มาเฟียบ้านไร่

บ้าน

"ป้าสา"

หญิงสาววิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาภายในบ้าน เธอทิ้งข้าวของในมือลงพื้นทั้งที่เป็นหนังสือเรียนแสนจะสำคัญที่สุดในชีวิตรีบเข้าไปรับร่างของหญิงวัยกลางคนที่เซทำท่าจะล้มมิล้มแหล่อยู่กลางบ้าน

ดอกแก้วถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ร่างของป้าสาไม่ล้มลงพื้นไม่อย่างนั้นคงมีกระดูกส่วนไหนได้หักอีกแน่ เธอก็บอกแล้วนะว่าไม่ต้องทำงานหนักพวกนี้เดี๋ยวเธอกลับมาจัดการต่อเอง

"ป้าไม่เป็นไร"

สาค่อยๆ ปล่อยไม้ถูกพื้นออกจากมือข้างเดียวที่ใช้การได้ของเธอให้หญิงสาวที่ประคองเธอให้นั่งลงเอาไปเก็บ เธอแค่ทำงานปกติแต่อาการหน้ามืดมันดันกลับมาอีกจนแทบล้มทั้งยืนคราวก่อนก็ล้มแบบนี้เธอถึงได้แขนหักแต่วันนี้อุตส่าห์ระวังแล้วนะยังเกิดเหตุได้อีกดีนะที่เด็กสาวมาเห็นเข้าและช่วยได้ทัน

"ป้าไม่ต้องทำงานแล้วนะ คอยบอกแก้วก็พอว่าต้องทำอะไร"

เธอเพิ่งมาอยู่ได้แค่สองวันเลยไม่รู้ว่าต้องทำอะไรนักขอแค่มีคนบอกงานหนักแค่ไหนเธอก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้วเพราะลำบากกว่านี้เธอก็เคยเจอมาแล้วตอนช่วยป้าๆ ในสถานสงเคราะห์หนักกว่าเป็นสิบเท่า

"คงต้องรบกวนหนูแก้วแล้วนะ ขอบใจหนูแก้วนะ"

เธอจับมือหญิงสาวที่น่ารักทั้งนิสัยและหน้าตามาไว้ในอุ้งมือของเธอตบเบาๆ อย่างเอ็นดู ถ้าไม่ได้เด็กคนนี้มาช่วยงานเธอคงต้องแย่แน่ๆ และโชคดีที่ได้ดอกแก้วมาถ้าได้เด็กคนอื่นมาเธอก็ไม่แน่ใจว่าจะดีเหมือนดอกแก้วไหม

"ไปพักนะคะที่เหลือแก้วจัดการเอง"

เธอประคองป้าสาหญิงสาวที่ดูใจดีในสายตาของเธอเข้าห้องไปพักผ่อน แล้วรีบจัดการแปลงโฉมตัวเองเป็นผู้จัดการบ้านลงมือทำงานในส่วนที่เหลือต่อเองจนเสร็จ บ้านนี้ไม่มีใครอยู่ก็จริงแต่ความใหญ่โตมีห้องพักเกือบยี่สิบห้องและไหนยังจะห้องสารพัดอื่นๆ อีกนี้ขนาดแบ่งทำความสะอาดเป็นส่วนๆ ยังต้องใช้เวลาตั้งหลายวันกว่าจะทำครบและก็เวียนไปอีกอยู่แบบนั้น

ดอกแก้วทั้งตั้งใจทำงานและตั้งใจเรียนไปพร้อมกันจนครบอาทิตย์ และวันนี้ก็ขึ้นชื่อว่าเป็นวันหยุดของเธอเพราะงานในบ้านก็ไม่ต้องทำและก็ไม่ต้องไปมหาลัย หญิงสาวก็เลยนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงในห้องนอนเล็กๆ ของเธอ

"หนูแก้ว หนูแก้ว"

แต่แล้วความสุขสบายของเธอก็ต้องดับลงเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ดังรัวซะด้วยสงสัยคนเคาะจะมีเรื่องด่วนจนเจ้าของห้องรีบลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดอย่างไว

"ไปทำความสะอาดบ้านท้ายไร่ให้ป้าหน่อย รีบไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"

สามาพร้อมกับไม้กวาดและไม้ถูพื้นยื่นให้หญิงสาวที่เปิดประตูออกมา เธอรู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดแต่เธอก็ต้องมารบกวนเพราะตอนนี้เป็นโอกาสทองที่จะเข้าไปในบ้านท้ายไร่ได้ง่ายๆ

"เดี๋ยวนี้เลยเหรอคะ"

ดอกแก้วรับอุปกรณ์ทำความสะอาดมาอย่างงงๆ ปกติห้ามเดินผ่านไปที่บ้านท้ายไร่นั้นเพราะเป็นสถานที่อันตรายแต่ทำไมวันนี้ถึงให้ไปแถมเร่งรีบอีกต่างหากมันน่าสงสัยซะจริงๆ

"รีบไปทำให้ป้าหน่อยนะ คุณเขาไม่อยู่พอดี แต่หนูแก้วอยู่ในนั้นได้แค่ครึ่งชั่วโมงนะแล้วรีบออกมา"

และสิ่งที่ดอกแก้วได้เพิ่มมาคืนนาฬิกาที่ตั้งเวลาปลุกเอาไว้ในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า เธอเห็นสีหน้าจริงจังของป้าสาเลยรีบเดินออกมาจากบ้านพร้อมของสามสิ่งและความสงสัยเต็มอก

ขาเรียวเล็กๆ ที่เกือบจะสั้นรีบก้าวฉับๆ ด้วยความรวดเร็วจนมาถึงบ้านท้ายไร่ที่แสนสงบและเงียบมาก

ดอกแก้วหยุดยืนที่หน้าบ้านพร้อมกับขนที่ลุกไปทั้งตัว เธอแทบวิ่งกลับทำไมที่นี้มันเหมือนบ้านผีสิงขนาดนี้นะ นี้ถ้าไม่ใช่กลางวันแสกๆ ละก็เธอวิ่งหนีกลับไปแล้ว

เธอกลั้นหายใจเปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว ในใจคิดรีบทำจะได้รีบกลับไปจากบ้านผีสิงนี้ ข้างๆ บ้านก็มีป่ารกรายล้อมไปหมดทั้งที่คนงานออกจะเต็มไร่แต่กลับปล่อยให้รกขนาดนี้จนมองๆ ไปแล้วคล้ายจะมีงูเลื้อยออกมาจนผสมกับบรรยากาศของบ้านได้น่ากลัวเข้าไปอีก

"อื้อฮือ ทำไมเหม็นแบบนี้ ใครมาเมาเหล้าตายหรือไง"

ไม้กวาดไม้ถูพื้นถูกทิ้งลงกับพื้นเพราะต้องเอามือมาปิดจมูกและอีกมือก็คลำหาสวิตช์ไฟเพื่อจะเปิดให้แสงสว่าง แต่ในนี้มันเหม็นเหล้าจริงๆ นะเหม็นจนเธอแทบจะเมาสลบไปอยู่แล้ว

"บ้าไปแล้ว นี่มันโรงเก็บขวดเหล้าเหรอ"

ทันทีที่เธอเปิดไฟภาพตรงหน้าทำให้เธอแทบจะเป็นลม เธอเจอที่มาของกลิ่นเหล้าก็ขวดเหล้ามากมายหลายยี่ห้อกองท่วมโซฟาตัวใหญ่และเก้าอี้ทุกตัวในบ้านหลังนี้ ทางเดินก็ด้วยมีวางเรียงรายเต็มไปหมดและพอมองลึกเข้าไปอีกเธอก็เจอห้องนอนในนั้นมีทั้งขวดเหล้าที่กองอยู่กับพื้นและที่แตกกระจายเกลื่อนพื้นด้วย ในครัวก็มีอยู่ทุกจุดเลยเต็มจนล้นออกมาจากในครัวนั่นเลย

"แค่ขนขวดเหล้าไปทิ้งก็ปาไปสามชั่วโมงแล้ว และครึ่งชั่วโมงที่ป้าให้มามันจะทำอะไรได้บ้างล่ะเนี้ย"

เธอถึงกับส่ายหน้าให้สภาพภายในบ้านหลังนี้ ทำความสะอาดมาก็หลายวันแล้วไม่เคยเจออะไรที่มันดูแล้วแย่ขนาดนี้เลยให้เธอกลับไปเช็ดก้นน้องๆ ที่สถานสงเคราะห์ซะจะดีกว่านี้

"ห้องนอนแล้วกัน"

ดอกแก้วจับไม้กวาดกับไม้ถูพื้นขึ้นมาอีกครั้งเดินตรงไปที่ห้องนอนเพราะพิจารณาแล้วที่นั่นทำงานเพราะเป็นห้องที่มีสถานที่จำกัดและขวดแตกๆ นั่นก็ดูท่าจะเป็นอันตรายกับคนที่อยู่ในบ้านนี้เธอควรจะจัดการกับมันก่อนถ้าบ้านนี้มีคนอยู่อ่ะนะ

"คงต้องเอาผ้าปูมาเปลี่ยนเหม็นขนาดนี้ เดี๋ยวเก็บขวดก่อนแล้วกันนะ"

เธอลงมือเก็บเศษแก้วมากมายภายในห้องที่น่าจะมีแตกอยู่รวมกันเกินสามขวดและก็เก็บขวดเหล้าที่ไม่มีน้ำแล้วออกไปจากห้องโดยเร็ว เธอทำให้ไวที่สุดเท่าที่เคยทำงานมาเลยละสาบานได้ด้วยเกียรติของดอกแก้ว

"ทำไมเร็วจัง"

ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น เธอเลยรีบเก็บอุปกรณ์ของเธอแล้วเดินออกมาจากบ้าน ไม่ลืมที่จะลากถุงขยะใบใหญ่ที่หนักอึ้งมาด้วย วันนี้เธอคงได้ค่าขนมเพิ่มอีกเพราะขวดเหล้าหนักๆ พวกนี้คงขายได้หลายตังอยู่ ดอกแก้วซะอย่างงกในทุกเรื่อง

"หนูแก้วจะเอาชุดผ้าปูไปไหน"

สาที่กำลังทำงานเบาๆ ที่พอทำได้อยู่ในบ้านสังเกตเห็นว่าหญิงสาวกลับเข้าบ้านมาแล้วแต่ก็แอบเห็นหญิงสาวกำลังจะวิ่งออกไปอีกพร้อมผ้าปูที่นอนชุดใหม่ที่หยิบมาจากในตู้เก็บ

"เอาไปเปลี่ยนให้ที่บ้านท้ายไร่ค่ะ ผืนเก่าในห้องนั่นเหม็นมากแก้วจะเอามาซักก่อน"

เธอนึกถึงสภาพผ้าปูที่นอนในบ้านหลังนั่นก็ต้องทำหน้าสยอง สภาพมันไม่น่านอนเอาสะเลยทั้งเลอะทั้งเหม็น