เรือนจำ
พอออกมาจากโรงพยาบาลแล้วฉันก็ยังไม่ได้กลับเลยทันทีเพราะว่าฉันมีเรื่องที่ต้องมาจัดการและคุยก่อน เพราะงั้นฉันเลยมาที่นี่เพื่อคุยกับพ่อและทำข้อตกลงกันหน่อยโดยฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อจะยอมไหมแต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วฉันที่จะทำเพื่อเขา คนที่ฉันเรียกว่าพ่อมาตลอด...
ฉันเองก็เหนื่อยกายและเหนื่อยใจมามากเหมือนกันเพราะคำว่าพ่อผู้ให้กำเนิดฉันเลยต้องเหนื่อยและไม่หลุดพ้นไปไหนสักทีเงินที่หามาได้ไม่เคยได้ใช้เพื่อตัวเองเลยสักครั้งหมดไปกับพ่อและน้องชายที่ไม่เอาไหนทุกที่ ใครจะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้นะแต่ว่าตอนนี้ฉันเหนื่อยและพอแล้วนี่จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันให้พ่อ...
พรึ่บ!!
"หายหัวไปไหนมาฮะ?!" เมื่อพ่อออกมานั่งก็ถามฉันทันทีด้วยความเสียงดังและไม่พอใจมาก ๆ
"หม่อนโดนพ่อแทงนะก็ต้องอยู่โรงพยาบาลสิ พอหายก็พึ่งได้ออกมาและมาหาพ่อเนี่ยถามจริง...เคยคิดจะถามบ้างไหมว่าเป็นยังไงบ้าง? เจ็บมากไหม?" ฉันถา
