Chapter 16 เพ้อเจ้อ
“ว้าย!”
เส่าหลิงเบิกตาขึ้น หวีดเสียงร้องด้วยความตกใจ ทว่ายังไม่ทันที่นางจะได้ตั้งตัวมือหนาก็รวบเอวบางแล้วดึงร่างบางขึ้นไปนั่งตัก ท่อนเอ็นยาวใหญ่ที่ชี้โด่ถูไถกลีบบุปผาจนคนตัวเล็กถึงกับใจสั่น
“ทะ...ท่านแม่ทัพ”
“ข้ามาขอบใจที่เจ้าช่วยเหลือมารดาของข้า”
“จะ...เจ้าค่ะ ที่ข้าทำเป็นเรื่องเล็กน้อยนัก”
นางพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเทิ้ม เพราะเวลานี้คนตัวโตกำลังกอบกุมเต้าหวานของนางด้วยสองมือ เคล้นคลึงฟอนเฟ้นจนปลายถันชูชัน จากนั้นเขาก็ซบใบหน้าลงบนที่ไหล่แล้วใช้ลิ้นร้อนลามเลียละเลียดช้าไปตามแผ่นหลังนวลเนียน
“อะ...อื้อ”
หูเส่าหลิงหลับตาพริ้มเมื่อถูกจูบถูกเลียไปตามแผ่นหลังในขณะที่สองเต้าถูกบี้บดขยี้ขยำจนแดงก่ำ ยิ่งเขาบีบแรงนางก็ยิ่งเสียวจนถึงกับต้องกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น
“เจ้าอยากหรือเปล่า”
เสียงทุ้มพร่าแหบกระซิบถามข้างหูอย่างเว้าวอน เขาไม่ได้ฉกฉวยเรือนร่างของนางอย่างเอาแ
