หลบเร้นกายรักษากายใจ

1081 คำ

ดึกสงัด จิวซัวทะยานเข้าไปในตำหนักเย็น ทหารองครักษ์ ลาดตระเวนผ่านมาพอดี เสียงกระบี่กระทบกันเสียงดังลั่น ซินเฟยออกมาจากห้องเมื่อเห็นเป็นจิวซัวก็ตกใจไม่น้อยคิดไม่ถึงว่าเขาเห็นว่ามีองครักษ์มากมาย เหตุใดยังย่อมเสี่ยงเข้ามาอีก ย่าหนานคว้ากระบี่ข้างฝาเข้าช่วยจิวซัวในทันที กระบี่ในมือของย่าหนานจี้ไปที่คอหอยของหัวหน้าชุดองครักษ์ “หนีไป”จิวซัว ยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินไปหาซินเฟยส่งไก่ห่อทั้งตัวในมือของซินเฟย ก่อนจะทะยานขึ้นไปบนหลังคาหายไปทันที ย่าหยานลดกระบี่ลงข้างกาย หัวหน้าองครักษ์ ประสานมือตรงหน้า “ข้าน้อยทำตามหน้าที่ เสียนเฟยโปรดอภัย” (พระยศเก่าของย่าหนานที่ฮ่องเต้พ่อของ จางหลงแต่งตั้ง) ย่าหนานโบกมือให้ไป “ไม่เหมาะนักหากเขาจะมาที่นี่อีก” พูดเหมือนจะเตือนสติซินเฟยว่าให้ชัดเจนกว่านี้ “อาวุโส ซินเฟยกับเขาแค่เพียงสหายที่ดี” “สหายที่ดี หากเจ้าทดท้อใจ ข้าเห็นสมควรจะติดตามสหายผู้นี้ ออกไปพักใจพักกายจะดี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม