“องค์หญิงฟางจิงมาเดินชมดอกไม้เช่นกันหรือเพคะ เช่นนั้นหม่อมฉันเดินเป็นเพื่อนดีหรือไม่” ใบหน้าสวยหวานแข็งค้างไปชั่วครู่กับการตอบรับการทักทายของอีกฝ่าย แต่นางก็ยังคงรักษากริยาไว้ได้ และด้วยเพราะอีกฝ่ายเป็นองค์หญิงใหญ่ซึ่งยศสูงกว่า องค์หญิงเฟยหย่าจึงต้องเก็บอารมณ์หงุดหงิดของตนเองให้มิด
“ข้ามิรบกวนเวลาอันสงบสุขขององค์หญิงเฟยหย่าหรอก และข้าเองก็มีเพื่อนเดินชมดอกไม้แล้ว” น้ำเสียงหวานติดเย็นชาเอ่ยพร้อมปรายตามอง กู่เฟยหย่าที่ได้ยินก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ
“คิกๆ องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเหลียงเดินชมสวนกับคนชั้นต่ำหรือเพคะ หรือว่าคนที่นี่จะนิยมพาขี้ข้ามาตีเสมอเจ้านาย” รอยยิ้มหยันปรากฎขึ้นบนใบหน้าสวยทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น
“ก็แหม องค์หญิงเฟยหย่าน่าจะรู้ดีนะว่ามีแค่ฐานะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะบางคนก็มีแค่ฐานะที่ได้มาจากบิดามารดา ตนเองไม่มีอะไรดีสักอย่างขนาดใช้วิธีสกปรกเอา ‘อาหาร’ ไปวางตรงหน้า คนเขายังไม่ให้ค่าแ
