EP.2 มรดกพิสดาร
1201 คำ
EP.2 มรดกพิสดาร
เมื่อเจ็ดวันที่แล้ว หลังจากจัดการกับงานศพของ บานเนอร์ ทริสตัน ซึ่งเสียชีวิตลงด้วยโรคหัวใจขณะมีอายุได้เจ็ดสิบสองปี หนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับลงข่าวและร่วมไว้อาลัยต่อการจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับของบานเนอร์ มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทอัญมณีชื่อดังนามทริสตัน อีกทั้งยังร่ำรวยที่ดินและอสังหาริมทรัพย์อีกด้วย การจากไปของเขาได้รับความสนใจจากสื่อทุกสำนัก และเมื่องานศพเสร็จสิ้นลง แน่นอนว่าทุกคนต้องพุ่งความสนใจมายังมรดกที่มากมายมหาศาล และทายาทหนุ่มหล่อสามคนแห่งตระกูลทริสตัน
ภายในห้องรับแขกอันโอ่อ่าของคฤหาสน์ทริสตัน คฤหาสน์ที่สร้างจากหินอ่อนสไตล์นีโอคลาสสิก ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมยุคโรมันและกรีกโบราณให้ความรู้สึกวิจิตรตระการตา เทพบุตรรูปหล่อทั้งสามคนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางแตกต่างกันออกไป
คนแรกนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว เขาเหยียดแผ่นหลังตั้งตรงอย่างผึ่งผาย มาดนักธุรกิจทำให้คุนไซต์สง่างามทุกอิริยาบถ ชายหนุ่มดำรงตำแหน่งประธานบริหารทริสตัน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ทั่วโลกต่างจับตามองความสำเร็จของเขาความด้วยความสนใจ เขามักมีแผนการแยบคายในหัว นั่นจึงทำให้เขาก้าวนำหน้าคู่แข่งอยู่หนึ่งก้าวเสมอ
คนถัดมาคือทายาทคนรองแห่งตระกูลทริสตัน คุณหมอทริบเฟน...นายแพทย์ศัลยกรรมหัวใจมือหนึ่งของอเมริกา บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาสวมแว่นตาเอาไว้แสดงถึงความคงแก่เรียนและเอาจริงเอาจังกับชีวิต เขาเป็นคนพูดน้อย ช่างสังเกต อ่อนโยนกับผู้ป่วยราวกับเทพบุตร ทว่าเขากลับเย็นชากับสตรีทุกคน
แตกต่างจากทายาทคนสุดท้องของตระกูลทริสตัน ฮิดเดนไนต์...หนุ่มเพลย์บอยที่มีลีลาจีบสาวไม่เคยซ้ำ เขาหล่อเหลาไม่น้อยไปกว่าพี่ชายทั้งสองคน อีกทั้งยังมีดวงตาสีน้ำตาลเซ็กซี่ รอยยิ้มกว้างและท่าทางเจ้าชู้ทำให้สาวๆ แทบคลุ้มคลั่งแค่เพียงได้สบตากับเขา
“คุณผู้ชายทั้งสามมารวมตัวกันแบบนี้ ฉันแทบคลั่งแน่ะป้า” สาวใช้ที่เพิ่งมาทำงานที่คฤหาสน์ไม่นานยืนบิดชายเสื้อแล้วหมุนตัวไปมาด้วยความเขินอาย ดวงตาฉ่ำหวานเมื่อมองไปยังหนุ่มหล่อถึงสามคน นี่ถ้าพ่อเทพบุตรทั้งสามไม่กำลังพูดคุยทักทายและขยับร่างกายเปลี่ยนอิริยาบถไปมา เธอต้องคิดว่าพวกเขาคือรูปปั้นเทพบุตรที่ได้รับการปั้นแต่งโดยจิตรกรยอดฝีมือเป็นแน่
“มายืนเพ้ออะไรอยู่นี่ รีบเสิร์ฟน้ำชาแล้วก็รีบออกไปได้แล้ว คุณผู้ชายทั้งสามมีธุระต้องคุยกับคุณทนายเอ็ดการ์ด” แม่บ้านประจำคฤหาสน์ทริสตันหยิกเข้าที่ต้นแขนของสาวใช้ก่อนจะเข็นรถเข็นเครื่องดื่มขนาดเล็กเพื่อเข้าไปเสิร์ฟของว่างให้แก่เจ้านาย
“ใช่เรื่องมรดกหรือเปล่าคะ” สาวใช้ยังไม่วายซุบซิบถาม แม่บ้านไม่ตอบแต่กลับมองตาขวางเป็นเชิงปราม
เสียงรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนดังก้องไปทั่วคฤหาสน์ เมื่อทนายเอ็ดการ์ดปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นชายร่างท้วม ผมสีดอกเลาบนศีรษะล้านหายไปครึ่งหนึ่ง ไว้หนวดเคราสีเดียวกับผมบนศีรษะยาวเฟื้อย เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะมองหนุ่มๆ ทั้งสามคน
“สวัสดีครับคุณเอ็ดการ์ด” ทั้งสามหนุ่มยืนขึ้นทักทายผู้อาวุโสกว่า เพราะทนายเอ็ดการ์ดนอกจากจะเป็นทนายประจำตระกูลแล้ว ยังสนิทสนมกับบิดาราวกับเพื่อนสนิท ทนายสูงวัยได้เห็นการเจริญเติบโตของสามหนุ่มมาตั้งแต่ยังแบเบาะ สามหนุ่มทริสตันจึงให้ความเคารพและนับถือทนายเอ็ดการ์ดประหนึ่งญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง
“ขาดอีกคนครับ รอสักครู่แล้วผมจะเปิดพินัยกรรมต่อหน้าทุกคนพร้อมกัน”
ทั้งสามหนุ่มนิ่งอึ้งเมื่อได้ยินดังนั้น ก่อนที่คุนไซต์จะเอ่ยถามด้วยความแปลกใจว่า
“‘อีกคน’ ที่คุณเอ็ดการ์ดเอ่ยถึง เป็นลูกของคุณพ่ออีกคนเหรอครับ”
“หามิได้ครับคุณคุนไซต์ อีกคนจะมาช่วยทำให้พินัยกรรมฉบับนี้สำเร็จสมบูรณ์ขึ้นต่างหากล่ะครับ” เอ็ดการ์ดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
สามหนุ่มทริสตันมองทนายประจำตระกูลอย่างระวัง ด้วยรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง
“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาถึงแล้วค่ะคุณเอ็ดการ์ด มีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรือคะ” หญิงสาวสวมแว่นหนา รวบผมเป็นมวยไว้ด้านหลัง สวมสูทสีเข้มกระโปรงยาวคลุมเข่า ตามด้วยคัตชูส์สีดำสนิท ไม่ใช่ว่าเธอกำลังไว้ทุกข์ให้กับบานเนอร์ เจ้านายที่มาด่วนจากไป แต่เพราะเธอมีรสนิยมเรียบเชย มักสวมใส่เสื้อผ้าสีดำหรือไม่ก็สีน้ำเงินกรมท่าอยู่เป็นนิจ
“เชิญนั่งครับคุณช่อทับทิม” เอ็ดการ์ดยิ้มให้หญิงสาว ผู้หญิงเก่งมากความสามารถ เธอคือเลขาฯ คนเก่งของบานเนอร์ แน่นอนว่าหลังจากบานเนอร์เสียชีวิต ทางบริษัททริสตันได้เสนอให้เธอรับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาด แต่เธอกลับขอเวลาพักร้อนไม่มีกำหนด และยังไม่รับปากว่าจะยอมรับตำแหน่งที่ทางบริษัททริสตันเสนอหรือไม่
“นี่มันเรื่องอะไรกันครับคุณเอ็ดการ์ด” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยถาม ด้วยไม่เข้าใจว่าช่อทับทิมมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปิดพินัยกรรมได้อย่างไร หรือว่าช่อทับทิมจะเป็นบุตรสาวของบิดาอีกคน
“เป็นเมียน้อยคุณพ่อฉันสินะ ทำไมคุณพ่อถึงรสนิยมแย่แบบนี้นะ ผู้หญิงสวยๆ ก็มีตั้งมาก แต่กลับ...” ฮิดเดนไนต์โพล่งขึ้นตามที่ใจคิด ก่อนจะส่ายหน้าแล้วถอนหายใจช้าๆ “ออดอ้อนขอสมบัติท่านไว้เท่าไหร่ล่ะ ที่ถลุงไปก่อนหน้านี้คงยังไม่พอสินะ แน่ละผู้หญิงแบบนี้ไม่รู้จักคำว่าพออยู่แล้ว” เขาต่อว่าหมายจะได้เห็นอาการร้อนรนและกระดากอายจากหญิงสาวนักฉวยโอกาส ทว่าเธอกลับนั่งเฉยครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาส่งยิ้มเยือกเย็นให้เขา
“กรุณาให้เกียรติดิฉันและตัวคุณเองด้วยค่ะคุณฮิดเดนไนต์ การสำรอกถ้อยคำดูถูกคนอื่นทำให้ตัวคุณดูด้อยค่าและน่าสมเพชอย่างที่สุด” เลขาฯ มากความสามารถพูดจบก็ส่งยิ้มกว้างเชือดเฉือนอีกฝ่าย ก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่น
“ไงล่ะแก ปากหาเรื่องดีนัก” คุนไซต์หันมาตำหนิน้องชายคนเล็ก เขารู้จักช่อทับทิมดี เธอเป็นผู้หญิงทำงานเก่ง คล่องแคล่ว มีความสามารถพูดได้หลายภาษา มีวาจาทูตที่สามารถเจรจาต่อรองกับคู่ค้าได้ผลมานักต่อนัก แล้ววันนี้เขาก็ได้รู้ว่านอกจากความสามารถมากมายที่เขาจาระไนออกมาไม่หมด เธอยังมีวาจาเชือดเฉือนเป็นเลิศอีกด้วย
“ปากร้าย!” ฮิดเดนไนต์สบถ ก่อนจะคิดในใจว่า ต่อให้เหลือแม่เลขาฯ ช่อทับทิมเป็นผู้หญิงคนเดียวในโลก เขาก็ไม่คิดจะชายตาแลเป็นอันขาด
- ผู้เขียน
