ตอนที่ 22
“ไม่เป็นไรหรอก...ต่างคนต่างทานแล้วกัน เพราะถ้าเปลี่ยนกันป้อน มีหวังพรุ่งนี้ก็ทานไม่หมด” เขมชาติพูดอย่างยอมแพ้กับเหตุการณ์ครั้งนี้ เอาเป็นว่าทานข้าวให้อิ่ม ก่อนจะเริ่มรบกันใหม่แล้วกันนะ สายตาที่ส่งไปบอกหญิงสาวอย่างนี้ และดูเหมือน พริมโรสจะรู้ว่าบอกอะไรไป ...ต้องอย่างนี้สิ ไม่ต้องพูดก็รู้ใจ...
“ถ้าจะกิน กลับไปนั่งที่เดิมเลยไป” เขมชาติยอมทําตามแต่โดยดี แล้วอาหารมื้อแรกของคนทั้งคู่ก็ผ่านไปด้วยดี ท่ามกลางสายตาของคนในร้านที่มองมาอย่างอิจฉา เพราะภาพที่พวกเขาเห็นนั้นไม่ต่างกับภาพของคนรักกําลังป้อนข้าว ป้อนนํ้าให้กันอยู่ เสมือนประหนึ่งว่าตอนนี้มีเพียงพวกเขาแค่สองคนเท่านั้น
ยิ่งรูปร่างหน้าตาของคนทั้งคู่ด้วยแล้ว เหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด หญิงก็สวยชายก็หล่อ ยิ่งดูก็ยิ่งอิจฉา ถ้ามีลูกด้วยกันต้อง น่ารักแน่ ๆ นั่นเป็นภาพที่คนอื่นมอง...ใครจะรู้ว่า ภาพที่ทุกคนกําลังอิจฉานั่นแหละ เสือกับสิ
