Chapter 17 เพ้อเจ้อ
เมื่อสุขสมทั้งสองก็ต่างช่วยกันอาบน้ำล้างตัว ล้างไปล้างมากปรนเปรอกันและกันด้วยกามรมณ์ครั้งแล้วครั้งเล่า จนเส่าหลิงรู้สึกแสบร้อนที่รูเสียว แข้งขาอ่อนแรงจนแทบจะหยัดยืนไม่ไหว
รู้ตัวอีกทีท้องฟ้านอกห้องก็พลันสว่างบ่งบอกว่าทั้งสองเริงโลกีย์กันตั้งแต่หัวค่ำจนรุ่งเช้าไม่ยอมหลับยอมนอน
คนตัวเล็กมีท่าทางอิดโรย ทว่าคนตัวโตกลับไม่มีท่าทางเหนื่อยอ่อนเลยแม้แต่น้อย เขาลุกขึ้นยืนแล้วหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะหยิบถุงเงินวางไว้บนโต๊ะ
“เงินค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเจ้า”
“ขะ...ข้าไม่...”
ทันทีที่หญิงสาวจะปฏิเสธแม่ทัพถางก็ชิงพูดขึ้นเสียก่อน
“ข้ารู้ว่าบิดาของเจ้ามีเงินมากมาย เงินถุงนี้นับว่าเล็กน้อย แต่ข้าต้องมอบให้เจ้าในฐานะสามีมอบให้แก่ภรรยา”
หัวใจดวงน้อยพองฟูจนคับอกเมื่อได้ยินคำว่า ‘สามี’ และ ‘ภรรยา’ ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ได้เย็นชา คอยพูดจากระด้างถากถาง หรือว่านี่จะเป็นนิมิตหมายอัน
