“ไม่เป็นไรแย้ม ฉันเข้าใจ” เตชัสพยายามพูดให้หญิงสาวสบายใจ
“ว่าไงซื้อมาเท่าไหร่” นางประดับดีใจจนเนื้อตัวเต้น แต่ก็ยังอยากรู้ราคาของแหวน
“วงนี้มันถูก ๆ เองนะครับ”
“ว้า แล้วมันเท่าไหร่ล่ะ” มีความผิดหวังและอยากรู้อยู่ในน้ำเสียงของนางประดับ
“สองแสนครับ”
“สองแสน !” นางประดับอ้าปากค้างในทันที มองแหวนหมั้นตาแทบไม่วาง จนเตชัสนึกกลัวขึ้นมา กลัวว่าแหวนวงนี้มันจะอยู่บนนิ้วของแย้มได้ไม่นาน
“เอ่อ แม่ครับ แหวนนั้นผมให้แย้มนะครับ” เขารีบดักทางเอาไว้ก่อน
“แล้วใครไปว่าอะไรล่ะ” นางประดับรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ก็ไม่วายเหลือบตามองแหวนวงนั้นอยู่เรื่อย ๆ
“ส่วนของหมั้น ผมมาแบบกะทันหันเลยไม่ได้เตรียมมา ถ้ายังไงผมขอมอบของหมั้นเป็นเงินแทนได้ไหมครับ” คราวนี้นางประดับหูผึ่งขึ้นในทันที
“คุณเตคะ อย่าล้
