ขอโทษครับผมผิดเอง!!

วิธีรับร่าน 3 จบ

รุ่งเช้า

เป็นเต้ที่ตื่นนอนขึ้นมาก่อนพร้อมกับสลืมสลืออาการปวดหัวกำเริบขึ้นมานิดหน่อยเเต่ก็ยังทนได้ บริเวณหน้าท้องลำตัวเเละหน้าอกรู้สึกหรักขึ้นมาเเปลกๆ จึงต้องก้มลงไปดู

"....." มีความเงียบเท่านั้นไม่มีเสียงอะไรไปมากกว่านี้ เต้มองคนที่อยู่บนตัวของตัวเองตาค้าง พร้อมกับความทรงจำที่ไหลย้อนกลับมาในหัว เมื่อคืนเขานั้นมีอะไรกับเลิฟที่พึ่งรู้จักกันวันเดียว ความซิงที่ชายหนุ่มเก็บไว้เพื่อคนรักในภายพากหน้าถูกคนตัวเล็กที่นอนอยู่ชิงไปเเล้วเรียบร้อย

"เห้ออะไรกันเนี่ย" เต้ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง เเละเอามือเอาเเขนกายหน้าผากไว้อย่างคิดหนัก เขาต้องรับผิดชอบไหมเเต่เมื่อคืนเขาไม่ได้เป็นคนเริ่มมีเเต่ร่างบางที่เริ่มก่อนเเละขืนใจเขา โดยการโยกอยู่บนตัวเขานานสองนานจนเสียงเเทบขาดใจ 'นี่กูคิดอะไรวะเนี่ยย'

เต้ปิดหน้าของตัวเองอย่างเขิลอาย เมื่อคิดถึงเห็นการเมื่อคืน เหมื่อนเต้จะขยับเยอะเกินไปจนทำให้เลิฟนั้นเริ่มรู้สึกตัว

"อื้อ....เช้าเเล้วหรอ" เลิฟลุกขึ้นนั่งเเละขยี้ตาของตัวเองเบาๆ

"ซี้ด!" เต้ครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อรู้สคกเสียววาปขึ้นมาที่เเกนกายของตัวเอง เขาจึงเอี่ยวตัวไปดูก็ต้องตาโตอีกครั้งเพราะอวัยวะเพศชายของเขายังอยู่ในตัวของร่างบาง เเถมยังกระตุกงึกๆ

"เเข็งเเต่เข้าเลย"

"นี่คุณ..คุณข่มขืนผม"

"อะไรกันข่มขืนอะไร"

"ก็นี่ไงหลักฐานน้องชายผมยังอยู่ในตัวคุณ"

"หื้อใช่หรอไม่เห็นจำได้ เมื่อคืนผมเมาอะ เห็นอะไรไม่รู้สีชมพูคิดว่าดิ้วโด้ที่บ้านเลยจับมาขย่มเอาๆ "

"....."

"....หึหึ....ทำไมละรู้นะว่าชอบ เเข็งเเล้วด้วยนิต่อไหมละ"

"คุณนี่มัน"

"จะทำไหมเดียวโยกให้อีกรอบ"

"มะ...ไม่รู้"

"เอ้ะๆตอบมาตรงๆ.."

เลิฟทำสีหน้ายั่วยวนเข้าไปใกล้หน้าเต้ที่ตอนนี้พยามหลบหน้าเขาอยู่

เต้ที่เห็นใบหน้าน่ารักๆของเลิฟขยับเข้ามาก็ได้เเต่หันหลบหนีเพราะรู้สึกเขิลอายเเปลกๆ

"อีกครั้งกะก็ได้"

"หึหึติดใจละสี้ ย้ายมาอยู่กับเราสิทำให้ทั้งวันทั้งคืน ~~~~~~~"

.

.

.

.

ตัดจบเเบบละครหลังข่าว

เหนื่อยมั่ก เรียนก็เหนื่อยเเค่กๆ ขอกำลังจัยหน่อยครับ