เสียงขวดกระทบลงพื้นดังขึ้นพร้อมกับเศษแก้วกระจัดกระจายไปทั่วพื้น กลิ่นน้ำหอมคละคลุ้งจนรู้สึกฉุน ฉันตกใจไม่น้อยที่น้าตุ๊กระเบิดอารมณ์ได้ขนาดนี้
“ว้ายตายแล้ว” ป้านอมแม่บ้านรีบวิ่งมาจากหลังบ้านเมื่อได้ยินเสียง
“อะไรกันเนี่ย” ย่าเย็นเดินลงจากบันไดมาโดยที่พ่อของฉันคอยประคอง
“น้าตุ๊กขว้างขวดน้ำหอมของโยค่ะ” ฉันตอบคำถามของย่าเย็น
“ก็อีเด็กนี่มันด่าตุ๊กว่าไม่สั่งสอนลูก มันลามปามขนาดนี้จะให้ตุ๊กนิ่งได้ยังไง คุณแม่ต้องสั่งสอนอีหลานปากหมาของคุณแม่นะคะ”
ย่าเย็นมองหน้าน้าตุ๊กก่อนจะตวัดสายตามามองหน้าฉัน ฉันมองท่านด้วยสายตาตัดพ้อ ในบ้านนี้จะมีสักคนไหมที่เข้าข้างฉัน
“เรื่องมันเป็นยังไงโยเกิร์ต” ย่าเย็นถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสร้างความแปลกใจให้กับฉัน อ้อ! คงจะไม่ได้มีแค่ฉันที่แปลกใจ น้าตุ๊กเองก็แสดงสีหน้าสงสัยไม่ต่างจากฉัน
“เยลลี่เอาของของโยไปใช้โดยที่ไม่ได้ขอค่ะ โยไม่ได้หวงของนะคะ” ฉันย้ายสายตาจา
