เตชัสเปิดห้องที่ดีที่สุดของโรงแรม สิ่งที่แรกที่ทำคืออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และสั่งอาหารเข้ามากินตรงระเบียงชมวิวของห้อง บรรยากาศช่วงค่ำกำลังเย็นสบาย ปริมาณรถก็ไม่ได้หนาแน่นเหมือนในกรุงเทพฯ ทั้งคู่ต่างอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ เพราะเตชัสไม่ให้แย้มเปลี่ยนชุดนั่นเอง
“กินเยอะ ๆ นะ แย้มดูผอมลงไปเยอะ” เตชัสจัดการตักกับข้าวใส่จานของแย้ม
“คุณเตก็กินเยอะ ๆ เหมือนกันนะคะ ขับรถอีกนานคงเหนื่อย” เพราะความคิดถึงหรือไร ทำให้แย้มยิ้มหวานให้เขาอย่างเต็มใจ แม้จะสับสนว้าวุ่นตอนอยู่กับเขา หรือกระทั่งตอนถูกเขาตามตอแย แต่เธอก็มีความสุขอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“คิดอะไรมองฉันแล้วเงียบแบบนี้”
“คิดว่าคุณเตจะดีแบบนี้กับแย้มไปอีกนานแค่ไหน” ได้ยินแล้วเตชัสก็ชะงักช้อนที่ตักข้าวเข้าปาก เขามองหน้าแย้มตรง ๆ ก็พบว่าในแววตาของผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจในตัวเขา
