ตอนที่ 7
“ไม่คิดจะถามบ้างเหรอว่าพรุ่งนี้มีงานอะไรต้องเตรียมบ้างทำบ้าง” ทัฬห์แกล้งถามเสียงเข้ม เมษารินหันหน้าไปมองชายหนุ่ม เส้นผมสีดำปลิวไปตามแรงลมทำให้เธอต้องเอามันทัดกับหู เมื่อเธอหันมาเขาก็ต้องตาวาวเมื่อเห็นทรวงอกในระยะประชิด แม่เจ้าประคุณเนื้อนมช่างสมบูรณ์เสียจริง
พระเอกหนุ่มพยายามกลืนน้ำลายลงคอทั้งที่มันเหนียวหนืดจนแทบจะกลืนไม่ลงเสียแล้ว เขาคิดผิดหรือเปล่านะที่จ้างเธอมาเป็นผู้จัดการส่วนตัว ความจริงน่าจะจีบมาเป็นแฟนตั้งแต่แรกแล้ว เรียวปากบางดั่งกลีบกุหลาบเผยอขึ้นอย่างอวดดี เท่านั้นไม่พอ ผู้จัดการสาวสวยยังเชิดหน้าใส่เขาอีก
“พี่ทัฬห์ก็บอกมาสิคะ แต่ถ้านอกเหนือจากตารางแล้วเมย์ไม่ทำนะคะ”
“นวดตัวให้พี่ แล้วก็ถูหลังให้พี่ แล้วก็...”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวเมย์ตามไป” พระเอกหนุ่มเว้นช่วงนิดหนึ่งก็ที่จะพูดอะไรต่ออีก ผู้จัดการสาวก็รีบตัดบท
“ตอนนี้สิ พี่ไม่อยากรอ อย่าบอกนะว่าพอเปลี่ยนสถานที่ก็เลยจำไม่ได้..งั้นสิ”
“เปล่าค่ะ เมย์เห็นว่าพี่กำลังดื่มเบียร์อยู่ ถ้าอย่างนั้นเมย์ขอโทษก็แล้วกันค่ะ เมย์ไม่ลืมหรอกค่ะ” เมษารินประชด สีหน้าของเธอแสดงความหงุดหงิดไว้เต็มที่
“งั้นก็ตามพี่มา” ทัฬห์จุงมือเมษารินขึ้นห้องไป เพียงเพราะเขาอยากปลดปล่อยอารมณ์ พอนอนแช่อ่างอาบน้ำแบบสบายใจแล้ว ทัฬห์ก็ให้เมษารินไปถูหลังให้เหมือนทุกครั้ง ชุดเดรสก้ม ๆ เงย ๆ เห็นหน้าอกหน้าไปไปถึงไหนต่อไหน
“เมย์ ๆ มาเกาหลังให้พี่หน่อยสิ”
“ตรงไหนคะ”
“ตรงสะบัก” พอเกาหลังได้ไม่นานทัฬห์ก็เอื้อมมือมาดึงข้อมือเล็บของหญิงสาวเอาไว้ เขาจุมพิตที่หลังมือและดึงเมษารินลงอ่างไปด้วย
“อุ๊ย!!! พี่ทัฬห์คะ!!!เล่นอะไรแบบนี้ ชุดเมย์เปียกหมดแล้ว!!!” น้ำเสียงของเมษารินร้องตะโกนด้วยความตกใจ เมื่อเขาดึงเธอลงอ่างน้ำวนจน เธอเปียกปอนไปทั้งตัว ยิ่งเธอเปียกก็ยิ่งเซ็กซี่ และขนาดหน้าอกของเธอมันแทบจะทำให้เลือดกำเดาของพระเอกหนุ่มไหลออกมาให้ได้
“อาบด้วยกันนะเมย์” ทัฬห์โอบเอวหญิงสาวเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เซ็น
“พี่ทัฬห์!!!” ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกกว้าง เธอหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า เมื่อถูกรั้งเอวบางให้ไปนั่งตักของพระเอกหนุ่ม แถมยังมีแท่งเอ็นร้อนดุนดันอยู่ตรงบริเวณก้นของเธออีกต่างหาก
“อาบน้ำกับพี่นะครับ”
“พี่ทัฬห์...ถ้าเมย์ยอม..พี่จะว่าเมย์ใจง่ายหรือเปล่า” ทัฬห์พยักหน้ายิ้มแล้วก็หอมแก้มหญิงสาว แต่ก็ยังไม่ทันที่จะหอมอีกข้าง เธอรัวกำปั้นใส่แผงอกกว้างด้วยความเขินอายเสียแล้ว พระเอกหนุ่มยิ้มให้เธอระรัวกำปั้นใส่จนพอใจ เมื่อผู้จัดการสาวพอใจแล้วมือปลาหมึกรีบโอบกอดร่างบางเข้ามาหาตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
“พี่ขอโทษที่ให้เมย์ดื่มหนักไปหน่อย พี่ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งนะ พี่แค่อยากจะมอมเหล้าเมย์” สายตาของคนทั้งคู่สบกันแน่นิ่ง ทัฬห์จ้องมองริมฝีปากรูปกระจับ นิ้วมือลากไล้ไปมา
“คนเจ้าเล่ห์อย่างพี่ คิดจะทำอะไรกันแน่คะ”
“พี่อยากได้เมย์ เป็นของพี่นะ”
“พี่ทัฬห์..พี่แค่ต้องการเมย์อย่างเดียวใช่มั้ยคะ” ไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม เพราะตอนนี้รสจุมพิตอันหวานล้ำกำลังเข่นฆ่าคนทั้งสอง ลิ้นร้อนสากของพระเอกหนุ่มยั่วเย้าสัญชาตญาณดิบในตัวเมษารินยิ่งนัก ใจกลางกายสาวเต้นตุบๆ เร่งเร้าเจ้าของให้จัดการเสียที ส่วนทัฬห์แม้รสจูบจะหวานล้ำ แต่บางอย่างกลับชัดเจนในหัวใจ เมษารินไม่ได้ช่ำชองเรื่องจูบเลย หญิงสาวยังดูเงอะงะบ่งบอกว่าไม่เคยมีประสบการณ์มามาก่อน แต่ว่าอาการเงอะงะของเมษารินกลับปลุกแรงกระตุ้นของดาราหนุ่มให้โหมกระพือ เขาต้องการหญิงสาว ต้องการหล่อนบนเตียงเดี๋ยวนี้! และคืนนี้เท่านั้น
“พี่ต้องการเมย์ ได้โปรด...” ทัฬห์พร่ำบอกหลัง ถอนจุมพิต
เมษารินสลัดศีรษะไล่ความมึนงง กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อน จะตอบว่า
“เมย์ยังไม่พร้อมค่ะ เมย์จะทำให้พี่มีความสุข เหมือนเช่นทุกวันนะคะ”
ทัฬห์จ้องหน้าหล่อนแล้วส่ายหน้า เหตุใดเมษารินถึงต้องปฏิเสธเขาทั้งที่ไม่เคยมีเคยปฏิเสธเขามาก่อน นี่เธอเป็นคนแรกที่กล้าปฏิเสธเขา ทุกวันเขายอมทำตามที่เธอร้องขอ แต่วันนี้เขายอมไม่ได้แล้ว
“แค่ปลดปล่อยความรักออกมาเท่านั้นเองนะเมย์ เรารู้ว่าต้องการอะไร แค่ปลดปล่อยความรู้สึกออกมา เมย์ยังต้องแคร์อะไรนอกจากหัวใจตัวเอง..พี่รู้นะว่าเมย์ก็รักพี่”
“พี่ทัฬห์ขี้ตู่หรือเปล่าคะ เมย์ไปรักพี่ตอนไหน..หึ”
“อย่าโกหกใจตัวเองเลย เมื่อกี้พี่ก็รู้ว่าเมย์หึงพี่”
“พี่ทัฬห์คะ แต่มันเร็วเกินไป”
“ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่ว่ามันช้าหรือเร็ว แค่เรารักกันมันก็ดีที่สุดแล้วเมย์ เราโชคดีที่ต่างรู้ความต้องการของตัวเอง” ทัฬห์หว่านล้อม หวังให้เมษารินสมยอม
เมษารินหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างแรง ความปรารถนาอันรุนแรงโลดแล่นอยู่ระหว่างซอกขา จนทำให้ผู้จัดการสาวต้องละทิ้งยางอาย แล้วปล่อยให้พระเอกหนุ่มซอนไซไปทั่วลำคอขาว
“อย่าคิดมากไปเลยเมย์..ขอพีชื่นชมเมย์สักครั้งเถอะนะ” ทัฬห์พร่ำบอกหญิงสาวตรงหน้า และพลางกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ เมื่อเหลือบมองหน้าอกเต่งตึงของเมษารินที่เปียกน้ำจนแนบเนื้อ หล่อนกัดริมฝีปากอย่างประหม่า และท่าทีนั้นทำให้เขาอยากกลืนกินหล่อนเหลือเกิน
“เมย์ เออ..เมย์กลัว” หญิงสาวบอกชายหนุ่มด้วยเสียงที่ใกล้จะแหบพร่า ลำคอเธอแห้งผาก รับรู้ถึงอารมณ์ปรารถนาของบุรุษตรงหน้าผ่านแววตาเขา
“รับรองว่าพี่จะรับผิดชอบเมย์ทุกอย่างเลย..พี่สัญญา”
แล้วทัฬห์ก็โน้มกายไปหาเมษาริน ดึงตัวหล่อนเข้ามาใกล้แล้วมอบจุมพิตรสชาติบาดทรวงให้ หัวใจดาราหนุ่มกำลังโลดแล่นด้วยไฟปรารถนา หัวใจของผู้จัดการสาวก็เช่นกัน ความถูกผิดถูกยุติไว้เพียงแค่นั้น ตอนนี้เมษารินทิ้งได้ทุกอย่างไว้ทั้งหมดแล้ว ขอเพียงได้ครอบครองเขา ได้เป็นเจ้าของจุมพิตหวานล้ำ ได้ดอมดมและสัมผัสทัฬห์อย่างถ้วนทั่ว หญิงสาวไม่คิดว่าจะมีโอกาสนี้ด้วยซ้ำไป
เธอเพียงแค่มาสมัครทำงาน ไม่คิดเลยว่าจะได้ใกล้ชิดกับพระเอกซุปตาร์สุดหล่อจนต้องอยู่กับเขาแบบนี้ ก่อนหน้านี้เมษารินเคยคิดว่าถ้าหากปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาชื่นชมง่าย ๆ เธอคงไม่ต่างจากพวกผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา แต่พออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ทำให้เธอล้มเลิกความคิดนั้นไปเสียหมดสิ้น เพราะไฟปรารถนาได้มอดไหม้ทุกอย่างไปเสียแล้ว