"นายผิดสัญญา..." ผมต้องพยายามหาทางทำให้นายปรีญาศาสตร์รับผิดชอบความรู้สึกของผมให้ได้ ครั้งที่สองแล้วนะ ที่ผมมาอยู่ในห้องนี้แล้วเขาปฏิเสธที่จะใช้ผมเป็นตุ๊กตายาง ถึงตอนนี้ถ้าใครไม่รู้ก็จะต้องเรียกผมว่าไอ้หน้าด้านแล้วที่ยังยืนให้เขาถากถางความรู้สึกของตัวเองอยู่ได้
"ผิดสัญญาเรื่องอะไร" เขานั่งลงบนเตียง มองผมซึ่งยืนเปิดก้นเกาะเตียงอยู่ นับเป็นท่าสนทนาที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่ผมเคยยืนคุยกับใครมา แต่ผมก็ไม่กล้าขยับตัวไปไหนในเมื่อหมอนี่ขู่เอาไว้ว่าถ้าผมขยับ เขาจะลากตัวผมไปทิ้งไว้นอกห้อง ผมเริ่มมองหากางเกงของตัวเอง เผื่อไว้ว่าถ้าเขาทำจริง ๆ ผมจะได้เอื้อมหยิบกางเกงได้ทัน แต่ดูเหมือนนายปีศาจจะอ่านใจผมออก
เขาคว้ากางเกงของผมขึ้นมา ดึงเข็มขัดที่ติดอยู่กับขอบกางเกง มากำไว้ แล้วทิ้งตัวผ้าไปอีกทางหนึ่ง ที่ไกลจากระยะที่มือผมจะเอื้อมถึง
"ก็เรื่องที่นายสัญญาว่าจะอึ๊บฉันไง" พอน้ำเสียงของผมสิ้นสุดลงเท่าน
