Chapter 3
เรื่องระหว่างเราก็แค่ฝันเท่านั้น (2)
'หวังว่า...เขาน่าจะยังไม่ออกไปนะ'
ศิริรัตน์ดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือหลังจากล็อกกุญแจรั้วเล็กเรียบร้อยแล้ว แววตาคู่สวยเหลือบมองไปยังถนนกลางซอยที่อยู่ลึกเข้าไปด้านใน...บ้านของเขาอยู่เลยบ้านของหล่อนไปหลายหลัง และแน่นอน เขาจะต้องขับรถผ่านหน้าบ้านเพื่อไปทำงานในทุกๆ วัน ความเคลื่อนไหวของเขานั้นหล่อนรู้ดีเพราะเห็นและเฝ้าสังเกตมานาน
หล่อนยังรู้อีกว่าเด็กแฝดคู่นั้นไม่ได้ติดรถไปทำงานด้วยเพราะมีรถส่วนตัวเป็นของตนเอง ด้วยภาระหน้าที่ที่แตกต่างกันเวลาเลิกงานจึงไม่ค่อยชนกัน คนในบ้านของเขาจึงต่างคนต่างไปทำงานเพื่อความสะดวก และนั่นคือโอกาสที่หล่อนจะใช้เข้าหาเพื่อสร้างความสนิทสนมกับเขาให้มากกว่าสถานะลูกน้องกับเจ้านาย
'กุ้ง...รอใคร...'
ตรัยคุณเห็นมาแต่ไกลว่าใครยืนอยู่ที่หน้ารั้วบ้าน พร้อมๆ กันนั้นเขาก็ลังเลละล้าละลังว่าจะจอดถามหรือทำเป็นไม่สนใจแล้วขับเลยไป หาก
