because of love เพราะรักมากเลยเจ็บมาก

because of love 02 โดนแทง

หลายวันต่อมา

"ลาออก?"

"ใช่ค่ะ ลาออกพอดีว่าหม่อนได้งานใกล้ ๆ บ้านน่ะค่ะก็เลยมาลาออก" ฉันบอกกับเจ้าของร้านชาบูชาบู

"ที่ออกเพราะว่าเหนื่อยละสิแต่ว่าฉันก็เข้าใจนะทำงานร้านแบบนี้มันเหนื่อยอยู่แล้ว การที่เธอจะออกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกเธอไม่ใช่คนแรกที่ออกสักหน่อยงั้นก็ไปสิ" เขาพูดและก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ

"เงินเดือนด้วยค่ะ" ฉันแบมือตรงหน้าของเขา

"ไม่มี...ลาออกก่อนเงินเดือนออกฉันไม่ให้หรอก"

"เงินเดือน ๆ ที่แล้วด้วยคุณยังไม่ได้ให้เลยนะคะ" ฉันบอกไปคิดไว้แล้วว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้

"ฉันก็ตั้งใจจะให้พร้อมเดือนนี้แต่ในเมื่อเธอจะลาออกก่อนเพราะงั้นฉันเลยจะไม่ให้"

"ความจริงแล้วคุณตั้งใจจะลอยแพพวกเราพอถึงสิ้นเดือนคุณก็จะปิดร้านหนีไม่จ่ายค่าจ้าง คิดว่าฉันรู้ไม่ทันหรือไง??" ฉันมองหน้าเจ้าของร้านที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น

"พูดจาให้มันดี ๆ นะฉันสามารถจับเธอเข้าคุกได้ข้อหาหมิ่นประมาท!!" เจ้าของร้านชี้หน้าของฉันอย่างไม่พอใจ

"ฉันไม่ได้หมิ่นอะไรใครทั้งนั้นแหละแต่ฉันพูดความจริง ถ้าไม่อยากให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นก็จ่ายเงินเดือนในส่วนของฉันมาแล้วฉันจะไปอย่างเงียบ ๆ ไม่ปาโป้งอะไรทั้งนั้น" เพื่อเงินฉันยินดีทำทุกอย่างนั้นนั่นแหละ

"แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไง??"

"เชื่อเถอะเพราะยังไงคุณก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ให้ฉันบอกจริงแน่นอนและแค่เปิดประตูนี้ไป..." หมับ!! ฉันจับประตูห้องทำงานของเจ้าของร้าน

"เออ ๆ รู้แล้ว!!สองเดือนใช่ไหม?" สุดท้ายแล้วเจ้าของร้านก็ยอมจ่ายเงินในส่วนของฉัน

"ค่ะ"

ติ๊ง!

"โอนไปแล้วลองดูเงินในบัญชีดู!!" ฉันจับโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่ามีการแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีแล้ว

"ที่ยอมโอนเพราะว่าจะลอยแพจริง ๆ สินะ..." ฉันพูดขึ้น

"วะว่าไงนะลอยแพเหรอ?!!" แต่พนักงานคนอื่นก็ได้เข้าพอดีเลยและก็พากันเข้ามา

"เฮียจะทำแบบนั้นกับพวกเรา?"

"มะไม่ใช่นะ!!นังนั่นมันพูดมั่ววววว!!"

"งั้นจ่ายเงินมาก่อนเพื่อเป็นหลักประกัน!!" ฉันอาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายออกมาจากที่นั่นความจริงแล้วฉันจงใจปิดประตูไม่สนิทและรอให้มีคนเดินพาได้ยินแล้วเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นไง พวกนั้นจะเป็นยังไงฉันไม่รู้หรอกนะแต่ว่าตอนนี้ฉันได้เดือนในส่วนของฉันเรียบร้อยแล้ว

Rrrrrrr 'เพชร'

ฉันมองเบอร์โทรศัพท์ที่โชว์ขึ้นมาก่อนจะกดรับสายเขาเป็นเพื่อนที่ กศน. ของฉันเองแหละจนตอนนี้เรียนต่อระดับปริญญาตรีมอรามแล้วซึ่งกว่าจะเรียนจบมอปลายยัง 23-24 อยู่เลย แล้วจะจบปริญญาตรีตอนไหนเนี่ย??? แต่ว่าในเมื่ออยากเรียนก็ต้องอดทนอะนะเรียนไปเรื่อย ๆ จบเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ

"ว่าไงเหรอเพชร?"

(พรุ่งนี้จะมีสอบนะ) เพชรบอกกับฉัน

"อืม ขอบใจนะพรุ่งนี้ฉันไปสอบได้เพราะว่าไม่มีงานแล้วละ" หลายครั้งที่ฉันไม่ได้เข้าสอบเพราะว่านายจ้างไม่ให้หยุดน่ะ

(เออดี ๆ จะได้ผ่านปีหนึ่งไปสักที)

"แล้วนายละทำไมไม่ผ่านสักทีฮะ?"

(ก็ฉันโง่นิแล้วอีกอย่างฉันอยากเรียนเป็นเพื่อนเธอ)

"เฮ้อออ~ตามใจแล้วกันจบช้าแล้วอย่ามาบ่นว่าเพราะฉันแล้วกัน"

(ฉันเคยว่าเธอด้วยเหรอ??) ปลายสายถามกลับมาเพราะตั้งแต่เกิดมาก็มีเพียงเพชรละมั้งที่อยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดแม้ว่าจะไม่ได้ช่วยอะไรมากก็เถอะแต่อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวอะไรขนาดนั้น

"งั้นแค่นี้ก่อนนะฉันกำลังกลับบ้าน"

(เค) ติ๊ด! ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าก่อนจะเดินไปที่ป้ายรถเมย์เพื่อเดินทางกลับบ้าน วันนี้คงได้นอนพักสักหน่อยแล้วค่อยออกไปหางานใหม่ทำหลักจากสอบเสร็จพรุ่งนี้ดีกว่า

เวลาต่อมา...

ป้ายรถเมย์

เอี๊ยดดดดดดด!!

ฉันลงจากรถเมย์ที่จอดหน้าปากซอยบ้านฉันแม้ว่ามันจะไกลแต่ฉันก็เลือกที่จะเดินเข้าบ้านมากกว่านั่งวินมอไซต์เพราะว่าอยากประหยัดแม้ว่าวันนี้จะได้ค่าแรงมากแต่ฉันจะเก็บเอาไว้เรียนต่อจ่ายค่าเทอมด้วย และอีกอย่างฉันมีความฝันว่าอยากเก็บเงินทำธุรกิจอะไรง่าย ๆ ให้ตัวเองสักอย่างที่มันห่างไกลจากเมืองนี้อาจจะเป็นอยู่ต่างจังหวัดละมั้ง...

"มึงกล้าขึ้นเสียงกับกูเหรอนี่พ่อมึงนะไอ้เบลล์?!" กึก! และขณะที่ฉันกำลังเดินคิดอะไรไปเรื่อยก็มาถึงหน้าบ้านตัวเองและพบว่ามีคนมากมายกำลังยืนมุงอะไรบางอย่างอยู่แล้วก็ได้ยินเสียงพ่อฉันกำลังโวยวาย

"พ่อแล้วไงวะ!!พูดไม่ได้เรื่องก็ต้องโดนแบบนี้แหละบอกว่าไม่มี ๆ ไงไม่เข้าใจหรือไงวะ?!" เสียงของเบลล์กำลังเถียงพ่อนี่มันเรื่องอะไรกันอีกเนี่ย???

"ไม่มีแล้วมึงจะเงินที่ไหนซื้อยา!!มีก็เอามาแบ่งกันบ้างดิ!!"

"ไม่มี!!"

"ไม่มีหรอกวะ?!" หมับ!! พลั๊ว!!

"เห้ย!!หยุดนะโว้ยยย!!เป็นพ่อลูกกันแท้จะทะเลาะกันทำไม?!" เสียงของชาวบ้านแถวนั้นพยายามห้าม เมื่อพอรู้สถานการณ์แล้วฉันเลยต้องรีบเข้าไปห้ามพ่อและไอ้เบลล์ที่ตอนนี้กำลังซัดกันนัวเลย ก็คงจะเรื่องเดิม ๆ นั่นคือพ่อขอเงินมันแต่มันไม่มีให้ มันจะมีได้ยังไงในเมื่อมันไม่ทำงานส่วนมากไปขโมยเขามาทั้งนั้นแหละเพื่อเอาไปเสพยาอะ

"พอ ๆ ๆ เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยมาทะเลาะหน้าบ้านไม่อายคนหรือไง?!" ฉันพยายามแยกพ่อกับไอ้เบลล์

"ถอยไปนะเว้ยไอ้หม่อนกูจะสั่งสอนไอ้ลูกไม่รักดีที่ไม่ให้เงินพ่อ!!!!" พ่อฉันพยายามเข้าไปต่อยน้องชายฉัน

"ก็บอกว่าไม่มีไง!!นั่นไงพี่ใบหม่อนมาแล้วพ่อก็ไปขอพี่ดิวะจะมาขอฉันทำไมน่ารำคาญ!!"

"ไอ้เบลล์นั่นพ่อพูดดี ๆ ดิ!!"

"พ่อที่ไม่ได้เรื่องแบบนั้นใครจะอยากนับว่าเป็นพ่อวะ หรือว่าพี่นับอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าพี่อยากออกไปจากที่นี่น่ะ!!!"

"เออ!!ออกไปเลย!!ทั้งสองคนออกไป!!!!!!!!!!" ขวับ!! ฉันหันไปก่อนจะพบว่าพ่อฉันไปเอามีดมาจากไหนไม่รู้และกำลังเข้ามาหาฉันกับน้อง

"เฮ้ยยยยย!!"

พรึ่บ!! และด้วยความกลัวของไอ้เบลล์มันเลยผลักฉันเข้าไปหาพ่อที่กำลังถือมีด ๆ เล่มนั้นเลยเสียบเข้าท้องของฉันพอดี

ฉึกกกกก!!

"กรี๊ดดดดดด!!"

"ว้ายยยยยยย!!" ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ก็แตกตื่นกันใหญ่เลย

ตุบ! ตัวของฉันร่วงสู่พื้นทันที

ปี๊ดดดดดดด!!

"หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจห้ามทุกคนไปไหนทั้งนั้น!!!เรียกรถพยาบาลเร็วมีคนบาดเจ็บ!!!!" เสียงตำรวจเข้ามาส่วนพ่อฉันกำลังยืนอึ้งอยู่ ความจริงพ่อคงไม่ได้ต้องการจะแทงฉันจริง ๆ หรอกเพียงแต่ไอ้เบลล์มันผลักฉันเลยทำให้มีดของพ่อแทงฉันพอดี....

หมับ!!

"คุณ!!เป็นอะไรไหมครับ?" เสียงของตำรวจถามฉันแต่ว่าตอนนี้สติฉันแทบไม่เหลือแล้ว

"รถพยาบาลมาหรือยังเร็วหน่อย!!มีคนโดนแทง" ถ้าฉันตายไปซะมันจะง่ายกว่าไหมนะ???

เมื่อตายไปแล้วก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ไง...

เหนื่อยมากเลย...