ซุปตาร์ซ่อนรัก

คิดถึงแม่

ตอนที่ 5

จากวันนั้นผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้วที่เมษารินย้ายมาอยู่ ที่คอนโดทัฬห์ เมษารินพักห้องของเธอหนึ่งห้อง คอนโดนี้มีหลายห้อง แบ่งเป็นสัดส่วนมันก็คือเพนเฮ้าท์นั่นเอง เธอจัดตารางงานทุกอย่างด้วยความเรียบร้อยและรอบคอบ สร้างความพอใจให้พระเอกหนุ่มเป็นอย่างมาก คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เขาเลือกเด็กสาวคนนี้มาเป็นผู้จัดการ

เช้าวันศุกร์

“มีนา ยัยเมย์มาโน่นแน่ะ " ป้าศรีข้างบ้านที่มาคุยเล่นกับแม่ของเมษารินรีบสะกิดบอก ขณะที่มารดาของเธอกำลังก้มหน้าก้มตาห่อขนมอยู่ สองแม่ลูกโผเข้ากอดกันทันที เพราะไม่เคยได้ห่างกัน นานถึงขนาดนี้

“โอ้โห ลูกสาวแม่สวยขึ้นเป็นกองเลยนะเนี่ย แบบนี้เป็นดาราได้สบายเลยนะ” มีนาเย้าหยอกลูกสาวเพราะเมษารินสวยขึ้นมากจริงๆ อาจจะด้วยการแต่งเนื้อแต่งตัว เพราะทัฬห์ให้คนมาดูแลเมษารินด้วย แนะนำเรื่องการแต่งตัวเสื้อผ้าหน้าผม เลยทำให้หญิงสาวดูสวยขึ้น ทัฬห์จับเธอแต่งหน้าทาปากเพื่อหวังลึกในใจสักวันว่าเธอจะยอมเป็นของเขา

" แหมแม่ล่ะก็ เมย์เป็นผู้จัดการดาราก็พอแล้วค่ะ ของ พวกนี้หนูซื้อฝากมาให้แม่นะคะ ป้าศรีด้วยนะคะ

“อุ้ย!! ..ขอบใจที่ไม่ลืมป้านะหนูเมย์” ป้าศรีรีบรับถุงของฝากไป

“อีกไม่ถึงอาทิตย์เมย์ต้องไปดูแลพี่ทัฬห์นะคะ เขาจะบินไปโชว์ตัวที่จีน เพราะละครที่พีทัฬห์เล่นไปดังที่จีนด้วยนะแม่ เมย์คงไม่ได้กลับ บ้านบ่อย ๆ นะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่อยู่ได้” มารดาเธอรีบบอก

“ป้าจะช่วยดูแลแม่หนูเองจ๊ะ..หนูเมย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ช่วงนี้ป้าก็ขาดขาอยู่พอดี..เอ่อหนูเมย์ ชบาหลานป้ามันอยากได้ลายเซ็นพี่ทัฬห์ เมย์ช่วยขอมาให้นังชบาบ้างนะ” ป้าศรีรีบบอกแกมหัวเราะไปด้วย ชบาหลานป้าศรีเธอคลั่งพี่ทัฬห์เอามาก ๆ นี่ถ้าไม่ไปโรงเรียนจะต้องมาหาเมษารินอย่างแน่นอน

“ได้ค่ะป้าศรี เดี๋ยวเมย์ไปหยิบให้นะ พอดีเมย์มีลายเซนพี่ทัฬห์ติดมาด้วยเลย”

“โอ่!!.. ขอบคุณมาก ๆ เลยจ้ะหนูเมย์” ป้าศรีรีบกล่าวขอบคุณด้วยความดีใจ

จากนั้นพวกเขาก็พากันเข้าไปในบ้าน เมษารินเล่าเรื่อง การทํางานของเธอให้มารดาและป้าศรีฟังอย่างสนุกสนานจนใกล้เที่ยง จึงได้ขอตัวกลับเพราะมีงานต่อ

“เมย์ไปก่อนนะคะแม่ แล้วเมย์จะซื้อของมาฝากแม่กับป้า อีกนะคะ” เธอยิ้มแต่เริ่มตาแดงๆ เหมือนน้ำตาจะไหล

“ไม่เอาสิลูก หนูโตแล้ว ต้องเข้มแข็งไม่ต้องห่วงแม่ รีบไปเถอะเดี๋ยวจะเสียงานเปล่าๆ” มารดาพูดปลอบใจเธอ แต่ตัวเองก็พาลนํ้าตาจะไหลเหมือนกัน

“อะไรกันมีนา ปลอบลูกสาวยังไง จะร้องไห้เสียเอง” ป้าศรีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ รีบแซว เมษารินยื่นซองเงินออกมาให้มารดาของเธอ

“นี่เป็นเงินเดือนก้อนแรกของเมย์นะคะ เมย์ให้แม่ไว้เป็น ค่าใช้จ่ายต่างๆ ในบ้าน แล้วเมย์ก็จะโอนมาให้แม่ทุกเดือน ต่อไปนี้เราสองคนจะไม่ลําบากกันอีกแล้วนะแม่ หนูลานะคะ ถ้าหนูกลับมาเมื่อไหร่ จะรีบมาหาแม่เลยค่ะ” เมษารินน้ำตาไหลพราก แล้วจึงโบกมือลาจากไปขึ้นรถที่ยนต์ส่วนตัวที่มีคนขับจอดรออยู่หน้าบ้าน เดี๋ยวนี้เธอมีคนขับรถรับส่ง ไม่ต้องโหนรถเมล์อีกแล้ว เพียงเท่านี้ก็ทำให้มารดาของเธอรู้สึกสุขใจเหลือเกิน.......

ทัฬห์ที่เพิ่งถ่ายฉากของเขาเสร็จ กําลังจะเดินไปหา เมษาริน แต่นางร้ายแสนสวยก็มาดักเขาไว้เสียก่อน

“ทัฬห์ขา ช่วงนี้ไม่เห็นแวะไปหาดีย่าเลยนะ เบื่อดีย่าแล้วเหรอคะ” เธอพูดพร้อมกับเกาะแขนเขาไม่ห่าง ซึ่งเมษารินก็หันไปเห็นเขาพอดี ทัฬห์รีบแกะแขนนางร้ายสาวนามว่าดีย่าออกทันที

“เอ่อ ช่วงนี้ผมยุ่งๆ น่ะ ขอตัวก่อนนะ” เขาทําท่าจะเดินไป แต่เธอก็คว้าแขนเขาไว้ใหม่

“จะรีบไปไหนล่ะคะทัฬห์ ถ้ายังไงให้ดีย่าช่วยกระตุ้น คุณหน่อยดีกว่ามั้ยคะ คุณจะได้แบ่งเวลาไปหาดีย่าบ้าง” พูดจบเธอก็ คว้าคอเขามาประทับรอยจูบดูดดื่มที่ริมฝีปากของเขาอย่างไม่เกรงกลัว สายตาของทีมงานที่เดินผ่านไปมาเลยสักคน เมษารินรู้สึกอายแทนเธอ ลุกออกไปด้านหลังทันที

“โธ่โว้ย!! บ้าชะมัด” ทัฬห์หงุดหงิดขึ้นมาทันที เขารีบสะบัดมือของดีย่าออก กําลังจะตามเมษารินไป ผู้กำกับก็มาขวางเขาไว้เสียก่อน เพื่อพูดคุยถึงละครฉากต่อไป จากนั้นวันนั้นทั้งวัน เขาก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเฉียดเข้าไปใกล้เมษารินอีกเลย เพราะเธอคอยเดินหนีเขาตลอด

“โอเค คัท วันนี้พอแค่นี้ เลิกกองได้” เสียงผู้กำกับสั่งเลิกกองเมื่อเวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว เมษารินต้องรีบกลับคอนโด ก่อนเขาเช่นเคย ระหว่างที่เมษารินเริ่มเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับคอนโด

“เอ่อ คุณเมย์ครับ ไปทานข้าวด้วยกันมั้ยครับ เดี๋ยวผมกับคุณผักโขมกำลังจะไปทานข้าวกันพอดี” ผู้กำกับรีบบอก ทัฬห์รีบวิ่งมาทันที กลัวจะไม่ทันเมษาริน เพราะวันนี้ดึกมาแล้วเขาไม่อยากให้เมษารินต้องนั่งแท็กซี่กลับคอนโดคนเดียว

“เอ่อ เชิญพี่ผักโขมกับผู้กำกับเถอะค่ะ เดี๋ยวเมย์จะเก็บของกลับคอนโดก่อน จะได้คุยเรื่องคิววันพรุ่งนี้กับทางทีมงานต่อด้วย” เมษารินรีบออกตัว เพราะไม่อยากกลับไปถึงคอนโดช้า

“อ้าว เมย์ไม่ไปด้วยกันล่ะ นี่ก็ดึกแล้วนะ เดี๋ยวก็หิวแย่หรอก จริงมั้ยค่ะพี่ทัฬห์ " ทัฬห์ที่เดินมาทันเมษารินพอดี ผักโขมเลยเอ่ยชื่อเขาเพื่อสอบถามความคิดเห็นและเป็นการขออนุญาต

“นั่นสิคุณเมย์ เดี๋ยวค่อยคุยก็ได้ ไปทานด้วยกันก่อนเถอะนะ เชิญคุณทัฬห์ด้วยนะครับ” ผู้กำกับรีบบอกเพราะกลัวว่าเมษารินจะเกรงใจ

“เอ่อ งั้นก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมช่วยเมย์เก็บของเสร็จแล้วจะรีบตามไปนะครับพี่กร” ทัฬห์รีบบอกผู้กำกับเพราะวันนี้เขาอยากกลับคอนโดพร้อมผู้จัดการส่วนตัว

“ได้ทัฬห์ งั้นเดี๋ยวพี่ไปสั่งอาหารรอนะ รีบตามมานะ” ผู้กำกับหันไปหาทัฬห์ ยิ้มให้เขาแล้วรีบขับรถออกไป

“เฮ้อ ถ้าอยากจะจีบคุณผักโขมขนาดนั้นทําไมต้องลากเราไปด้วยนะ” เมษารินบ่นตามหลัง แล้วก็รีบเก็บของไปเก็บไว้

ที่รถของทัฬห์

“เมย์ มานั่งข้างหน้ากับพี่สิ

“เอ่อ ค่ะ” ว่าแล้วเธอก็ก้าวไปนั่งด้านหน้าคู่กับเขาแม้จะไม่ ค่อยเต็มใจนัก ทัฬห์แอบขอบคุณผักโขมและผู้กำกับอยู่ในใจ