Chapter.20 หึง?
เสียงเพลงร็อคดนตรีเบสหนักๆเปิดดังกระหึ่มภายในบ้าน กับสองร่างเปลือยโรมรันบทสวาทบนเตียงเป็นเวลายาวนาน เหงื่อกาฬผุดซึมทุกอณูขุมขนจนเนื้อตัวเหนียวเหนอะ สวนทางกับบรรยากาศกลางป่าสนรอบนอกซึ่งเย็นยะเยือกในเวลาดึกสงัด
แสงจันทร์ส่องสว่างผ่านหลังคาแบบโปร่งแสงกระทบร่างแกร่งกำยำสมบูรณ์แบบราวกับหุ่นปั้นทำเอาดวงตากลมสวยละสายตาจากการนอนมองดวงดาวบนท้องฟ้าเพื่อทอดมองเงาของเขาอย่างลุ่มหลง
“อาห์ เหนียวตัวชิบ”
เสียงทุ้มสบถเพียงลำพัง มือข้างหนึ่งของโลเรนโซ่คีบบุหรี่ที่ยังไม่จุดไฟ อีกข้างกำลังกระดกขวดน้ำเปล่าอึกใหญ่ชดเชยเม็ดเหงื่อที่เสียไป ศีรษะโยกไปมาตามจังหวะเพลงอย่างอารมณ์ดี
แม้จะหักโหมการร่วมรักสักแค่ไหนก็ไร้วี่แววว่าจะเหนื่อยล้ากลับรู้สึกสบายตัวจากการปลดปล่อยอารมณ์กำหนัดหลังจากอัดอั้นมานานหลายวัน
บวกกับความสบายใจเมื่อเหลือบมองไปเห็นวาโยอยู่ในระยะเอื้อมถึง
มันดีที่มีเธออยู่ด้วยกัน
