EP.10 ผมอยากรู้จักคุณ
1251 คำ
EP.10 ผมอยากรู้จักคุณ
คุนไซต์, ทริบเฟน และฮิดเดนไนต์ ซึ่งทั้งสามชื่อนี้เป็นชื่อของอัญมณี แต่เธอไม่รู้จักนามสกุลและไม่รู้จักหน้าค่าตาทั้งสามคนมาก่อน
“อะ...เอ่อ”่
“Help me! Help me!”
เสียงตะโกนขอความช่วยเหลือของหญิงสาวชาวต่างชาติที่ดังมาจากในทะเล ทำให้ทั้งคู่หันไปยังต้นเสียงทันที ภาพที่เห็นคือหญิงต่างชาติโผล่หัวขึ้นมาเหนือผิวน้ำพร้อมทั้งโบกมือไหวๆ ก่อนจะจมหายไปต่อหน้าต่อตา ไวเกินกว่าที่พลอยใสจะตั้งตัวได้ทัน เธอเห็นคุนไซต์วิ่งด้วยความเร็วลงไปในทะเล
พลอยใสร้อนใจรีบหันไปร้องเรียกพนักงานในรีสอร์ตให้ออกมา เมื่อมองกลับไปยังท้องทะเลไม่เห็นทั้งคนที่จมน้ำ ไม่เห็นทั้งคุนไซต์ ก็ยิ่งทำให้เธอใจหาย ทว่าครู่ต่อมาคุนไซต์ก็โผล่พรวดพ้นผิวน้ำขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ใช้ท่อนแขนล็อกคอคนจมน้ำจากทางด้านหลังแล้วพาว่ายน้ำกลับเข้าฝั่งทันที
คุนไซต์วางหญิงสาวนอนราบไปกับพื้นทราย เขย่าไหล่เบาๆ แล้วเรียกเพื่อตรวจดูว่าหญิงสาวยังมีสติหรือไม่ “คุณครับ คุณ...” เมื่อเห็นว่าเธอนอนนิ่งไม่ได้สติ เขาจึงจัดการทำซีพีอาร์[1]ช่วยชีวิตหญิงสาวทันที ชายหนุ่มทำการเปิดทางเดินหายใจ โดยการจับคางเงยขึ้นเล็กน้อยแล้วกดหน้าผากของผู้ป่วยลง จากนั้นเลื่อนนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือลงมาปิดจมูก ก่อนจะทำการผายปอด
ครู่ต่อมาหญิงสาวชาวต่างชาติก็ฟื้นคืนสติพร้อมกับสำลักน้ำออกมา
“พระเจ้า! ฉันคิดว่าฉันตายไปแล้วเสียอีก ขอบคุณมากที่ช่วยชีวิตฉันไว้ “เธอละล่ำละลักเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มที่ช่วยชีวิตเธอไว้
“คุณปลอดภัยแล้วนะครับ”
พลอยใสนำผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างกายให้แก่ผู้ประสบเหตุ ก่อนจะบอกขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเช็กร่างกายอีกทีนะคะ ทางรีสอร์ตจะบริการพาไปโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ ทั้งที่ความจริงมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันเพลิดเพลินกับน้ำทะเลงดงามใสแจ๋วจนเผลอลงไปลึก แล้วพอขาเป็นตะคริวฉันก็ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ขอบคุณพวกคุณมากนะคะ” หญิงชาวต่างชาติเอ่ยขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความซาบซึ้งใจ
“กลับเข้ารีสอร์ตก่อนดีกว่าค่ะ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน” พลอยใสช่วยพยุงหญิงชาวต่างชาติให้ลุกขึ้น ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้พนักงานหญิงอีกคนเข้ามาช่วยประคอง พนักงานคนอื่นๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงแยกย้ายกลับไปทำงาน มีเพียงคุนไซต์ที่ยังคงยืนอยู่บนชายหาดเพียงลำพัง
ท้ายที่สุดเขาก็ยังไม่รู้ชื่อเจ้าหญิงแห่งท้องทะเล...
ชายหนุ่มเสยผมเปียกลู่ไปยังด้านหลัง ก่อนจะสะบัดเบาๆ เพื่อสลัดน้ำออก ยิ่งเห็นการจัดการของรีสอร์ตเอื้องมณี เขาก็ยิ่งรู้สึกนิยมในใจที่ทางรีสอร์ตไม่เห็นแก่ผลกำไรมากกว่าความสุขและสวัสดิภาพของผู้มาพักอาศัย
ว่าแต่...นี่เขาต้องกำจัดผู้หญิงเห็นแก่เงิน แล้วยึดที่ดินกลับมาเป็นของเขาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมจึงกลับกลายเป็นว่า เขามายืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะแม่สาวน้อยเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลไปเสียได้ ขืนเป็นแบบนี้คงไม่ได้การณ์ พรุ่งนี้เขาคงต้องเข้าไปพบมารดาแล้วพูดคุยกับผู้หญิงคนนั้นให้รู้เรื่อง
อยากรู้นักว่าผู้หญิงหน้าเงินจะมีหน้าตาอย่างไร!
พรหมลิขิต...
บุพเพสันนิวาส...
คำสองคำนี้เธอไม่เคยเชื่อและไม่เคยศรัทธามาก่อน อาจเพราะบิดามารดาที่แท้จริงของเธอนั้นแต่งงานกันเพราะรู้จักมักคุ้นกันบนเกาะ ความสนิทสนมก่อตัวจนก่อเกิดเป็นความรัก ส่วนมารดาบุญธรรมของเธอนั้น ท่านช้ำรักเสียจนต้องหลีกลี้มาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ ดังนั้นเธอจึงมองความรักแปลกออกไปจากหญิงสาววัยเดียวกัน
แค่พบสบตาก็ปรารถนาชิดใกล้
จะเป็นไปได้อย่างไรที่หัวใจเราจะเต้นแรงไปกับคนที่เพิ่งพบกันครั้งแรก เธอเชื่ออย่างนั้นมาโดยตลอด จนกระทั่งเธอได้สัมผัสด้วยตนเอง หัวใจเต้นแรงจนแทบกระโจนออกมานอกอก เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอหลงใหลจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
ผู้ชายทั้งเกาะและนักท่องเที่ยวที่มาเยือนที่นี่แทบทุกวัน ไม่มีใครเขย่าหัวใจของเธอได้เลยสักคน ยกเว้นผู้ชายดวงตาสีสนิมที่ชื่อ คุนไซต์ น้ำเสียงทุ้มนุ่ม ท่าทางสุภาพ ทำให้เธอแทบไม่กล้าสบตา แต่นั่นละ...เขาก็เป็นแค่นักท่องเที่ยวคนหนึ่ง อีกไม่กี่วันเขาก็จะไปจากที่นี่ เธอไม่ควรปล่อยหัวใจให้ลิงโลดไปกับความแสนดีและหล่อเหลาของเขา
ไม่ควรเลย!
“นั่งเหม่ออะไรอยู่จ๊ะสาวน้อยของแม่ เดี๋ยวถอนหายใจ เดี๋ยวนั่งอมยิ้ม ทำเหมือนคนมีความรัก” เอื้องมณีซึ่งยืนมองบุตรสาวอยู่ครู่ใหญ่เอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปโอบไหล่บุตรสาวเอาไว้ เมื่อคนขี้อ้อนเห็นมารดาเดินเข้ามาก็หันมากอดตอบทันที
“กำลังสงสัยเรื่องความรักค่ะ”
“หนูไปมีความรักกับใครมาล่ะถึงได้มีข้อสงสัย” เอื้องมณียิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างบุตรสาว
“หนูไม่แน่ใจระหว่างความรักกับความหลงใหลค่ะ หนูแยกมันไม่ออก” ใบหน้าเธอเริ่มยุ่งเหยิงเมื่อพยายามคิดหาคำตอบ
“ความหลงใหลมันแค่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว แต่ความรักมันจะอยู่กับหนูไปจนกว่าหนูจะหมดลมหายใจ เราไม่มีทางรู้หรอกว่ารักนั้นจะติดตรึงเข้าไปในดวงจิตของเรา จนทำให้เมื่อเราหมุนวนมาเกิดอีกครั้งเราก็จะรักเขาทันทีแม้เพียงสบตา ที่เขาเรียกว่าบุพเพสันนิวาสไงจ๊ะ” หญิงสาวสูงวัยเล่าด้วยรอยยิ้ม แต่นัยน์ตาหม่นเศร้า เธอกะพริบตาไล่ความอาดูร ก่อนจะหันมาสบตาบุตรสาวที่นั่งจ้องเธอตาใสด้วยความอยากรู้
“ฟังดูโรแมนติกจังนะคะคุณแม่”
“เริ่มรักอาจโรแมนติกจ้ะ แต่การประคองชีวิตคู่ให้รักกันจนแก่เฒ่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
“อย่างคู่ของคุณแม่ใช่ไหมคะ” พลอยใสกอดมารดาแนบแน่นเมื่อเห็นท่านยิ้มเศร้า เธอสังเกตว่าระยะหลังมานี้มารดามักนั่งเงียบๆ และยืนดูรูปอดีตสามีเป็นเวลานาน
“ใช่จ้ะ คู่ของแม่ก็เป็นหนึ่งในคู่ที่ไม่ประสบความสำเร็จในการครองรัก แต่ไม่ได้หมายความว่าความรักได้ตายไปจากหัวใจของแม่ ไม่เลย...หัวใจของแม่ไม่เคยลืม ยังรักเหมือนวันแรกที่ได้พบสบตา”
“แล้วทำไม...” พลอยใสอยากถามมาตลอดถึงสาเหตุที่มารดาเลิกราทั้งที่ยังรักถึงเพียงนี้ แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยั้งคำถามเอาไว้ ทว่าคนอาบน้ำร้อนมาก่อนรู้ว่าบุตรสาวจะถามอะไร
[1] CPR หรือ Cardiopulmonary resuscitation หมายถึง การช่วยเหลือผู้ที่หยุดหายใจหรือหัวใจหยุดเต้น ให้มีการหายใจและการไหลเวียนกลับคืนสู่สภาพเดิม
- ผู้เขียน
