“เพราะฉันทำลายความสุขของแกไม่ลง! ฉันเลยตัดสินใจพาลูกไปจากที่นี่เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน ใช่ หนูดีเป็นลูกแก ฉันไม่คิดที่จะปิดบังแกในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องให้แกมารับผิดชอบเราสองคนแม่ลูก ฉันกับลูกอยู่กันได้ แกอย่าห่วงไปเลยวิน คนที่แกต้องห่วงคือคุณป่านไม่ใช่พวกฉัน” เอื้องทรายพูดรัวเร็ว ไม่อยากทำให้เขาหรือใครเข้าใจผิด ว่าการที่เธอหอบลูกกลับมาที่นี่เพื่อเรียกร้องอะไร
เธอไม่ต้องการอะไรจากเขาหรือใครทั้งนั้น เหตุผลเดียวที่พาลูกกลับมาก็เพราะที่นี่คือบ้านของเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะพาลูกกลับมาอยู่ในที่ที่เป็นความทรงจำล้ำค่าของเธอ
“ไม่มีใครบอกแกเหรอทรายว่าป่านเขาทิ้งฉันไปแล้ว” ธเนศเอ่ยบอกอีกคน ที่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่เธอก็ยังคิดผลักไสเขาไปให้คนอื่นไม่เปลี่ยน
การจากไปของเอื้องทรายคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตที่มันทำให้เขาต้องทนอยู่กับความรู้สึกมากมายที่ยิ่งจะชัดเจ
