Chapter 21 ศาลาลงทัณฑ์
แตกต่างจากจวนสกุลหู บ่าวไพร่มีสีหน้าอมทุกข์ หวาดระแวงกลัวว่าจะถูกดุด่าทุบตีอยู่ตลอดเวลา อาหารการกินที่พักอาศัยล้วนขาดแคลน มีชีวิตอยู่ดั่งทาสเชลยในสงครามก็ไม่ปาน
“คุณหนูจะรับอาหารที่ศาลาริมน้ำหรือจะรับในเรือนดีเจ้าคะ”
ซูย่วนเดินเข้ามาหาเจ้านายสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เรื่องราวปั้นแต่งในวันนั้นไม่ได้ถูกเฉลย เพราะฮูหยินผู้เฒ่าไม่อยากให้คุณหนูหูเสียความรู้สึกที่ถูกลองใจ จึงตั้งใจจะเก็บไว้เป็นความลับ เมื่อสภาพจิตใจของเส่าหลิงแข็งแกร่งพอจึงจะเล่าให้ฟังในภายหลัง
“ที่เรือนก็แล้วกัน ตอนนี้น้ำค้างใกล้จะลงเต็มที เหลือประดับแจกันอีกนิดหน่อยก็แล้วเสร็จ เจ้าไปรอข้าที่เรือนเถอะ”
พูดพลางหยิบดอกเหมยกุ้ยสีชมพูปักลงในแจกัน ดอกไม้ส่งกลิ่นหอม กลีบดอกอ่อนหวานงดงาม เมื่อนางได้สัมผัสใกล้ชิดหัวใจก็พลอยสดชื่นขึ้นอย่างน่าประหลาด
“มีอะไรอีกหรือซูย่วน อีกเดี๋ยวเดียวข้าก็จะตามไปแล้ว เจ้าอย่าไ
