10
คืนหลอนประสาท
เมื่อคว่ำจานที่ล้างเอาไว้บนตะแกรงผึ่งแดดให้แห้งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นวลหงก็เริ่มกุมท้องด้วยความหิวในเวลาบ่ายโมงกว่าๆ หญิงสาวมองหาครัวที่เขาเอ่ยถึง ก่อนจะพบว่ามันอยู่ด้านในโรงอาหารนั่นเอง พบเห็นหญิงสูงวัยกับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเก็บกวาดโรงอาหารอยู่
“ป้าคะ ยังมีข้าวเหลืออยู่ไหมคะ”
“มีค่ะ ป้าตักเอาไว้ให้แล้ว” นางละม่อมชี้นิ้วไปยังจานข้าวที่วางเอาไว้บนโต๊ะ
“ของหงหรือคะ”
“ใช่ค่ะคุณศิงให้เก็บเอาไว้ให้คุณ”
“ขอบคุณค่ะป้า” นวลหงยิ้มอย่างขอบคุณ ระหว่างที่เดินไปหย่อนกายลงบนเก้าอี้ก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้นกระทบตัวเอง
“จะไปพูดดีกับฆาตกรที่ฆ่าไม้หมอกทำไมป้าม่อม”
“เบาๆ หน่อยสิฝน เดี๋ยวคุณเธอก็ได้ยินหรอก”
“ได้ยินก็ได้ยินไปสิ”
เคร้ง!
เสียงช้อนกระทบจานกระเบื้องดังขึ้น ทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่หยุดชะงักลง นวลหงไม่ได้เอ่ยถ้อยคำโต้เถียงใดๆ ออกมา แต่การกระทำนั่นแสดงถึงความไ
