ฉันกลับมาถึงคฤหาสน์ ยังห้องใหม่ของฉัน เมื่อยามที่พระอาทิตย์ตกดินไปราวชั่วโมงเศษ
กายเหนื่อยล้าไปทั้งตัว แต่หัวใจเต็มอิ่ม...คล้ายผ่านการนอนหลับพักผ่อนอันยาวนาน ฉันล้มตัวลงบนเตียง เหม่อลอยไปบนเพดาน นึกอยากเจอเทวสิทธิ์ในเดี๋ยวนี้ และขอบคุณเขา
ขอบคุณที่พาฉันกลับมาที่นี่อีก... เพื่อให้ได้พบกับธีธัช เพราะเวลานี้ เขาเป็นสิ่งเดียว ที่ทำให้ฉันมีความสุข
แล้วในวัย 18 ย่างเข้า 19 ของฉัน ก็ได้ค้นพบสัจธรรมอย่างหนึ่งว่าไม่มีความสุขใดในโลกนี้จะมาพานพบเราอย่างบริสุทธิ์โดยไม่มีความทุกข์แอบแฝงเนื้อในมา
ฉันค้นพบว่าฉันรักธีธัช... แล้วไง... ฉันสามารถมีชีวิตอยู่ร่วมกับเขาได้งั้นหรือ
ความเป็นจริงที่รอให้ฉันไปพบก็คือ ในอีกไม่ถึง 6 เดือนถัดจากนี้ ฉันจะหมดสัญญาการทำงานเป็นผู้ช่วยของเทวสิทธิ์ ฉันต้องไปจากที่นี่...ร
