนจะตื่น จึงปล่อยให้นอนพักน่าจะดีกว่า
เขารู้สึกประทับใจในการพูดจาโน้มน้าวและปลอบประโลมเขาทางอ้อมเกี่ยวกับชีวิตที่รันทดของเธออันเกิดจากพ่อแม่ที่ไม่พร้อม
เขารู้ สาเหตุที่อยู่ๆเธอเกริ่นเรื่องส่วนตัวขึ้นมาก็เพราะเห็นสายของมาดามอลิซเซ่โทรเข้ามาหาเขาตลอดจนมือถือแทบไหม้ จะบอกเขาตรงๆให้รับสายแม่สักทีก็คงจะกลัวโดนด่าตะเพิดให้เสียบรรยากาศสินะ
เธอเป็นคนที่แคร์คนอื่นมากกว่าตัวเธอเองเสียอีก
“อื้อ ..นี่ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรือคะ” เธอบิดตัวไปมาพลางขยี้เปลือกตารับแสงแดดจากด้านนอก มอ
