เมียแต่งไร้รัก

ตอนที่ 1 หลังแต่งงาน

บทที่ 1

"ตาเหมยังไม่มาอีกหรือ คุณโทรไปตามลูกชายคุณด้วยนะ"

"ค่ะ คุณพี่"

กริ๊งๆๆๆ

"ครับ...แม่"

"เหม..อยู่ไหนแล้วลูก ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกหนูทับทิมรอทานข้าวอยู่นะลูก"

"ผมไม่ว่างครับ แล้วผมก็ไม่ได้ขอให้รอ../..เหมคะเตยมาแล้วค่ะ"

"นี้ลูกอยู่กับผู้หญิงคนนั้นหรือ"

"แค่นี้นะครับ"

คุณนวลปรางค์วางสายจากลูกชายด้วยความหนักใจ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี สงสารแต่หนูทับทิมภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ลูกสะใภ้ที่เธอทั้งรักทั้งสงสาร ก่อนหน้านั้น 1 ปี เหมราช กับ ปรีดาภรณ์ ได้ถูกบังคับให้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยความไม่เต็มใจของฝ่ายเจ้าบ่าว เพื่อความมั่นคงของบริษัทสื่อโฆษณาที่ เหมทัต เป็นเจ้าของ เหมทัตต้องการอำนาจในมือของท่านปวิน นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน บิดาของปรีดาภรณ์ มาช่วยผลักดันอำนาจให้แก่เขาเพื่อปูทางสู่การเมืองที่จะมีขึ้นในไม่ช้านี้ งานแต่งงานไร้รักนี้จึงเกิดขึ้น

"ตาเหมติดงานนะคุณพี่ หนูทับทิม เรามาทานกันก่อนไม่ต้องรอหรอกนะ"

"ปกติตาเหม กลับบ้านดึกแบบนี้บ่อยรึเปล่าทับทิม"

"ไม่บ่อยหรอกค่ะคุณพ่อ พี่เหมคงติดงานจริงๆ ก็ช่วงนี้พี่เหมต้องรีบเรียนรู้งานจากคุณพ่อนี่ค่ะ เดี๋ยวพอคุณพ่อลงไปเล่นการเมือง พี่เหมจะได้ทำงานได้เก่งเหมือนคุณพ่อไงคะ อย่าดุพี่เหมเลยนะคะ"

"จริงด้วยคุณพี่ก็หนูทับทิมยังเข้าใจตาเหมมากกว่าคุณอีก มา ๆ ทานข้าว ๆ "

คุณนวลปรางค์รีบเปลี่ยนมาชวนทานข้าวก่อนที่เหมทัตจะอารมณ์เสียกับบุตรชายไปมากกว่า ดีว่ามีปรีดาภรณ์คอยช่วยพูดไม่อย่างนั้นเหมราชคงต้องโดนเรียกไปดุแน่นอน ทั้งสามคนทานข้าวก็ไปพูดคุยกันบ้างเล็กน้อย ทับทิมเป็นผู้หญิงเรียบร้อย เป็นที่รักของครอบครัวสามี นวลปรางค์ก็ได้แต่หวังว่าบุตรชายตนจะตาสว่างได้ในสักวัน

"คุณพ่อรับของหวานด้วยนะคะ เดี๋ยวทับทิมไปตักให้นะคะ คุณแม่ด้วยนะคะ"

"ไม่ต้องหรอก หนูนั่งนี้แหละลูกเดี๋ยวแม่ให้ป้านิ่มยกมาให้ ยายนิ่ม ๆ ยกของหวานมาทีสิ"

"ค่ะคุณผู้หญิง"

"ทับทิมลูก มีวี่แววจะมีหลานให้พ่อหรือยังลูก"

"เอ่อ....ทับทิมยังไม่พร้อมเลยค่ะ รออีกสักปีได้ไหมคะ"

"รอทำไมกัน มีลูกให้พ่อสักทีเถอะพ่ออยากอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว"

หญิงสาวได้แต่คิดในใจ เธอจะมีลูกได้อย่างไร ในเมื่อสามีไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลย ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา สามีรังเกียจเมียแต่งอย่างเธอจะตายไป เรื่องที่จะมีลูกกับเธอคงเป็นแค่ความฝันนั้นแหละ

ฝั่งเหมราช

ชายหนุ่มพาแฟนเก่า ที่กลายมาเป็นเมียน้อยในปัจจุบันมาทานข้าวที่ร้านอาหารดัง เขาลืมสนิทเลยว่าวันนี้บิดามารดา จะไปทานข้าวที่บ้านเขากับภรรยา ชายหนุ่มคิดอย่างเบื่อหน่าย ว่าเดี๋ยวจะต้องโดนบิดาเรียกเข้าไปด่าแน่นอนที่กลับบ้านผิดเวลาในวันนี้

"เหม คุณดูเครียดไปนะมีอะไรรึเปล่าบอกเตยได้นะ"

"ไม่มีอะไรหรอก เตยรีบขึ้นห้องเถอะ วันนี้ผมต้องรีบกลับบ้าน"

"ทำไม..เหมจะรีบกลับไปซบอกเมียแต่งหรือยังไง"

"เตย!! เตยก็รู้ว่าไม่ใช่ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ เตยรอผมหน่อยนะแค่ 2 ปี ผมจะรีบมาขอเตยแต่งงาน"

"เตยเบื่อที่จะรอแล้วนะเหม ใครๆ ก็มองว่าเตยเป็นเมียน้อย ทั้งๆ ที่เตยมาก่อน เตยเบื่อ"

"โอ๋ๆ คนดี อย่า งอนเลยนะ เดี๋ยวผมซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่ให้นะ ผมรู้มาว่าแบรนด์นี้รุ่นนี้ผลิตแค่ 10 ใบในโลกเองนะ พอจะทำให้เตยอารมณ์ดีบ้างไหมหืม"

"อิอิ เหมของเตยน่ารักที่สุดเลย จุ๊บ รักเหมนะคะ"

"ผมก็รักเตย เตยขึ้นห้องไปเถอะพรุ่งนี้ผมจัดการให้นะ เดี๋ยววันนี้ผมกลับก่อนนะ"

"เหมไม่ขึ้นไปกินของหวานก่อนหรือคะ"

หญิงสาวส่งสายตายั่วยวนชายหนุ่ม เพื่อหวังดึงให้เหมราชอยู่กับตนเองให้นาน เพราะอยากจะประกาศให้แม่เมียแต่งได้รู้ว่า เหมราช น่ะเป็นของเธอและเธอก็จะไม่มีวันปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองที่ชื่อเหมราช หลุดมือไปเด็ดขาด