บทที่ 4
1133 คำ
ชายหนุ่มอยากให้ทุกคนในไร่อยู่ดีมีสุขและปลอดภัย คนของเขาแน่นอนว่าเขาต้องดูแล
“ปกติดีทุกอย่างครับคุณนที”
“ขอบใจมากนะที่ทำหน้าที่อย่างดี”
“ครับ ความปลอดภัยของพวกเราพวกผมก็ถือว่าเป็นที่หนึ่งเหมือนกันครับ”
"ไปสืบมาให้แน่นะ ยังไงฉันก็ต้องรู้ให้ชัดๆให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ฉันจะได้แก้แค้นได้ตรงจุด งานนี้แหละแกได้เหมือนกระอักเลือดตายทั้งเป็นแน่ไอ้นที" เพทายมีสายตาอาคาตแค้น
"ครับลูกพี่ ผมจะรีบสืบหาข้อมูลผู้หญิงคนนั้นมาให้เร็วที่สุด" ลูกน้องของเพทายใช้เวลาเพียงแค่สามวันก็สืบข้อมูลของนทีมาได้อย่างครบถ้วน ผู้หญิงคนที่เพทายได้เจอนั้นเป็นคนที่นทีกำลังจะแต่งงานด้วยจริงๆ แค่เพทายคิดว่าการแก้แค้นครั้งนี้มันสำเสร็จเขาก็มีความสุขมากจริงๆ เขาต้องรอให้ทุกอย่างสงบนิ่งก่อนจะลงมือทำอะไรไปได้
ลูกพีชเปลี่ยนการแต่งตัวตามที่นทีสั่ง แม้เธอจะรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมากที่ไม่ได้แต่งตัวสวยๆดังเดิม แต่การแต่งกายแบบที่นทีบอกนั้นมันทำให้ชีวิตการทำงาน การเดิน การทำกิจกรรมต่างๆของเธอคล่องตัวขึ้นมากทีเดียว จะถือว่าเป็นเรื่องดีก็ได้ที่ยอมเปลี่ยนการแต่งตัวตามที่ชายหนุ่มบอก ไม่ใช่กลัวหรอกนะแค่เห็นว่าดีเลยทำตาม ฮึ คนเผด็จการ
"ว้าว คุณลูกพีชแต่งตัวแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบนะคะ" ลิ้นจี่อดจะเอ่ยปากชมไม่ได้เพราะสาวเจ้าสวยจริงๆ
"จริงหรอลิ้นจี่" คนบ้ายอรีบถามสาวใช้คนดูแลเธอทันที เธอคิดว่ามันสบายดีแต่ไม่ได้คิดว่าแต่งออกมาแล้วมันจะดูดี
"จริงสิคะ แม้ชุดจะคล้ายกันกับลิ้นจี่และคนงานในไร่แต่คุณลูกพีชดูดีที่สุดไปเลยค่ะ ดูเด่นที่สุดค่ะสวยที่สุดค่ะ"
"ฮ่าๆ ชมเกินไปแล้ว ชมกันขนาดนี้อยากได้อะไรเป็นรางวัลก็ว่ามา" เธอเอ่ยถามขำๆ
"ไม่เกินไปหรอกค่ะ ไม่มีรางวัลอะไรที่อยากได้ด้วย เพียงแต่ขอให้คุณลูกพีชทำตามสิ่งที่คุณนทีบอกเถอะค่ะ ลิ้นจี่เชื่อว่าคุณนทีเขาหวังดีกับคุณลูกพีชจริงๆ"
"เขาจ้างมาเท่าไรละ ถึงมาโน้มน้าวกันแบบนี้น่ะ"
"คุณนทีไม่ได้จ้างลิ้นจี่หรอกค่ะ แต่ลิ้นจี่เชื่อว่าคุณนทีหวังดีกับคุณลูกพีชจริงๆนะคะ เชื่อลิ้นจี่สิคะ"
"อ่ะๆ จะเชื่อก็ได้ เพราะลิ้นจี่เลยรู้ไหมเนี่ย" เห็นถึงความพยายามของลิ้นจี่เธอจะลองเปิดใจเชื่อสักนิดก็แล้วกัน
"ขอบคุณค่ะ คุณลูกพีชน่ารักที่สุด นี่ลิ้นจี่ยังคิดเลยนะคะว่าถ้าคุณทั้งสองแต่งงานกันแล้ว คุณหนูน้อยคงจะออกมาหน้าตาน่ารักมากๆเลยค่ะ" ลิ้นจี่พูดไปก็ยิ้มไป
"คิดอะไรไปไกลขนาดนั้นละลิ้นจี่ ไม่เอาละฉันไปดูช่วยงานในครัวดีกว่า" หญิงสาวรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่ลิ้นจี่พูด จะบ้าหรอใครจะอยากไปมีลูกกับนายนั่นกัน ไอ้คนเผด็จการ ชีวิตนี้เธอยังไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องแต่งงานมีลูกกลายเป็นแม่บ้าน
"ค่ะ ลิ้นจี่ไปช่วยด้วยนะคะ" ลิ้นจี่เดินตามเธอเข้าครัวไปติดๆ
"ลิ้นจี่วันนี้ไปหาคุณลุงกันเถอะ อ่อ พ่อของนายนทีน่ะ" ลิ้นจี่ทำหน้างงๆเอเลยรีบอธิบายว่าคุณลุงที่หมายถึงน่ะคือใคร
"อ๋ออ ได้เลยค่ะ" หญิงสาวปั่นจักรยานไปยังบ้านพักของว่าที่พ่อสามีในอนาคต เมื่อมาถึงเธอก็ต้องตะลึงในความสวยงามของบ้านหลังตรงหน้าเธอนี้ บ้านหลังนี้มีความสวยงามเป็นเอกลักษณ์เธอไม่เคยเห็นบ้านที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อนเลย มันเป็นบ้านไม้สักหลังใหญ่โตผสมกระจกโดยรอบ ยิ่งมองก็ยิ่งชอบ ออกแบบได้ลงตัวมากๆ
"อ้าว ไปไงมาไงล่ะลูก"
"สวัสดีค่ะคุณลุง ลูกพีชมีน้ำส้มคั้นสดๆมาฝากคุณลุงค่ะ"
"เข้ามาข้างในกันก่อนเถอะลูก มาๆปั่นจักรยานมากันเหนื่อยๆ"
"ค่ะคุณลุง"
“เรียกพ่อสิลูกอย่าเรียกลุงให้ดูห่างเหินกันเลยลูก”
"ค่ะคุณพ่อ คุณพ่อดื่มเลยไหมคะ มันกำลังสดๆเลย กลัวทิ้งไว้มันจะขมได้ค่ะ" เธอตั้งใจคั้นน้ำส้มสดๆมาฝากท่าน
"อ่ะๆ งั้นดื่มเลยดีกว่าลูก"
"เดี๋ยวลิ้นจี่เอาไปใส่แก้วให้จ้า"
"ขอบใจจ้ะ"
"บ้านของคุณพ่อสวยจังเลยนะคะ มีเอกลักษณ์มากๆเลยค่ะ ลูกพีชช๊อบชอบ"
"ต้องยกความดีความชอบให้เจ้านทีนะหนูลูกพีช เพราะเจ้านทีน่ะ มันออกแบบเองทั้งหมดเลย"
"จริงหรอคะ ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ" เธอแทบไม่เชื่อหูว่าเขาจะมีความสามารถด้านนี้ด้วยเหมือนกัน
"จริงสิลูก เห็นลูกชายของพ่อมันแข็งๆเหมือนไม่มีมารยาทอย่างนั้น จริงๆศิลปะมันเยี่ยมยอดเลยนะหนูลูกพีช ตอนเด็กๆก็เคยไปประกวดได้รางวัลเยอะแยะเลย ไม่เชื่อเดี๋ยวพ่อไปเอาหลักฐานมาให้ดู"
"อ่อ เก่งเหมือนกันนะคะ" หญิงสาวเอ่ยชมชายหนุ่มทั้งที่ในใจก็ยังอึ้งๆ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเก่งงานด้านนี้จนกระทั่งสามารถวาดและทำบ้านในฝันของตนเองให้ออกมาเหมือนตามแบบ ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ยนายนที หญิงสาวพูดคุยกับท่านอีกสักพักจึงขอตัวกลับบ้าน
ชายหนุ่มเมื่อกลับมาถึงบ้านก็รู้สึกว่ามันแปลกๆเพราะตั้งแต่มีเอย้ายเข้ามาอยู่ เวลาหลังเลิกงานเขากลับเข้าบ้านก็จะได้ยินเสียงของหญิงสาวพูดคุยกับบรรดาสาวใช้ รวมถึงเสียงหัวเราะหวานๆของเอด้วยที่มันทำให้เขารู้สึกว่าบ้านหลังนี้มีชีวิตชีวา
"ทำไมบ้านเงียบๆละ เขาไปไหนกันหมด" นทีเอ่ยถามสาวใช้ที่กำลังทำความสะอาดพื้น
"ลิ้นจี่พาคุณลูกพีชไปบ้านคุณท่านค่ะคุณนที"
"อ่อ โอเค ไปทำงานเถอะฉันแค่ถามดูน่ะ"
"ค่ะ" เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน ชายหนุ่มจึงเดินไปดูใกล้ๆ ก็ปรากฎสาวสวยเมืองกรุงกับผู้ดูแลของเธอ เขาคิดมาเสมอว่าบ้านหลังนี้มันเงียบเหงามาก แต่พอหญิงสาวได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งก็ทำให้บ้านหลังนี้ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น ก็ถือว่ายัยคุณหนูลูกพีชยังพอมีข้อดีอยู่บ้างเหมือนกัน
- ผู้เขียน
