ไอ้สัสสสส!!!
บางทีผมก็ไม่รู้ว่าทำไมนายแว่นเด็กเรียนคนนี้ถึงได้โง่บรมขนาดนี้ ผมอุตส่าห์เตือนแล้วเตือนอีกว่าปรัชญามันเจ้าเล่ห์ มันก็ยังหลงกลน้องผมจนได้
"นายรู้ไหมว่า ไอ้ปรัชมันอายุเท่าไร" ผมตวาดเสียงดังลั่นห้องในขณะที่ลากนายแดนดินไปห้องนอนของผมเพราะไม่อยากด่าเพื่อนให้น้องชายได้ยิน นายแว่นยืนที่มุมห้องใช้ผ้าขนหนูสีขาวที่ผมโยนให้เหมือนเด็กอนุบาลถูกทำโทษโดยไม่พูดอะไรออกมาผมจึงด่ามันต่อ
"สิบหก!!! ไอ้เด็กเปรตนั่น มันอายุแค่สิบหกปี ส่วนนาย...นายอายุจะยี่สิบแล้ว"
"แค่สิบแปด" ไอ้แดนแย้ง จนทำให้ผมต้องกลอกตาขึ้นบนอากาศอยากจะเอาสองมือรั้งต้นคอมันขึงกับผนังห้องจนผมต้องรีบกำหมัดตัวเองไว้ แล้วเดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อของผมปาใส่หน้ามันแทน นี่ถ้ามันอยู่ที่ชมรมนะ ผมลากมันขึ้นไปซ้อมบนเวทีแล้ว ให้ตายเหอะ!!!
"นายควรจะรู้ว่าไอ้เด็กอายุสิบหกมันก็แรดของมันไปเรื่อย แต่นายเองโตจนควายต้องก้มเลียตูด
