เวลาต่อมา...
บ้านใบหม่อน
พรึ่บ!
ฉันทิ้งตัวลงนอนที่เตียงของตัวเองบ้านเงียบสงบมากเพราะไม่มีตัวปัญหาอย่างพ่อส่วนไอ้เบลล์ก็คงอยู่บ้านเพื่อนของมันนั่นแหละ นี่อาจจะเป็นคืนแรกเลยก็ได้ที่ฉันนอนหลับสนิทในบ้านของตัวเอง ที่ผ่านมาฉันนอนไม่ค่อยหลับเพราะว่าพ่อเมาแล้วชอบอารวาดส่งเสียงดังตลอดทั้งคืนจนกว่าจะเมาแล้วหลับไป บางครั้งไอ้เบลล์ก็เอาเพื่อนมาบ้านและเสพยากันฉันนอนแทบไม่ได้เพราะว่าเหม็นคืนนี้เป็นคืนที่ฉันจะได้นอนอย่างมีความสุขสักคืน...
"แม่...ทิ้งไปไม่กลับมาเลยนะแต่ว่ามันก็คงดีแล้วละเพราะหม่อนไม่ได้อยากให้แม่ต้องมาลำบากด้วยแบบนี้" ฉันหันไปเจอรูปถ่ายของแม่ที่ตั้งอยู่ก่อนแม่จะไปแม่เองก็ถามฉันแล้วละว่าอยากไปด้วยไหมแต่ว่าฉันไม่อยากไปเป็นภาระของแม่เลยเลือกเองที่จะไม่ไป...
10 ปีก่อน
เพี๊ยะ!!
"กรี๊ดดดดด!!ฮือออ ๆ ๆ พะพี่...ฉันขอโทษ..." หมับ!!เพี๊ยะ!! พ่อกระชากหัวของแม่ก่อนจะตบซ้ำอีกครั้งเพราะว่าแม่ออก
