ตอนที่ 21
“คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าอยากทานอะไร” เขมชาติถามขึ้นอีกครั้งหลังจากขับรถได้สักระยะหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่า
พริมโรสยังคงความเงียบได้อย่างเหนียวแน่น เขาเหลือบมองหญิง สาวเป็นระยะ ๆ ท่านั่งหลังเอนพิงเบาะสบาย ๆ มือกอดอก ศีรษะพิงบานประตูอีกฟาก ทําให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่
ดวงตาที่ลืมอยู่มีแววหมกมุ่นครุ่นคิดกับเรื่องอะไรสักอย่าง...หรือว่า คุณนายจะนั่งหลับอีก แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะถ้านั่งหลับเหมือนตอน ขามา แววตาไม่ได้เป็นอย่างนี้ ในตอนนั้นแววตาเหมือนคนเหม่อ ลอย...แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
“งั้น...เราไปทานอาหารทะเลกันนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวกับร่างบางที่ไม่มีทีท่าว่าจะตอบคําถามของเขา ขณะเลื่อนรถเข้ามาจอดในบริเวณร้านอาหารหรูริมฝั่งเจ้าพระยา ซึ่งขณะนี้ร้านอาหารค่อนข้างแน่นเพราะเป็นเวลาเกือบทุ่มแล้ว แต่โชคยังดีที่ยังพอมีที่นั่งเหลือให้คนทั้งคู่
แล้วเขมชา
