ขอโทษครับผมผิดเอง!!

ตื้ด.....ตื้ดดดด! เสียงริงโทนของโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น ร่างบางอรชรที่นอนอยู่บนเตียงลุกขึ้นตื่นนอนมาอย่างงัวเงีย "โอ้ยใครโทรมาเนี่ย" เลิฟสบทออกมาด้วยความงุดงิดเพราะถูกกวนในเวลานอนของเขา ติ้ด! "ฮัลโหลใครโทรมาวะ" "โห้วเสียงเเข็งเลยวะพึ่งตื่นนอนหรอมึง" มิ้นเพื่อนสาวที่โทรมาตกใจนิดหน่อยที่ถูกวีน เเต่ก็เป็นเรื่องปกติเวลาที่เลิฟถูกกวนเวลานอนไม่ว่าใครก็จะถูกวีนกันหมดเเม้กระทั่งเเม่ "เออสิอีดอก" "ใจเย็นคะเเม่ ลูกสาวคนสวยคนนี้เเค่โทรมาจะบอกว่าคืนนี้มีงานเลี้ยงวันเกิดไอ้เเผร ผู้ชายเยอะมากเเม่อยากมาล่าเหยื่อไหม" "จิงอ้อ" "เเหม่ที่อย่างงี้เร็วเลยนะจริงมันชวนผู้ชายมาเต็มเลยกูเลยรีบโทรมาบอกมึง" "เออกูไป งานวันเกิดเพื่อนไม่ต้องมีผู้ชายมาล่อก็ไปหรอกหน่า" "ตอ..เเหลม" "ขอบคุณคะเเม่มิ้น" "จร้าลูก" ติ้ด! หลังจากนั้นทั้งสองคนก็วางสายกันไปเลิฟนอนลงกลับมาบนเตียงตามเดิมเเละคิดหาชุดที่จะใส่ไปงานวันเกิดเพื่อนของตัวเองในคืนนี้ ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกาย เลิฟเปิดเพลงในโทรศัพท์คลอเบาๆเเละลงไปเเช่ในอ่างอาบน้ำน้ำอุ่นๆ น้ำอุ่นทำให้กล้ามเนื้อตามร่างกายได้คลายตัว เลิฟที่นอนเเช่อยู่ในอ่างจึงรู้สึกผ่อนคายจนเกินคำบรรยาย เขานั้นเป็นคนชอบอาบน้ำมากที่สุดอาบนทีนึงก็กินเวลาไป30-60นาที เพราะเขาต้องตรวจดูร่างกายเเละชำระล้างทุกสัดส่วนให้สอาดที่สุดพร้อมกับบำรุงให้ผิวนั้นเเน่นตึงเเละเปร่งประกาย ไม่ว่าจะเป็นก้น เเขน ขา เเละส่วนอื่นๆทุกอย่างต้องดูดีสามารถดึงดูดพวกชายเเท้เเละเก้งรุก การที่เป็นรับเเบบเลิฟเเล้วนั้นจะมาโบๆเบ้ๆไม่ได้ สมัยนี้ทุกอย่างมันมีการเเข็งขันสำหรับเลิฟนั้นเขาอยากเป็นรับที่ทุกคนต้องการ เป็นคนสวยที่เเซ่บจนใครที่ได้ชิมความเผ็ดร้อนนี้ก็กราบเเถบเท้าของเขา คิดเเล้วก็ยิ้มกลับตัวเองไปอย่างตลกขบขัน พออาบน้ำเสร็จร่างบางก็เเต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาวกลับกางเกงสามส่วน เพราะวันนี้เขานั้นจะออกไปข้างนอกเพื่อซื้อเสื้อผ้าใหม่เตรียมไปงานวันเกิดเพื่อนในคืนนี้ เลิฟเเต่งหน้านิดหน่อยเพื่อเพิ่มสีสันให้ดูธรรมชาติเเละน่ารักเเก้มเเดงอ่อนๆกับปากอมชมพูไม่ว่าใครได้มองก็ต้องมีหันมามองอีกรอบ เลิฟเมื่อเสริมความหมั่นใจให้กลับตัวเองเสร็จเเล้วก็หยิบกระเป๋าตังกับของจำเป็นนิดๆหน่อยๆออกไป วันนี้เขานั้นไม่ได้ขับรถออกไปข้างนอกเองเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปนั่งรถไฟฟ้าบ้างเพื่อเจออาหารสายตางานดีให้ปลื้มปริ่มหัวใจ เพียงออกมาไม่กี่ก้าวก็มาถึงสถานนี้รถไฟฟ้าเเล้ว เลิฟเเสกนบัตรเข้ากับที่เเสกนจ่ายค่าผ่านทางเเล้วขึ้นรถไฟที่เทียบท่ารออยู่เเล้ว "ไม่ได้ขึ้นตั้งนานเเหนะ" เมื่อเข้ามาเลิฟก็เลือกนั่งที่ที่นั่งวันนี้เป็นวันดีเพราะคนน้อยปกติคนจะเเน่นจนเเถบไม่ได้หายใจเขาเลยไม่ขึ้นรถไฟฟ้ามานานเเสนนาน เมื่อนั่งลงสายตากลมโตอันบ๊องเเบ๊วก็สอดส่องไปรอบด้านเพื่อหาอาหารสายตา เด็กมัธยมเดียวนี้งานดีเเถบจะทุกคนจนเลิฟเเอบชื่นชมอยู่ในใจ ไม่ว่าจะความขาวตี๋หล่อสไตล์เกาหลีมันดีต่อใจจริงๆ ฟรุบ! ขณะที่นั่งสอดส่องสายตาอยู่นั้นก็มีเสียงคนมานั่งข้างๆเขา เลิฟไม่ได้สนใจอะไรเเละยังคงสำรวจเด็กหนุ่มมัธยมกลุ่มนั้น ถึงจะดูโรคจิตเเต่อดมองความหล่อนั้นไม่ได้ ลองคิดดูสิหล่อสูงยาวเข่าดีขนาดนั้นใครจะไม่มองเป็นใครใครก็มอง "เเหะๆ" เมื่อมองนานไปคนที่ถูกมองก็รู้ตัวหันมามองเลิฟจังๆความมั่นใจก็ไม่ใช่ว่าจะหน้าด้าน เลิฟยิ้มเเหยะๆให้เพราะเขาคนนั้นอาจจะไม่ชอบ เลิฟจึงเลิกสนใจเเละเปิดโทรศัพทฺ์ไถโซเชียวเล่น 'เเง้งวันนี้ขึ้นรถไฟฟ้า เด็กเดียวนี้งานดีมากเลย ว่าไหมทุกคน ' เลิฟเข้าไปที่เฟสบุ๊คเเละโพสสิ่งที่ตัวเองคิดพร้อมกับตั้งให็เห็นเฉพาะเพื่อนในเฟส เพราะโลกนี้ประเทศไทยคือวงการดาม่าไม่ว่าจะเรื่องดีเรื่องร้ายเอามาดาม่าได้หมด ป้องกันไว้ดีกว่าเเก้ เลิฟจึงไม่ค่อยได้โพสอะไรในโซเชียว 'สถานนีนี้ต่อไป xxxx'. เสียงประกาศดังขึ้นซึ่งก็ใกล้จะถึงสถานนีที่เลิฟจะลง นาทีต่อมารถไฟฟ้าก็จอดเทียบท่ากับสถานนีเลิฟจึงลุกขึ้นเเละเดินไปที่ประตูเผื่อจะออก ปึก "อ้ะ..ขอโทษครับออกก่อนเลยครับ" ตอนกำลังที่จะก้าวขาออกประตูร่างบางที่ไม่ได้มองด้านข้างว่ามีคนก้าวเท้าออกมาเหมื่อนกันทำให้ชนกันไม่เเรงมากนัก เลิฟจึงก้มหน้าขอโทษขอโพย "..." ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรเพียงพยักหัวน้อยๆเเละเดินออกไปก่อน เป็นจังหวะเดียวที่เลิฟเงยหน้าขึ้นมาทำให้เห็นใบหน้าด้านข้างของร่างสูง จมูกโด่งๆปากหนาได้รูปกับตาเฉียวเหมื่อนนักล่า เส้นเอ็นที่คอกลับมัดกล้ามที่โผล่พ้นออกมานอกเเขนเสื้อเชิ้ต "อู้ว" ด้วยความลืมตัวจึงเดินเข้าไปหาชายหนุ่มเเล้วไปยืนมองหน้าของคนตัวสูงเเบบไม่อายสายตาใคร "หล่อจัง ด้านข้างว่าหล่อเเล้วข้างหน้าว้าวว" "อ้ะขอบคุณครับ" เต้ที่จู่ๆก็โดนใครไม่รู้มาจ้องก็ผงักถอยหลังนิดหน่อย เเละกล่าวขอบคุณคนที่ชมเขาว่าหล่อเมื่อสักครู่ "ชื่ออาไรหรออายุเท่าไหร่" "เอ่อ ชื่อเต้ครับ อายุ 23" "เท่ากันเลยขอเฟสขอไลน์ได้ไหมเราชอบเต้อะ" "อ้ะ...คือ" "น้าๆๆๆ" "ได้ครับ" หลังจากนั้นเลิฟไม่รอช้ารีบยื่นโทรศัพท์ให้คนร่างสูงกดคอนเทคของเจ้าตัวทันที "โห้วซิคเเพ็คเเน่นมาก" "ครับ" "ไว้เราจะติดต่อไปนะ" "ครับ" "บุยๆ" เลิฟบอกลาคนตัวสูงเเละเดินเพื่อเข้าห้างไปซื้อของ ใครไวใครได้นะทุกคน ถ้าเจองานดีเเบบนี้มัวชักช้าไม่ได้กินก็ถือว่าโชคไม่เข้าข้างเเหละ ถ้าเจอคนที่ถูกใจก็รีบคว้าหมับไปเลย เคยได้ยินไหมด้านได้อายอด จำเอาไว้ใช้กันนะจ้ะพวกหนูๆ 'อันนี้ก็สวย หู้ววว อันนี้ก็สวย' เสียงใสดังเจือเเจ๋วอยู่ในร้านเสื้อผ้าสไตล์เซ็กซี่ หยิบจับนู้นทีนั้นทีอย่างชื่นชอบ เพราะไม่ว่าจะตัวไหนก็สวยไปหมดจนเขาอยากจะเหมาเอาไปทั้งร้าน เเต่สรุปท้ายเเล้วก็ต้องเลือกตัวที่โดนใจร่างบางที่สุด ชุดที่เลิฟเลือกนั้นเป็นกางเกงยีนส์บาสั้นที่ข้างหลังจะเป็นต่าข่ายสามารถมองเห็นเเก้มเนื้อก้นได้ส่วนเสื้อก็จะเป็นเสื้อตาข่ายเเขนสั้นพร้อมกับเสื้อกักเอวรอยที่เอาไว้ใส่ทับอีกทีเพิ่มกิมมิคเล็กๆน้อยๆ หลังจากซื้อชุดเสร็จก็ไปร้านรองเท้าต่อทันที เลิฟซื้อรองเท้าบูสสีดำเสริมส้นรัดรูปไปตามขาเรียว ตัวรองเท้าก็จะตกเเต่งไอด้วยรวดลายที่เท่ มีโซ่ห้อยเเละจี้ผีเสื้อสองสามตัวติดตามรองเท้า "วันนี้หมดไปเท่าไหร่น้า" เลิฟที่เดินออกมาจากร้านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเครื่องคิดเลขเพื่อคำนวณค่าเสียหายในวันนี้ '34,000' "อู้ว....คุ้มราคา"เลิฟยิ้มออกมาอย่างไม่ทุกไม่ร้อนเเละเดินออกจากห่างด้วยท่าทีเชิ่ดๆจนคนที่อยู่ตรงนั้นมองตามตูดร่างบางอย่างตะงิดๆใจ "พี่เขาน่ารักนะเเต่เชิ่ดไปหน่อย555" "อย่าไปว่าเขาพี่เขาก็มีความมั่นใจในตัวเองมึงเชิ่ดให้เท่าเขาก่อนเถอะ" "จร้า" . . . "หัดชิ้ว! ใครนินทาเราวะ...ไม่หรอกมีคนคิดถึงเรามากกว่า" เลิฟกอบหิ้วถุงของช็อปปี้กลับมาขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อกับที่พักของตัวออง ระหว่างทางเดินกลับก็ซื้อของกินเล็กๆน้อยๆเดินกินมาด้วยเพราะท้องไส้มันร้องขึ้นมาจึงต้องกินถ้าไม่กินเดียวได้เป็นโรคกระเพราะเอา "อ้าถึงสักที"เลิฟทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยความอ่อนเเรง เวลาที่เดินทางเอง มันรู้สึกเหนื่อยกว่าขับรถไปเองอีก อย่างว่าเขาไม่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าเดินไปนู้นไปนี้นานทำให้อ่อนเพลียอย่างี้ เเต่ก็ถือว่าเป็นการออกกำลังกายไปในตัว จากความเพลียที่สะสมมาทำให้เลิฟหลับตาลงเเละเข้าสู่ห้วงเเห่งความฝันทันที . . . . . 18:00 นาฬิกา ตื้ดดด ตื้ดดด ตื้ดดด "อื้อใครโทรมาฟวะ" เลิฟที่กำลังหลับพริ้มอยู่งุดงิดขึ้นมาเมื่อมีเสียงรบกวน "ฮัลโหลใคร" "เเหม่เสียงเเข็งเลยนะมึง..นี่นอนอยู่หรอ" "เออ .มีไรรีบพูด" "เเม่ลืมงานวันเกิดไอ้เเผรหรอ..ตื่นลุกไปอาบน้ำเเต่งตัวมาเลย งานกำลังเริ่มคนเริ่มมากันเต็มเเล้ว" "อะ..อ้าวเออลืมเครๆงั้นเเคนี้เสร็จเเล้วเดียวโทรไป ส่งโล ส่งสถานที่ว่าเลยเดียวรีบไป" หลังจากนั้นร่างบางก็รีบลุกออกจากที่นอน ไปอาบน้ำเเต่งตัว ที่ซื้อมาใหม่เขาลืมว่าต้องซักเพราะตัวเองกลับมาก็นอนยาวเเต่มันยังใหม่อยู่ก็ใส่ไปก่อน เลิฟนั่งเเต่งตัวเเต่งหน้าทุกอย่าง ใช้เวลาไปทั้งหมด เกือบหนึ่งชัวโมง ตอนนี้เป็นเวลา 19:00 พอดีป้ะทุกอย่างก็เสร้จเลิฟรีบหยิบกุญเเจรถเเละของจำเป็นออกมาจากที่พัก เพื่อตรงไปยังสถานที่วันเกิดที่มิ้นส่งมาให้ เลิฟขับรถคันหรูของตัวเองออกจากที่พักเเละขับด้วยความเร็วซิ่งไปยังงาน พร้อมกับหอยของขวัญเล็กๆน้อยๆไปให้เพื่อนเเผร . . . . . เมื่อใกล้ถึงสถานที่ รถมากมายที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถเเสดงถึงคนที่มางานวันเกิดนี้เยอะพอสมควรสถานที่จัดงานเป็นผับผับนึงที่เหมาปิดเอาไว้เเล้วดูจากข้างนอกพื้นที่ข้างในคงใหญ่พอสมควร เลิฟที่หาที่จิดรถเจอก็รีบลงจากรถพร้อมกับเอาของขวัญที่เตียมมาเดินเข้างาน "ฮัลโหลมึงกูถึงหน้างานเเล้วออกมารับหน่อย " เมื่อเดินมาถึงหน้างานเลิฟก็รีบโทรหามิ้นทันมี เพราะเขาไม่รู้จะเขาไปยังไง ข้างนอกมียามที่คอยยืนตรวจบัตรเชิญอยู่เเต่มิ้นไม่ได้ส่งมา นางเเผรก็ติดต่อเขาผ่านมิ้นอย่างเดียวทำไมไม่ติดต่อเขาโดยตรงก็ไม่รู้ "มาเเล้วเเม่เห็นหนูไหม" "เครวางสายละนะ" ติ้ด "หู้วเเม่คุณเเต่งตัวไม่ให้เกียจอีเเผรเลยมันเห็นมันจะว่าไงเนี่ย "มาเพื่อล้มเจ้าของวันเกิดครบเเม่" "กูเชื่ออีกดอกคนมองมึงเต็มเเล้วเนี่ยป่ะๆเข้าไปเอาของขวัญไปให้มัน" "ป่ะ" เลิฟเดินเข้ามาในงานกับมิ้นด้วยความเชิ่ดฉายเสียงเพลงเเละเเสงไฟในผับสนุกครึกครืนผู้คนหนุ่มสาวต่างก็เต้นกันอย่างเมามันเจ้าของวันเกิดคนสวยอย่างเเผรก็เต้นอยู่บนเวลาอย่างสนุกสนาน "มึงขึ้นไปเลยเอาไปให้มันมันรอของขวัญมึงตั้งนานบ่นกับกูอยู่นั้นเเหละว่าเมื่อไหร่มึงจะมา" "อีดอกเเล้วทำไมมันไม่ติดต่อกูมา" "มันจะติดต่อมึงเเล้วเเต่มันส่งข้อความไปมึงไม่อ่านของมัน " "ไม่ขึ้นอะบัคมั้ง....555โทษที" "เออไปขอโทษมันนู้น" "ขึ้นไปเลยหรอ" "เออจะอายอะไรตรงนั้นเด่นสายตาด้วยผู้ชายจะได้มองมึงเยอะๆไปเลยๆ" "ได้เลยจ้ะเเม่" หลังจานั้นเลิฟก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อไปหาเพื่อนรักทันที "เเผรเพื่อน" "อ้าวไอ้เลิฟอีนี่กูคิดว่าจะไม่มาเเละอีดอกทักไปก็ไม่ตอบ" "ข้อความไม่ขึ้นอะเเม่ขอโทษ สุขสันต์วันเกิดนะเเท่ขอให้มีความสุขมีผัวเยอะๆอะนี่ของขวัญ" "ขอบคุณน้าเเต่งตัวมาฆ่ากูสะด้วย" "เเหะๆนิดหน่อยเเม่ เขิลอะผู้ชายเยอะจริง" "มาๆเต้นกันมึง ไปๆๆๆ" เเผรลากเพื่อนตัวเองมาเต้นที่กลางเวทีอย่างสนุกสนานเลิฟก็เต้นตามจังหวะเพลงอย่างเมามัน ผู้คนที่อยู่ข้างล่างต่างก็มองขึ้นมาบนเวทีเพื่อมองร่างบางเต้น เลิฟก็ไม่ได้อายสายตาใครต่อใครเลิฟก็ยังคงเต้นต่อดีด้วยซ้ำที่ได้เป็นจุดสนใจเพราะเขานั้นชอบ "มึงๆเห็นตรงนั้นไหม" "อะไรอะตรงไหน" เเผรสกิดเเขนเลิฟเล็กน้อยเเละชี้ไปทางโต๊ะๆนึงที่มีหนุ่มหล่อกำลังนั่งอยู่" "หล่อวะมึงงงง ห้ามพลาดนะ" "อุ้ยคนนั้นนิ" "อย่าบอกนะ"เเผรชี้หน้าเพื่อนตัวเองอย่างรู้ทัน "มีเฟสมีไลน์เเล้วพึ่งขอเมื่อเช้าเจอกันที่BTS " "มึงมันเริ่ดวะไปดิไปเลยลงไปๆกูจะรอดูอย่ห่างๆ" "ได้เลยเเม่" "ไปเลยจ้ะลูกรัก" เเผรผลักหลังเพื่อนสุดสวยของเธอลงตากเวทีเเละเฝ้ามองอยู่บนเวที ความรู้สึกเธอเหมื่อนได้ส่งลูกออกไปหาผัว มันรู้สึกภูมิใจจริงๆ . . "สวัสดีเต้เจอกันอีกเเล้ว" "อะ..คุณ" "เลิฟเองที่เจอกันตอนลงBTS " "อ้อ" "เเล้วมากลับใครหรอ" "มากับเพื่อนหนะ รู้จักกับเจ้าของงานวันเกิด" "เเล้วเพื่อนไปไหนหมด" "ไปเต้นอยู่" "หรอดื่มอะไรหรือยังเดียวเราสั่งให้นะ..น้องครับ" เลิฟยกมือขึ้นเรียกพนักงานที่คอยเดินเสริฟน้ำเลิฟสั่งเครื่องดื่มมึนเมาตัวเเรงมาทุกตัว จนเต้ที่นั่งข้างๆตกใจกลับการสั่งเครื่องดื่มของร่างบาง ไม่นานเครื่องดื่มก็มาเสริฟที่โต๊ะจนเต็มไปหมด "ไม่ต้องเกรงใจงานนี้ฟรี เพื่อนเราบอก" "ครับ" "อะนี้ลองนี้สิอันนี้รสชาติจะเหมื่อนเเอปเปิ้ลกินเเล้วชื่นใจสุดๆ" เต้รับมาดื่มอย่างว่าง่าย เมื่อน้ำสีสันลงคอรสชาติของเเอปเปิ้ลก็ตีตื้นขึ้นมา เต้ตาโตให้กลับความอร่อยของมันเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเครื่องดื่มมึนเมา ปกติกินเเค่เหล้าเเค่เบียร์ไม่เคยกินเเบบนี้มาก่อน หลังจากนั้นบนโต๊ะก็มีเลิฟที่คอยเสริฟเครื่องื่มเเสนอร่อยให้กับเต้เรื่อยๆ จนเครื่องดื่มหมดไปถึงครึ่งโต๊ะเลิฟหยิบขึ้นมาดื่มบ้างเป็นบางครั้งมือทั้งสองก็ตะร่อมๆจับไปตามร่างกายที่มีกล้ามเนื้อเเน่นๆของร่างสูง เต้ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเเถมยังดูจะชื่นชอบมากพอสมควร 'คืนนี้เขาต้องได้เเล้วเเหละ' เลิฟคิดในใจเเละยิ้มจนตาหยีให้ร่างสูงที่นั่งอยู่